Gert Vandeweyer, wonende in Watermaal Bosvoorde, schildert al sinds enkele
jaren. Meestal abstract met vele verschillende kleuren.
Hij tekent ook op stenen en sculpturen van allerlei maten.
Finissage: Expo Thomas Dielman
Description
MIJN SCHARLAKEN EIK
Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan de scharlaken eik die waakt en toezicht houdt over de straat, de Melsensstraat, hartje hoofdstad.
Als een onvermoeibare dirigent stuwt hij ons de zomer in, kondigt hij de herfst aan, draagt hij ons zachtjes door de wintermaanden en laat hij ons tenslotte, elk jaar weer, duizelen in de lente.
Van jade- en mintgroen tot olijf-, gras- en smaragdgroen naar citroen- en vanillegeel via papaja-oranje, vuuropaal, wortel- en roestoranje tot karmijn-, bordeaux- en scharlakenrood naar opnieuw het knapperigste appelgroen. Mijn scharlaken eik wisselt van outfit op het ritme der seizoenen, soms vloekend met de outfits van de achtergrondzangers, de esdoorns van het Sint-Katelijneplein, soms unisono in het prikkelendste mengsel van geel en blauw en soms gewoon naakt, in zijn donkerbruine bast, diepe groeven.
Met zijn imposante kroon dwingt deze loofboom automobilisten tot het aanpassen van hun rijsnelheid en als een goochelaar knipt hij de juiste lucht aan, van doordeweeks noorderlicht tot azuurblauw en van een waterig zonnetje tot de hardste hagelkogels.
Zijn bladeren zijn lobvormig, hij ruikt heerlijk, geeft glanzende eikels en zitplaatsen aan kraaien en duiven. Hij luistert, wiegt mee als het stormt, geeft schaduw tegen de zon, voorziet een afdak wanneer het regent en hij staat klaar als iedereen het laat afweten. Altijd.
Art
Museum
Painting
Tickets
Free
Info & Reservation
Venue
Organiser
1 Picture
Suggested events
Gert Vandeweyer, wonende in Watermaal Bosvoorde, schildert al sinds enkele
jaren. Meestal abstract met vele verschillende kleuren.
Hij tekent ook op stenen en sculpturen van allerlei maten.
Nu het einde van het schooljaar nadert, tonen de kinderen en jongeren van de
RHOK Academie een deel van het werk dat ze afgelopen jaar gecreëerd hebben.
FR - À l'approche de la fin de l'année scolaire, les enfants et les ados de
l'academie RHOK présentent certains des projets artistiques qu'ils ont réalisés
l'année passée.
********** Français **********
Espace Delahaut. Maison communale
Square S. Hoedemaekers 10, 1140 Evere.
Entrée via le passage Idiers. Heures d’ouverture de la commune ou des
bibliothèques
Gratuit
********** Nederlands **********
Aula Delahaut. Gemeentehuis
Square S. Hoedemaekerssquare 10, 1140 Evere.
Ingang Idiers. Openingsuren van het gemeentehuis of van de bibliotheken
Gratis.
********** English **********
In her second solo exhibition at the Michèle Schoonjans Gallery, Amélie Scotta
presents a series of works exploring the notions of habitat and landscape
through colour and organic materials, brought to life through both drawing
(wood, bark, rock, etc.) and paper (mineral, vegetable, etc.).
In the Withdraw series, the artist works in two stages, superimposing two layers
of drawing and two types of perspective. The first layer, applied quickly and
randomly across the entire surface of the paper in coloured ink, can evoke the
atmospheric dimension of a landscape. The bright, unnatural colours and the
invisibility of the gesture give the impression of a luminous, radiant surface.
Here and there, accidents of material accentuate the effect of a printed image
that has been doctored, washed out and deteriorated. The second layer, drawn in
graphite, somehow constrains, obstructs or limits these infinite expanses.
Created slowly and meticulously in pencil, the motifs of trellis, wire netting
and other barriers reflect the artist's preoccupation with the question of
confinement. The idea of withdrawal, whether voluntary or not, has already been
evoked in earlier works, notably the Reclusoirs, sculptures inspired by the
small enclosed buildings in which penitents lived in the Middle Ages. But the
contrast between the immateriality of the coloured surface and the repetitive
pattern of the drawing also speaks to us of what is said beyond the edge of the
paper.
ABOUT THE ARTIST
Born in Nantes in 1983, Amélie Scotta is a visual artist and teacher based in
Brussels. She holds degrees in Design (HEAR Strasbourg, 2008) and Visual Arts
(ENSAV La Cambre, Brussels, 2016).
Since 2013, her work has been shown in numerous exhibitions in Belgium (Le
Botanique, La Médiatine, Vanderborght Building, Musées Royaux des Beaux-Arts,
European Parliament, etc.) and abroad (Villa Méditerranée in Marseille, Arabic
Culture House in Berlin, Matadero in Madrid, as well as Magasins Généraux,
Palais de Tokyo and Carreau du Temple in Paris). She has also held residencies
at the Casa de Velázquez in Madrid, the Cité Internationale des Arts in Paris,
the Moonens Foundation and the Boghossian Foundation in Brussels. She is the
winner of the Prix international de la Ville de Tournai in 2021, the Prix Cocof
and the Prix Carré sur Seine in 2020.
From the Jeddah Tower to the disused factories of Roubaix, from the Rio stadium
to the Versailles of the people, from medieval recluses to the scaffolding of
Brussels, it is in an intuitive way that the artist questions architecture in
all its forms. Approached primarily through drawing, but also through sculpture
and photography, construction allows her to speak of the human being, the one
who both inhabits and builds.
In more recent works, Amélie Scotta takes a more sensorial approach to landscape
and habitat, working with colour and materials. She addresses the issue of
withdrawal, a position in relation to the world that can provide protection,
confinement or liberation. Her relationship with urban planning is also leading
her increasingly towards projects in the public space.
********** Français **********
Dans sa deuxième exposition personnelle à la Michèle Schoonjans Gallery, Amélie
Scotta présente une série d’œuvres explorant les notions d’habitat et de paysage
au travers de la couleur ou de matières organiques, amenées aussi bien par le
dessin (bois, écorce, roche…) que par le support du papier (minéral, végétal…).
Dans la série Withdraw, la dessinatrice travaille en deux temps, superposant
deux couches de dessin et deux types de perspectives. La première strate,
appliquée à l’encre colorée, de manière rapide et aléatoire sur toute la surface
du papier, peut évoquer un paysage dans sa dimension atmosphérique. Les couleurs
vives, non naturelles et l’invisibilité du geste donnent l’impression d’une
surface lumineuse et irradiante. Çà et là, des accidents de matière accentuent
l’effet d’image imprimée qui aurait été trafiquée, délavée, détériorée. La
seconde strate, dessinée au graphite, vient en quelque sorte contraindre,
obstruer ou limiter ces étendues infinies.
Réalisés au crayon, de manière lente et minutieuse, les motifs de treillis, de
grillages et autres barrières nous renvoient à la préoccupation de l’artiste
pour la question de l’enfermement. Le repli, volontaire ou non, est déjà évoqué
dans des travaux antérieurs, notamment les Reclusoirs, des sculptures inspirées
des petits édifices clos dans lequel vivaient des pénitentes du Moyen-âge. Mais
ce contraste entre l’immatérialité de la surface colorée et le motif répétitif
du dessin, nous parle aussi de ce qui se raconte au-delà du bord du papier.
A PROPOS DE L’ARTISTE
Née à Nantes en 1983, Amélie Scotta est une artiste plasticienne et enseignante
basée à Bruxelles. Elle est diplômée en Design (HEAR Strasbourg, 2008) et en
arts visuels (ENSAV La Cambre, Bruxelles, 2016).
Depuis 2013, son travail a été présenté dans de nombreuses expositions en
Belgique (Le Botanique, La Médiatine, Vanderborght Building, Musées Royaux des
Beaux-Arts, Parlement européen…) et à l'étranger (Villa Méditerranée à
Marseille, Arabic Culture House à Berlin, Matadero à Madrid, mais aussi Magasins
Généraux, Palais de Tokyo et Carreau du Temple à Paris). Elle a notamment été
résidente à la Casa de Velázquez à Madrid, à la Cité Internationale des Arts à
Paris, à la Fondation Moonens et à la Fondation Boghossian à Bruxelles. Elle est
lauréate du Prix international de la Ville de Tournai en 2021, du Prix Cocof et
du prix Carré sur Seine en 2020.
De la Jeddah Tower aux usines désaffectées de Roubaix, en passant par le stade
de Rio, le Versailles du peuple, les reclusoirs médiévaux ou les échafaudages
bruxellois, c’est de manière intuitive que l’artiste interroge l’architecture
sous toutes ses formes. Abordée principalement par le dessin, mais aussi par la
sculpture ou la photographie, la construction lui permet de parler de l’humain,
celui qui, tout à la fois, habite et édifie.
Dans des travaux plus récents, Amélie Scotta approche le paysage et l’habitat de
manière plus sensorielle, en passant par un travail de la couleur et de la
matière. Elle y aborde la question du repli, une position face au monde qui peut
apporter protection, enfermement ou libération. Son rapport à l’urbanisme
l’amène également de plus en plus vers
des projets dans l’espace public.
********** Nederlands **********
In haar tweede solotentoonstelling in de Michèle Schoonjans Gallery presenteert
Amélie Scotta een serie tekeningen die, naast de problematiek van de
leefomgeving, de landschapsconcepten onderzoekt door middel van kleur of
organische materialen, die zowel door het onderwerp van de tekening als door de
papieren drager (mineraal, plantaardig, enz.) worden ingebracht.
In de serie Withdraw werkt de kunstenares in twee fasen, waarbij ze gebruik
maakt van verschillende lagen in de tekening en van twee soorten perspectief. De
eerste laag, die snel en willekeurig met gekleurde inkt over het hele
papieroppervlak wordt aangebracht, kan de atmosferische dimensie van een
landschap oproepen. De heldere, onnatuurlijke kleuren en de afwezigheid van het
gebaar geven de indruk van een lichtgevend, stralend oppervlak. Hier en daar
accentueren ongelukjes met het materiaal het effect van een afgedrukte
afbeelding, die is bewerkt, uitgewassen of beschadigd. De laag grafiet, die in
een later stadium wordt aangebracht, beperkt, belemmert of begrenst op de een of
andere manier deze oneindige uitgestrektheid.
De grafiettekeningen, die langzaam en minutieus met potlood zijn gemaakt, tonen
rasterwerk, hekken en andere barrières en weerspiegelen de preoccupatie van de
kunstenaar met het vraagstuk van zich opgesloten te voelen. Het idee van zich
terugtrekken, vrijwillig of niet, werd al opgeroepen in eerdere werken, met name
de Reclusoirs, sculpturen geïnspireerd op de kleine afgesloten gebouwen waarin
boetelingen in de Middeleeuwen leefden. Maar dit contrast tussen de
niet-materiële aard van het gekleurde oppervlak en het repetitieve patroon van
de tekening spreekt ook tot ons over wat er voorbij de rand van het papier
gebeurt, in wat bekend staat als het buitenbeeld. Net als het raam, dat zowel
verbergt als zichtbaar maakt, laat de muur toch de horizon zien, waardoor we ons
een mogelijke ontsnapping kunnen voorstellen.
OVER DE KUNSTENARES
Amélie Scotta, geboren in Nantes in 1983, is beeldend kunstenaar en docente in
Brussel. Ze behaalde een diploma in Design (HEAR Straatsburg, 2008) en in
Visuele Kunsten (ENSAV La Cambre, Brussel, 2016).
Sinds 2013 is haar werk te zien geweest in talrijke tentoonstellingen in België
(Le Botanique, La Médiatine, Vanderborght Building, Musées Royaux des
Beaux-Arts, Europees Parlement, enz.) en in het buitenland (Villa Méditerranée
in Marseille, Arabic Culture House in Berlijn, Matadero in Madrid, evenals in
Magasins Généraux, Palais de Tokyo en Carreau du Temple in Parijs). Ze heeft ook
residenties gehad in het Casa de Velázquez in Madrid, de Cité Internationale des
Arts in Parijs, de Moonens Stichting en de Boghossian Stichting in Brussel. Ze
is de winnaar van de Prix international de la Ville de Tournai in 2021, de Prix
Cocof en de Prix Carré sur Seine in 2020.
Van de toren van Jeddah tot de verlaten fabrieken van Roubaix, van het stadion
van Rio tot het Versailles van het volk, van middeleeuwse kluizenaars tot de
steigers van Brussel, de kunstenares stelt intuïtief de architectuur in al haar
vormen ter discussie. Ze benadert de architectuur voornamelijk door middel van
tekenen, maar ook door middel van beeldhouwen en fotografie.Door de constructie
kan ze spreken over de mens, degene die zowel bewoont als bouwt.
In haar meer recente werk kiest Amélie Scotta voor een meer zintuiglijke
benadering van landschap en leefomgeving, waarbij ze gebruik maakt van zowel
kleur als materialen. In haar meer recente werk kiest Amélie Scotta voor een
meer zintuiglijke benadering van landschap en leefomgeving, waarbij ze gebruik
maakt van zowel kleur als materialen. Ze gaat in op het thema van het zich
terugtrekken, een positie ten opzichte van de wereld die bescherming,
afzondering of bevrijding kan brengen. In haar meer recente werk kiest Amélie
Scotta voor een meer zintuiglijke benadering van landschap en leefomgeving,
waarbij ze gebruik maakt van zowel kleur als materialen. Ze gaat in op het thema
van het zich terugtrekken, een positie ten opzichte van de wereld die
bescherming, afzondering of bevrijding kan brengen. Haar fascinatie voor
stedenbouw leidt haar ook steeds meer naar projecten in de openbare ruimte.
********** English **********
Piëdestal vzw / asbl is proud to present its second exhibition "Welcome to the
Age of Chaos, Welcome to Entrotopia!" which will take place between 3 and 26 May
2024 at LaVallée, in the heart of Brussels and is again curated by artist Seppe
De Roo (°1994).
This new project builds on the success of our first exhibition, 'Sit Back, Relax
& Enjoy the Apocalypse' (2022). This expo attracted more than 3,000 visitors in
16 days and exhibited 14 young (inter)national artists.
The 6 selected young emerging artists for 'Welcome to the Age of Chaos, Welcome
to Entrotopia!' are Anna Zanichelli (Brussels), Seppe De Roo (Brussels), Arieh
Frosh (London), Fabien Zocco (Lille), June Ha (aka Öspiel, Brussels) & Maria E.
André (Brussels).
The hallmark of our era lies in the technological revolution, exponentially
hastening the pace at which we engage with the world. To the human mind, it may
seem like a rising tide of entropy, an intricate chaos shaping our reality.
However, a crucial inquiry arises: will this acceleration eventually come to a
breaking point where it becomes too overwhelming? What sort of world can we
imagine for both current and future generations of humanity?
Entrotopia is neither a dystopian dream nor an utopian nightmare. Entrotopia
will depict a garden of textures of the 21st century, both through visual art
and in sound. Together these artworks shape a meditative space as an experience.
The emphasis is on the confluence of the artisanal with digital production
methods such as 3D printing and A.I..
You will find creeping robotic creatures in the dark, video art generated with
A.I., 3D-printed sculptures and classical and artisanal media such as painting
and sculpture created with or without new technology such as 3D rendering and
neural networks. A fusion of man and machine, physical and digital, science and
new-old-born spirituality.
This expo is a multidisciplinary arts platform with several complementary events
and audiences:
The opening night on the 3rd May (Vernissage) and Pride-evening (17th of May)
will feature live music and concerts with well-known names such as Öspiel,
Mélissa Juice & Stella K. On Saturday nights, LaVallée is in charge of
programming events.
On Sunday 5th of May (11-19h), the first performance platform will take place at
the exhibition with performances by Carla Parcianello, Rob Hayden, Manse Kim
/Jenn Hutt / Clelia
Patrono (live electronics/ dance) & Louise Roam (concert)
On Sunday 26th of May (11-19h), the second performance afternoon will take place
at the exhibition and focus on young families with a workshop for kids and
performances by Giulia Piana, Chiara Monteverde, Elise Ludinard, llaria
Orlandini / Andrés Navarro (dance / music), IRP Luigi -Bisogno / Florian Vuille
(concert)
On the 4 Mondays and Wednesdays during the expo, a cultural media project aimed
at connecting local residents and refugees will be organised. This will include
a free guided tour and free creative workshops with painting and collage.
A voluntary contribution is requested at the entrance of the exhibition to
support organising this exhibiton. There is no voluntary contribution asked to
children and young people up to 15 years old and participants in the cultural
mediation projects.
Vernissage: 3 May 2024 17-01h, exhibition to visit: 3-26th of May on Thursdays,
Fridays, Saturdays, Sundays from 13 -19h (Friday 17th of May 13-21h) - free
voluntary contribution
More information and event planning: www.piedestal.be
This exhibition is realised by Piëdestal vzw / asbl and supported by the Vlaamse
Gemeenschapscommissie, de Nationale Loterij, Fédération Wallonie-Bruxelles and
in cooperation with our partners LaVallée vzw & COUP/E. The performance
platforms are organised by COUP/E. We thank our partners and subsidizers.
We invite you to explore the Age of Chaos and the birth of Entrotopia. Are you
ready to embrace chaos? Welcome to the future. Welcome to Entrotopia!
********** Français **********
Piëdestal vzw / asbl est fière de présenter sa deuxième exposition "Welcome to
the Age of Chaos, Welcome to Entrotopia !" qui aura lieu du 3 au 26 mai 2024 à
LaVallée, au cœur de Bruxelles, et dont le commissaire est à nouveau l'artiste
Seppe De Roo (°1994).
Ce nouveau projet s'appuie sur le succès de notre première exposition, "Sit
Back, Relax & Enjoy the Apocalypse" (2022). Cette exposition a attiré plus de 3
000 visiteurs en 16 jours et a exposé 14 jeunes artistes (inter)nationaux.
Les six jeunes artistes émergents sélectionnés pour "Welcome to the Age of
Chaos, Welcome to Entrotopia" sont Anna Zanichelli (Bruxelles), Seppe De Roo
(Bruxelles), Arieh Frosh (Londres), Fabien Zocco (Lille), June Ha (aka Öspiel,
Bruxelles) et Maria E. André (Bruxelles).
Notre époque est marquée par la révolution technologique, qui accélère de
manière exponentielle le rythme auquel nous nous engageons dans le monde. Pour
l'esprit humain, cela peut ressembler à une marée montante d'entropie, un chaos
complexe qui façonne notre réalité. Toutefois, une question cruciale se pose :
cette accélération finira-t-elle par atteindre un point de rupture où elle
deviendra trop écrasante ? Quel genre de monde pouvons-nous imaginer pour les
générations actuelles et futures de l'humanité ?
Entrotopia n'est ni un rêve dystopique ni un cauchemar utopique. Entrotopia
dépeindra un jardin de textures du 21e siècle, à la fois par l'art visuel et par
le son. Ensemble, ces œuvres d'art façonnent un espace méditatif en tant
qu'expérience. L'accent est mis sur la confluence de l'artisanat et des méthodes
de production numériques telles que l'impression 3D et l'intelligence
artificielle.
Vous trouverez des créatures robotiques rampantes dans l'obscurité, de l'art
vidéo généré par l'I.A., des sculptures imprimées en 3D et des médias classiques
et artisanaux tels que la peinture et la sculpture, créés avec ou sans nouvelles
technologies telles que le rendu 3D et les réseaux neuronaux. Une fusion de
l'homme et de la machine, du physique et du numérique, de la science et de la
spiritualité naissante.
Cette exposition est une plateforme artistique multidisciplinaire avec plusieurs
événements et publics complémentaires :
La soirée d'ouverture du 3 mai (Vernissage) et la soirée des Fiertés (17 mai)
proposeront des musique live et des concerts des noms connus comme Öspiel,
Mélissa Juice & Stella K. Le samedi soir, LaVallée est en charge de la
programmation des événements.
Le dimanche 5 mai (11-19h), la première plateforme de performance aura lieu à
l'exposition avec des performances de Carla Parcianello, Rob Hayden, Manse Kim
/Jenn Hutt / Clelia Patrono (live electronics/ dance) & Louise Roam (concert)
Le dimanche 26 mai (11-19h), le deuxième après-midi de performances aura lieu à
l'exposition et se concentrera sur les jeunes familles avec un atelier pour
enfants et des performances de Giulia Piana, Chiara Monteverde, Elise Ludinard,
llaria Orlandini / Andrés Navarro (danse / musique), IRP Luigi (danse / musique)
IRP Luigi -Bisogno / Florian Vuille (concert)
Les quatre lundis et mercredis de l'exposition, un projet culturel médiatique
visant à établir un lien entre les résidents locaux et les réfugiés sera
organisé. Il comprendra une visite guidée gratuite et des ateliers créatifs
gratuits de peinture et de collage.
Une contribution volontaire est demandée à l'entrée de l'exposition pour
soutenir l'organisation de cette exposition. L'entrée est gratuite pour les
enfants et les jeunes jusqu'à 15 ans ainsi que pour les participants aux projets
de médias culturels.
Vernissage : 3 mai 2024 17-01h, exposition à visiter : 3-26 mai les jeudis,
vendredis, samedis et dimanches de 13 à 19 heures (vendredi 17 mai de 13 à 21
heures) - contribution volontaire libre
Pour plus d'informations et l'organisation de l'événement : www.piedestal.be
Cette exposition est réalisée par Piëdestal vzw / asbl et soutenue par la
Vlaamse Gemeenschapscommissie, de Nationale Loterij, Fédération
Wallonie-Bruxelles et en collaboration avec nos partenaires LaVallée vzw &
COUP/E. Les plateformes de performance sont organisées par COUP/E. Nous
remercions nos partenaires et subventionneurs.
Nous vous invitons à explorer l'ère du chaos et la naissance de l'Entrotopia.
Êtes-vous prêt à embrasser le chaos ? Bienvenue dans le futur. Bienvenue à
Entrotopia !
********** Nederlands **********
Piëdestal vzw / asbl presenteert met trots haar tweede tentoonstelling "Welcome
to the Age of Chaos, Welcome to Entrotopia!" die zal plaatsvinden van 3 tot 26
mei 2024 in LaVallée, in hartje Brussel en opnieuw wordt samengesteld door
kunstenaar Seppe De Roo (°1994).
Dit nieuwe project bouwt voort op het succes van onze eerste tentoonstelling
'Sit Back, Relax & Enjoy the Apocalypse' (2022). Deze expo trok in 16 dagen meer
dan 3.000 bezoekers en stelde 14 jonge (inter)nationale kunstenaars tentoon.
De 6 geselecteerde jonge opkomende kunstenaars voor 'Welcome to the Age of
Chaos, Welcome to Entrotopia!' zijn Anna Zanichelli (Brussel), Seppe De Roo
(Brussel), Arieh Frosh (Londen), Fabien Zocco (Rijsel), June Ha (aka Öspiel,
Brussel) & Maria E. André (Brussel).
Het kenmerk van ons tijdperk is de technologische revolutie, die het tempo
waarin we ons met de wereld verbinden exponentieel versnelt. Voor de menselijke
geest kan het lijken op een toenemende stroom van entropie, een complexe chaos
die onze werkelijkheid vormgeeft. Er rijst echter een cruciale vraag: zal deze
versnelling uiteindelijk een breekpunt bereiken waarop ze te overweldigend
wordt? Wat voor wereld kunnen we ons voorstellen voor zowel de huidige als de
toekomstige generaties van de mensheid?
Entrotopia is noch een dystopische droom noch een utopische nachtmerrie.
Entrotopia verbeeldt een tuin van texturen van de 21e eeuw, zowel door middel
van beeldende kunst als in geluid. Samen vormen deze kunstwerken een meditatieve
ruimte als ervaring. De nadruk ligt op de samenvloeiing van het ambachtelijke
met digitale productiemethoden zoals 3D-printen en A.I..
Je vindt er in het donker kruipende robotwezens, videokunst gegenereerd met
A.I., 3D-geprinte sculpturen en klassieke en ambachtelijke media zoals schilder-
en beeldhouwkunst, al dan niet gemaakt met nieuwe technologie zoals 3D-rendering
en neurale netwerken. Een samensmelting van mens en machine, fysiek en digitaal,
wetenschap en herboren spiritualiteit.
Deze expo is een multidisciplinair kunstenplatform met verschillende elkaar
aanvullende evenementen en publieksgroepen:
Op de openingsavond op 3 mei (Vernissage) en Pride-avond (17 mei) is er muziek
en optredens van bekende namen als Öspiel, Mélissa Juice & Stella K. Op
zaterdagavond zorgt LaVallée voor de programmatie van evenementen.
Op zondag 5 mei (11-19u) vindt het eerste performance platform plaats op de
tentoonstelling met optredens van Carla Parcianello, Rob Hayden, Manse Kim /Jenn
Hutt / Clelia Patrono (live elektronica/dans) & Louise Roam (concert)
Op zondag 26 mei (11-19u) vindt de tweede voorstellingsmiddag plaats bij de
tentoonstelling en richt zich op jonge gezinnen met een workshop voor kinderen
en optredens van Giulia Piana, Chiara Monteverde, Elise Ludinard, llaria
Orlandini / Andrés Navarro (dans / muziek), IRP Luigi -Bisogno / Florian Vuille
(concert)
Op de 4 maandagen en woensdagen tijdens de expo wordt er een cultureel
mediaproject georganiseerd om buurtbewoners en vluchtelingen met elkaar in
contact te brengen. Dit omvat een gratis rondleiding en gratis creatieve
workshops met schilderen en collage.
Er wordt een vrije bijdrage gevraagd bij de ingang van de tentoonstelling om de
organisatie van deze tentoonstelling te ondersteunen. Aan kinderen en jongeren
tot 15 jaar en deelnemers aan de culturele mediaprojecten wordt geen vrije
bijdragen gevraagd.
Vernissage: 3 mei 2024 17-01u, tentoonstelling te bezoeken: 3-26 mei op
donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag van 13 -19u (vrijdag 17 mei 13-21u) - vrije
bijdage bij inkom
Meer informatie en planning: www.piedestal.be
Deze tentoonstelling wordt gerealiseerd door Piëdestal vzw / asbl en ondersteund
door de Vlaamse Gemeenschapscommissie, de Nationale Loterij, Fédération
Wallonie-Bruxelles en in samenwerking met onze partners LaVallée vzw & COUP/E.
De performance platforms worden georganiseerd door COUP/E.
Wij danken onze partners en subsidieverstrekkers.
We nodigen je uit om het Tijdperk van Chaos en de geboorte van Entrotopia te
ontdekken. Ben je klaar om chaos te omarmen? Welkom in de toekomst. Welkom in
Entrotopia!
********** English **********
Philip Janssens is extending his series of woven curtains, utilizing a
reflective textile that manipulates light to create a floating effect. His
sewing and weaving techniques induce a meditative experience for viewers,
stimulating sensory perception. He emphasizes the subjective interpretation of
his work, asserting that its meaning resides within the viewer's imagination and
personal memories. The challenging visual comprehension and photography of his
art highlight its ambiguity, blurring the distinction between physical and
digital realms.• Philip Janssens' work is imbued with a strong fascination for
scale, the immense and the atmospheric, for the uncanny, the anonymous and the
objectified. His sculptures or installations seem to elevate physical,
atmospheric phenomena such as the optical play of light, refraction &
reflection.
********** Français **********
Philip Janssens poursuit sa série de rideaux tissés en utilisant des textiles
réfléchissants qui génèrent un effet de flottement grâce à des jeux de lumière.
Ses techniques de couture et de tissage créent une expérience méditative chez
les spectateur·ices et stimulent l'expérience sensorielle. Il place l'accent sur
l'interprétation subjective de son travail. Le sens réside, selon lui, dans
l'imagination et les souvenirs personnels des spectateur·ices. Le défi de
l'intelligibilité visuelle et de la photographie de son art souligne son
ambiguïté, brouillantainsi la distinction entre les univers physique et
numérique.• Le travail de Philip Janssens est empreint d'une grande fascination
pour l'échelle, l'immensité, l'atmosphère, l'aliénation, l'anonyme et
l'objectif. Ses sculptures et installations semblent générer des phénomènes
physiques et atmosphériques comme les jeux d'optique de la lumière, la réflexion
et la diffraction.
********** Nederlands **********
Philip Janssens breidt zijn serie gewoven gordijnen uit en gebruikt hiervoor
reflecterend textiel dat door lichtspel een drijvend effect genereert. Zijn
naai- en weeftechnieken zorgen voor een meditatieve ervaring bij de kijker en
stimuleren de zintuigelijke ervaring. Hij benadrukt de subjectieve interpretatie
van zijn werk. De betekenis huist volgens hem in de verbeelding en persoonlijke
herinneringen van de kijker. De uitdagende visuele begrijpbaarheid en fotografie
van zijn kunst versterken diens ambiguïteit, en vervaagt het onderscheid tussen
de fysieke en digitale wereld.• Philip Janssens’ werk is doordrongen van een
grote fascinatie voor schaal, immensiteit, het atmosferische, het bevreemdende,
het anonieme en het objectieve. Zijn sculpturen en installaties lijken fysieke,
atmosferische fenomenen te genereren als optisch spel van licht, weerkaatsing en
diffractie.
Hortense Dayez explore avant tout la beauté et la jouissance esthétique d’un art
connoté comme étant exclusivement féminin avant de comprendre le sens et de
construire un discours qui de nos jours est trop souvent superflu. C’est la
force et le pouvoir émotionnel des œuvres qu’il lui plaît de partager.
Les œuvres qu’elle présente ne prétendent pas former un ensemble cohérent, mais
sont plutôt un travail d’exploration d’univers textiles différents, lié aux
récoltes du moment et au plaisir de les mettre en forme. Constitué comme un
journal intime, c’est un laboratoire de sa pensée conçu comme des essais de
matières ou de composition qui permettent d’y voir ses humeurs et une forme de
poésie.
Son projet textile participatif a permis de faire collaborer enfants, adultes
apprenants en alphabétisation et habitants du quartier autour d’une œuvre
textile commune. Une façon de sensibiliser au réemploi, au recyclage et à la
revalorisation de matériaux souples sous une forme artistique. Les techniques
simples proposées ont rendu les ateliers ludiques et on fédéré différents
publics autour de choix esthétiques et créatifs.
Je kan bijdragen aan het Volk der Introverten van Sint-Gillis door mee te kleien
tijdens een boetseersessie. Jouw hoofdje wordt onderdeel van het kunstwerk, dat
zo groeit en groeit. Dat kan tijdens gezamenlijke sessies, maar je kan
doorlopend ook zelf komen kleien in de exporuimte, te midden van alle
gezichtjes. De hoofdjes worden niet afgebakken, maar zullen uiteindelijk buiten
geplaatst worden waar ze weer zullen verdwijnen. Terug naar waar de klei vandaan
komt, opnieuw onzichtbaar. Een gedeelte van de hoofdjes die worden gemaakt zal
worden aangeboden aan Le Collectif les Morts de la Rue, als nagedachtenis aan de
personen die in 2024 stierven op straat.
Wil je komen boetseren? Kom naar de expositie van 1 t/m 21 mei en/of neem deel
aan een boetseersessie op zaterdag 4 mei of woensdag 15 mei om 15 uur.
Comment être artiste au milieu de ces ruines qui s’amoncellent, et qui restent,
insistantes ? Hantés que nous sommes par le réchauffement climatique, par les
guerres et autres épidémies, et par la résurgence d’idéologies mortifères, nous
manquons de réponses. Quelques artistes plasticiens essayent ici de témoigner,
de faire voir, de faire sens, malgré tout, face à ces indécences.