Le Songe • La Nomad House

Description

La Compagnie des Nouveaux Disparus débarque à la Place De Brouckère en avril 2024 pour présenter son nouveau spectacle "Le Songe" !

Créé dans le cadre de La Nomad House, un projet de centre culturel itinérant transnational, "Le Songe" est un spectacle mélangeant théâtre, cirque et danse qui revisite la célèbre pièce de Shakespeare "Le songe d'une nuit d'été" en prenant la question migratoire comme point focal du récit.

Le 12 avril 2024 marquera la grande Première du Songe et l'inauguration du nouveau chapiteau de la Compagnie, mais également le lancement de la tournée transnationale de La Nomad House, qui débutera son parcours à Bruxelles, avant de se diriger vers l'Allemagne, la Grèce, l'Italie, la Tunisie et la France.

En parallèle, le public pourra assister à une exposition photo réalisée par la photo-journaliste Selena Magnolia, ainsi qu'à une conférence organisée en collaboration avec le CEDEM de l'Université de Liège portant sur "les représentations des migrant·es et de la migration dans les pratiques artistiques".

●●●

Toutes les activités sont gratuites, mais une réservation est requise pour "Le Songe" et la conférence en raison d'une capacité limitée.

• Infos et réservations : www.lanomadhouse.com
• Lien événement : https://www.facebook.com/events/1468688730725134/

Date info

2024-04-12: 19:30:00

2024-04-13: 19:00:00

2024-04-14: 16:00:00

2024-04-16: 19:00:00

2024-04-17: 15:00:00

2024-04-19: 19:00:00

2024-04-20: 19:00:00

Tickets

Free

1 Picture

Suggested events

In deze double bill worden we uitgenodigd om onze relatie tot onze handen te heroverwegen en stil te staan bij hun rol in heden, verleden en toekomst. Door aan te raken, creëren we relaties van nabijheid waardoor we uit onze omgeving treden. In toenemende mate worden onze aanrakingen echter beïnvloed door technologieën die de manier waarop we onszelf en anderen waarnemen, veranderen. In Hands Made van Begüm Erciyas spelen de handen van het publiek de hoofdrol. Begeleid door een soundtrack observeren de toeschouwers hun hand en die van hun buur, wat tegelijk een effect van intimiteit en vervreemding tot stand brengt. Geïsoleerd van de rest van het lichaam worden onze handen het middelpunt van een reflectie over handwerk en tastzin. Waar zijn deze handen mee bezig geweest, en wie of wat zullen ze in de toekomst aanraken? Nothing But Fingers is een performance van beeldend kunstenaar Moe Satt. Hij raakte gefascineerd door de rol van handgebaren in Zuid-Afrikaanse jachtcommunicatie en in traditionele dans in Myanmar en Zuidoost-Azië, waarbij menselijke gebaren dierlijke vormen kunnen aannemen. Samen met danseres Liah Frank onderzoekt hij hun expressieve potentieel en vermogen om energiestromen in het lichaam te sturen. Een bijzondere choreografie waarin de handen de rest van het lichaam dicteren, tot de finale overgave. Uren: 15u / 16u / 18u /19u
********** English ********** The spaceship ‘In-Between’ travels through the universe with a crew of four humans and an android tasked with exporting the Japanese language to other galaxies. Toshiki Okada creates this theatrical gem, in which a science fiction reality meets the everyday poetry of group dynamics in a confined space. For this project, he decided to work with four actors who are not native Japanese speakers. By making them custodians of Japanese culture, Okada reminds us that language simply belongs to those who speak it while using the spaceship as a metaphor to critically reflect on Japan’s colonial past in Southeast Asia, its linguistic expansion and the politics of language. Before our eyes, the four humans interact with the android and an alien that appears on board while the spaceship passes through a space time tunnel. Together, they open a delicate dialogue on origins and nostalgia for the earth. From the window, we observe them, or perhaps they observe us, those who remain on earth. Suddenly, ‘In-Between’ isn’t just the name of a spaceship or a tunnel between two areas of the galaxy, but a hymn to the identities that exist beyond a defined one, in between. Toshiki Okada returns to the festival with a performance of rarefied beauty, suspended in the absence of gravity. ********** Français ********** Le vaisseau spatial « In-Between » (« Entre-Deux ») traverse l’univers avec un équipage, composé de quatre humains et un androïde, chargé d’exporter la langue japonaise vers d’autres galaxies. Toshiki Okada crée un petit bijou théâtral dans lequel la science-fiction côtoie la poésie ordinaire d’un groupe confiné dans un espace. Les quatre acteur·ices choisi·es par Okada partagent un point commun : le japonais n’est pas leur langue maternelle. En les désignant comme gardien·nes de la culture japonaise, Okada nous rappelle que le langage appartient avant tout à celles et ceux qui le parlent. On pourrait voir en ce vaisseau spatial une métaphore critique du passé colonial japonais en Asie du Sud-Est, de l’expansion du japonais ou encore des politiques linguistiques. Les êtres humains interagissent sous nos yeux avec l’androïde et un extraterrestre apparu à bord lors d’un passage dans un tunnel spatio-temporel. Iels mènent ensemble un dialogue délicat sur les origines et la nostalgie de la Terre. Par une fenêtre, nous les observons, ou peut-être est-ce elleux qui nous observent – nous, resté·es sur Terre. Au-delà du nom d’un vaisseau, « In-Between » devient un hymne aux entre-deux et aux identités qui dépassent les identités définies. Toshiki Okada revient au festival avec une performance d’une rare beauté, suspendue en apesanteur. ********** Nederlands ********** Ruimteschip ‘In-Between’ reist door het universum met vier mensen en een androïde aan boord. Hun missie: de Japanse taal exporteren naar andere sterrenstelsels. Toshiki Okada vermengt in zijn nieuwste theaterparel een sciencefiction-werkelijkheid met de alledaagse poëzie van groepsdynamieken in een besloten ruimte. Hij ging hiervoor in zee met vier acteurs die het Japans niet als moedertaal hebben. Door hen tot bewakers van de Japanse cultuur te maken, herinnert Okada ons eraan dat taal simpelweg toebehoort aan wie ze spreekt. Het ruimteschip lijkt een metafoor die aanzet tot kritisch denken over Japans koloniaal verleden in Zuidoost-Azië, de expansie van het Japans en over taalpolitiek in het algemeen. Terwijl het ruimteschip door een ruimtetijd-tunnel suist, communiceren de bemanningsleden met de androïde en een buitenaards wezen dat aan boord verschijnt. Samen voeren ze een spitsvondig gesprek over afkomst en heimwee naar de aarde. Door het raam observeren wij hen – of misschien observeren zij ons. Plots is ‘In-Between’ niet enkel de naam van een ruimteschip maar wordt het een lofzang op alle identiteiten die zich ‘tussenin’ de geijkte hokjes bevinden. Okada keert terug naar het festival met deze magisch-realistische voorstelling van een zeldzame schoonheid.
In deze double bill worden we uitgenodigd om onze relatie tot onze handen te heroverwegen en stil te staan bij hun rol in heden, verleden en toekomst. Door aan te raken, creëren we relaties van nabijheid waardoor we uit onze omgeving treden. In toenemende mate worden onze aanrakingen echter beïnvloed door technologieën die de manier waarop we onszelf en anderen waarnemen, veranderen. In Hands Made van Begüm Erciyas spelen de handen van het publiek de hoofdrol. Begeleid door een soundtrack observeren de toeschouwers hun hand en die van hun buur, wat tegelijk een effect van intimiteit en vervreemding tot stand brengt. Geïsoleerd van de rest van het lichaam worden onze handen het middelpunt van een reflectie over handwerk en tastzin. Waar zijn deze handen mee bezig geweest, en wie of wat zullen ze in de toekomst aanraken? Nothing But Fingers is een performance van beeldend kunstenaar Moe Satt. Hij raakte gefascineerd door de rol van handgebaren in Zuid-Afrikaanse jachtcommunicatie en in traditionele dans in Myanmar en Zuidoost-Azië, waarbij menselijke gebaren dierlijke vormen kunnen aannemen. Samen met danseres Liah Frank onderzoekt hij hun expressieve potentieel en vermogen om energiestromen in het lichaam te sturen. Een bijzondere choreografie waarin de handen de rest van het lichaam dicteren, tot de finale overgave. Uren: 14u / 15u / 17u /18u
De begeleiders van Outspoken zijn echte woordtovenaars, maar af en toe struikelen ze over hun eigen gekke zinnen. Ontdek samen nieuwe woorden, verken de lol van schrijven en rap zelfs wat gekke rijmpjes. Van het schrijven van je allereerste gedicht tot het laten knallen van je eigen liedjes. Kom en speel de leukste woordspelletjes waarbij plezier altijd op de eerste plaats staat! EN - Release your creativity, play with words and discover the writer in you. FR - Libérez votre créativité, jouez avec les mots et découvrez l'écrivain qui se cache en vous.
Dans ce spectacle interactif, c'est toi qui prends toutes les décisions! À ton entrée dans la salle, tu reçois une télécommande et tu es projeté dans une assemblée appelée à voter pour ses futurs représentants… Culture, éducation, immigration, climat, sécurité, à toi de prendre position sur les questions liées à la politique générale du pays. Questionnant avec humour le système démocratique et la place du citoyen dans le débat public, ce théâtre d’immersion incite à retrouver le rôle politique de la parole, à questionner sur ce qui motive nos choix, et à éprouver les conséquences de ceux-ci.
Laat de creativiteit van jouw kleintje de vrije loop terwijl ze hun eigen unieke wezens creëren. En alsof dat nog niet genoeg is, kunnen ze ook nog eens samenwerken aan een fantastische knuffelervaring die hun band versterkt. Van vleugels tot klauwen, van leeuwen tot octopussen - alles komt samen in deze magische collectie van dierlijke lichaamsdelen. Duik in dit speelse universum en laat je verrassen door de eindeloze mogelijkheden van SuperDoudou's Imaginarium! EN - Come and discover a colorful animal kingdom! Enjoy a cozy afternoon and slip into the skin of your favorite animal. FR - Venez découvrir un monde animal coloré ! Profite d'un après-midi douillet et glissez-vous dans la peau de votre animal préféré.
En reconstituant une scène de crime, par le biais d’un geste accessible, fort, documenté et poétique, travaillant à un acte artistique qui puisse révéler une certaine beauté tout en pouvant transcender la douleur de gestes passés, Céline Chariot, qui n’est ni danseuse, ni actrice, mais photographe, aborde le viol via le regard, via des sensations qui ont pour but la réflexion, et rappelle que dans cette transgression odieuse qu’est le viol, le crime n’est pas uniquement celui du violeur mais surtout celui d’un corps social qui pointe la victime comme responsable de son sort. Dans une forme originale où se mêlent texte, performance, silence, regard, reconstitution du réel et onirisme, le spectacle invite puissamment à la transformation des traumatismes du passé en une puissante frénésie d’en finir avec les inégalités de genre. (1) La Slutwalk, ou « Marche des salopes », est une marche de protestation née en avril 2011 au Canada après qu’un officier de police ait déclaré : « Si vous voulez éviter de vous faire violer, il faut éviter de s’habiller comme une salope ».
Wist je dat baby’s en peuters heel wat voordeel halen uit boekjes? Denk bijvoorbeeld aan samen verhalen verzinnen, liedjes zingen of versjes vertellen bij prenten. Op zaterdag 18 mei organiseert de bibliotheek Boekstartdag, een dag volledig in het teken van de allerkleinsten. Doorlopend is er een verteller die je kan inspireren om zelf met je kindje aan het lezen te gaan. Daarnaast voorzien we ook babymassage én een verteltheater, allemaal op maat van de kleinste spruitjes!
Avec Marche salope (1), Céline Chariot aborde le sujet du viol, interrogeant le mutisme qui entoure les agressions sexuelles. « La vraie question n’est pas de savoir pourquoi je parle, mais pourquoi je n’ai pas parlé » écrit-elle. Aujourd’hui, elle part de constats et de statistiques, pas d’une colère irrationnelle ; elle ne veut ni écrire de fiction édulcorée, ni chercher à raconter l’histoire des femmes et encore moins la sienne, ni à brûler les hommes, ni à faire justice. En reconstituant une scène de crime, par le biais d’un geste accessible, fort, documenté et poétique, travaillant à un acte artistique qui puisse révéler une certaine beauté tout en pouvant transcender la douleur de gestes passés, Céline Chariot, qui n’est ni danseuse, ni actrice, mais photographe, aborde le viol via le regard, via des sensations qui ont pour but la réflexion, et rappelle que dans cette transgression odieuse qu’est le viol, le crime n’est pas uniquement celui du violeur mais surtout celui d’un corps social qui pointe la victime comme responsable de son sort. Dans une forme originale où se mêlent texte, performance, silence, regard, reconstitution du réel et onirisme, le spectacle invite puissamment à la transformation des traumatismes du passé en une puissante frénésie d’en finir avec les inégalités de genre. (1) La Slutwalk, ou « Marche des salopes », est une marche de protestation née en avril 2011 au Canada après qu’un officier de police ait déclaré : « Si vous voulez éviter de vous faire violer, il faut éviter de s’habiller comme une salope »
Aujourd’hui, elle part de constats et de statistiques, pas d’une colère irrationnelle ; elle ne veut ni écrire de fiction édulcorée, ni chercher à raconter l’histoire des femmes et encore moins la sienne, ni à brûler les hommes, ni à faire justice. En reconstituant une scène de crime, par le biais d’un geste accessible, fort, documenté et poétique, travaillant à un acte artistique qui puisse révéler une certaine beauté tout en pouvant transcender la douleur de gestes passés, Céline Chariot, qui n’est ni danseuse, ni actrice, mais photographe, aborde le viol via le regard, via des sensations qui ont pour but la réflexion, et rappelle que dans cette transgression odieuse qu’est le viol, le crime n’est pas uniquement celui du violeur mais surtout celui d’un corps social qui pointe la victime comme responsable de son sort. Dans une forme originale où se mêlent texte, performance, silence, regard, reconstitution du réel et onirisme, le spectacle invite puissamment à la transformation des traumatismes du passé en une puissante frénésie d’en finir avec les inégalités de genre. (1) La Slutwalk, ou « Marche des salopes », est une marche de protestation née en avril 2011 au Canada après qu’un officier de police ait déclaré : « Si vous voulez éviter de vous faire violer, il faut éviter de s’habiller comme une salope »