Deze editie van de Closet Cleaning Market gaat door op Pinkstermaandag 20 mei
2024 aan Bar Brial, Fort 4 in Mortsel
Hier kan je via de knop TICKETS, jouw standplaats reserveren! Prijs per meter €9
(€10 per meter overdekt)
Je betaalt voor je gekozen aantal meters + een waarborg van €10. Deze krijg je
terug op het einde van de dag, wanneer je je standplaats netjes achtergelaten
hebt.
Drank- en eetkramen zijn NIET toegelaten.
Adres: Fortstraat 100 – 2640 Mortsel
Exposition collective Studio 68
27mei 2022
-17september 2022
Kapelstraat 310, 2660 Antwerp, Antwerp, Belgium
Description
Exposition Collective Studio 68 - 9 artistes plasticiens aux disciplines et performances artistiques différentesLe collectif d'arts visuels du Studio 68 se réunit pour montrer leurs talents dans une exposition.9 artistes ont choisi le Studio 68 ArtSpace pour montrer leurs méthodes de travail et parler de leurs projets artistiques. Les artistes seront présents lors du vernissage.L'exposition se déroule jusqu'au 19 septembre et se visite tous les vendredis de 10h à 18h pendant les mois de mai, juin et septembre. Et sur rendez-vous en juillet et août.Suivez Studio 68 sur Facebook ou Instagram pour voir les biographies des artistes.
Painting
Date info
Vendredi: de 10:00 à 18:00. Du 27 mai au 17 septembre
1 Picture
Suggested events
********** Français **********
Espace Delahaut. Maison communale
Square S. Hoedemaekers 10, 1140 Evere.
Entrée via le passage Idiers. Heures d’ouverture de la commune ou des
bibliothèques
Gratuit
********** Nederlands **********
Aula Delahaut. Gemeentehuis
Square S. Hoedemaekerssquare 10, 1140 Evere.
Ingang Idiers. Openingsuren van het gemeentehuis of van de bibliotheken
Gratis.
Exposition de Benjamin Hendlisz et Adrien Roubens, qui vous présentent leur
oeuvres sur toile ou sur objets. Cette exposition est organisée en collaboration
avec le Colllectif Propaganza. Issus du street art, venez découvrir comment ils
ont utiliser leurs techniques (aérosol et peinture acrylique) pour créer des
oeuvres qui peuvent s'intégrer dans harmonieusement dans votre intérieur.
********** English **********
In her second solo exhibition at the Michèle Schoonjans Gallery, Amélie Scotta
presents a series of works exploring the notions of habitat and landscape
through colour and organic materials, brought to life through both drawing
(wood, bark, rock, etc.) and paper (mineral, vegetable, etc.).
In the Withdraw series, the artist works in two stages, superimposing two layers
of drawing and two types of perspective. The first layer, applied quickly and
randomly across the entire surface of the paper in coloured ink, can evoke the
atmospheric dimension of a landscape. The bright, unnatural colours and the
invisibility of the gesture give the impression of a luminous, radiant surface.
Here and there, accidents of material accentuate the effect of a printed image
that has been doctored, washed out and deteriorated. The second layer, drawn in
graphite, somehow constrains, obstructs or limits these infinite expanses.
Created slowly and meticulously in pencil, the motifs of trellis, wire netting
and other barriers reflect the artist's preoccupation with the question of
confinement. The idea of withdrawal, whether voluntary or not, has already been
evoked in earlier works, notably the Reclusoirs, sculptures inspired by the
small enclosed buildings in which penitents lived in the Middle Ages. But the
contrast between the immateriality of the coloured surface and the repetitive
pattern of the drawing also speaks to us of what is said beyond the edge of the
paper.
ABOUT THE ARTIST
Born in Nantes in 1983, Amélie Scotta is a visual artist and teacher based in
Brussels. She holds degrees in Design (HEAR Strasbourg, 2008) and Visual Arts
(ENSAV La Cambre, Brussels, 2016).
Since 2013, her work has been shown in numerous exhibitions in Belgium (Le
Botanique, La Médiatine, Vanderborght Building, Musées Royaux des Beaux-Arts,
European Parliament, etc.) and abroad (Villa Méditerranée in Marseille, Arabic
Culture House in Berlin, Matadero in Madrid, as well as Magasins Généraux,
Palais de Tokyo and Carreau du Temple in Paris). She has also held residencies
at the Casa de Velázquez in Madrid, the Cité Internationale des Arts in Paris,
the Moonens Foundation and the Boghossian Foundation in Brussels. She is the
winner of the Prix international de la Ville de Tournai in 2021, the Prix Cocof
and the Prix Carré sur Seine in 2020.
From the Jeddah Tower to the disused factories of Roubaix, from the Rio stadium
to the Versailles of the people, from medieval recluses to the scaffolding of
Brussels, it is in an intuitive way that the artist questions architecture in
all its forms. Approached primarily through drawing, but also through sculpture
and photography, construction allows her to speak of the human being, the one
who both inhabits and builds.
In more recent works, Amélie Scotta takes a more sensorial approach to landscape
and habitat, working with colour and materials. She addresses the issue of
withdrawal, a position in relation to the world that can provide protection,
confinement or liberation. Her relationship with urban planning is also leading
her increasingly towards projects in the public space.
********** Français **********
Dans sa deuxième exposition personnelle à la Michèle Schoonjans Gallery, Amélie
Scotta présente une série d’œuvres explorant les notions d’habitat et de paysage
au travers de la couleur ou de matières organiques, amenées aussi bien par le
dessin (bois, écorce, roche…) que par le support du papier (minéral, végétal…).
Dans la série Withdraw, la dessinatrice travaille en deux temps, superposant
deux couches de dessin et deux types de perspectives. La première strate,
appliquée à l’encre colorée, de manière rapide et aléatoire sur toute la surface
du papier, peut évoquer un paysage dans sa dimension atmosphérique. Les couleurs
vives, non naturelles et l’invisibilité du geste donnent l’impression d’une
surface lumineuse et irradiante. Çà et là, des accidents de matière accentuent
l’effet d’image imprimée qui aurait été trafiquée, délavée, détériorée. La
seconde strate, dessinée au graphite, vient en quelque sorte contraindre,
obstruer ou limiter ces étendues infinies.
Réalisés au crayon, de manière lente et minutieuse, les motifs de treillis, de
grillages et autres barrières nous renvoient à la préoccupation de l’artiste
pour la question de l’enfermement. Le repli, volontaire ou non, est déjà évoqué
dans des travaux antérieurs, notamment les Reclusoirs, des sculptures inspirées
des petits édifices clos dans lequel vivaient des pénitentes du Moyen-âge. Mais
ce contraste entre l’immatérialité de la surface colorée et le motif répétitif
du dessin, nous parle aussi de ce qui se raconte au-delà du bord du papier.
A PROPOS DE L’ARTISTE
Née à Nantes en 1983, Amélie Scotta est une artiste plasticienne et enseignante
basée à Bruxelles. Elle est diplômée en Design (HEAR Strasbourg, 2008) et en
arts visuels (ENSAV La Cambre, Bruxelles, 2016).
Depuis 2013, son travail a été présenté dans de nombreuses expositions en
Belgique (Le Botanique, La Médiatine, Vanderborght Building, Musées Royaux des
Beaux-Arts, Parlement européen…) et à l'étranger (Villa Méditerranée à
Marseille, Arabic Culture House à Berlin, Matadero à Madrid, mais aussi Magasins
Généraux, Palais de Tokyo et Carreau du Temple à Paris). Elle a notamment été
résidente à la Casa de Velázquez à Madrid, à la Cité Internationale des Arts à
Paris, à la Fondation Moonens et à la Fondation Boghossian à Bruxelles. Elle est
lauréate du Prix international de la Ville de Tournai en 2021, du Prix Cocof et
du prix Carré sur Seine en 2020.
De la Jeddah Tower aux usines désaffectées de Roubaix, en passant par le stade
de Rio, le Versailles du peuple, les reclusoirs médiévaux ou les échafaudages
bruxellois, c’est de manière intuitive que l’artiste interroge l’architecture
sous toutes ses formes. Abordée principalement par le dessin, mais aussi par la
sculpture ou la photographie, la construction lui permet de parler de l’humain,
celui qui, tout à la fois, habite et édifie.
Dans des travaux plus récents, Amélie Scotta approche le paysage et l’habitat de
manière plus sensorielle, en passant par un travail de la couleur et de la
matière. Elle y aborde la question du repli, une position face au monde qui peut
apporter protection, enfermement ou libération. Son rapport à l’urbanisme
l’amène également de plus en plus vers
des projets dans l’espace public.
********** Nederlands **********
In haar tweede solotentoonstelling in de Michèle Schoonjans Gallery presenteert
Amélie Scotta een serie tekeningen die, naast de problematiek van de
leefomgeving, de landschapsconcepten onderzoekt door middel van kleur of
organische materialen, die zowel door het onderwerp van de tekening als door de
papieren drager (mineraal, plantaardig, enz.) worden ingebracht.
In de serie Withdraw werkt de kunstenares in twee fasen, waarbij ze gebruik
maakt van verschillende lagen in de tekening en van twee soorten perspectief. De
eerste laag, die snel en willekeurig met gekleurde inkt over het hele
papieroppervlak wordt aangebracht, kan de atmosferische dimensie van een
landschap oproepen. De heldere, onnatuurlijke kleuren en de afwezigheid van het
gebaar geven de indruk van een lichtgevend, stralend oppervlak. Hier en daar
accentueren ongelukjes met het materiaal het effect van een afgedrukte
afbeelding, die is bewerkt, uitgewassen of beschadigd. De laag grafiet, die in
een later stadium wordt aangebracht, beperkt, belemmert of begrenst op de een of
andere manier deze oneindige uitgestrektheid.
De grafiettekeningen, die langzaam en minutieus met potlood zijn gemaakt, tonen
rasterwerk, hekken en andere barrières en weerspiegelen de preoccupatie van de
kunstenaar met het vraagstuk van zich opgesloten te voelen. Het idee van zich
terugtrekken, vrijwillig of niet, werd al opgeroepen in eerdere werken, met name
de Reclusoirs, sculpturen geïnspireerd op de kleine afgesloten gebouwen waarin
boetelingen in de Middeleeuwen leefden. Maar dit contrast tussen de
niet-materiële aard van het gekleurde oppervlak en het repetitieve patroon van
de tekening spreekt ook tot ons over wat er voorbij de rand van het papier
gebeurt, in wat bekend staat als het buitenbeeld. Net als het raam, dat zowel
verbergt als zichtbaar maakt, laat de muur toch de horizon zien, waardoor we ons
een mogelijke ontsnapping kunnen voorstellen.
OVER DE KUNSTENARES
Amélie Scotta, geboren in Nantes in 1983, is beeldend kunstenaar en docente in
Brussel. Ze behaalde een diploma in Design (HEAR Straatsburg, 2008) en in
Visuele Kunsten (ENSAV La Cambre, Brussel, 2016).
Sinds 2013 is haar werk te zien geweest in talrijke tentoonstellingen in België
(Le Botanique, La Médiatine, Vanderborght Building, Musées Royaux des
Beaux-Arts, Europees Parlement, enz.) en in het buitenland (Villa Méditerranée
in Marseille, Arabic Culture House in Berlijn, Matadero in Madrid, evenals in
Magasins Généraux, Palais de Tokyo en Carreau du Temple in Parijs). Ze heeft ook
residenties gehad in het Casa de Velázquez in Madrid, de Cité Internationale des
Arts in Parijs, de Moonens Stichting en de Boghossian Stichting in Brussel. Ze
is de winnaar van de Prix international de la Ville de Tournai in 2021, de Prix
Cocof en de Prix Carré sur Seine in 2020.
Van de toren van Jeddah tot de verlaten fabrieken van Roubaix, van het stadion
van Rio tot het Versailles van het volk, van middeleeuwse kluizenaars tot de
steigers van Brussel, de kunstenares stelt intuïtief de architectuur in al haar
vormen ter discussie. Ze benadert de architectuur voornamelijk door middel van
tekenen, maar ook door middel van beeldhouwen en fotografie.Door de constructie
kan ze spreken over de mens, degene die zowel bewoont als bouwt.
In haar meer recente werk kiest Amélie Scotta voor een meer zintuiglijke
benadering van landschap en leefomgeving, waarbij ze gebruik maakt van zowel
kleur als materialen. In haar meer recente werk kiest Amélie Scotta voor een
meer zintuiglijke benadering van landschap en leefomgeving, waarbij ze gebruik
maakt van zowel kleur als materialen. Ze gaat in op het thema van het zich
terugtrekken, een positie ten opzichte van de wereld die bescherming,
afzondering of bevrijding kan brengen. In haar meer recente werk kiest Amélie
Scotta voor een meer zintuiglijke benadering van landschap en leefomgeving,
waarbij ze gebruik maakt van zowel kleur als materialen. Ze gaat in op het thema
van het zich terugtrekken, een positie ten opzichte van de wereld die
bescherming, afzondering of bevrijding kan brengen. Haar fascinatie voor
stedenbouw leidt haar ook steeds meer naar projecten in de openbare ruimte.
Au programme :
- Ammo et ses oeuvres qui vous captivent par leur énergie explosive, mêlant
dessin maniaque et abstraction.
- Elzo Durt, maître de l'étrange, nous plonge dans un univers surréaliste où
chaque détail est une invitation à l'émerveillement.
- Les Hell’o nous embarquent dans un monde fantastique, oscillant entre l'humour
et la bizarrerie, à travers des œuvres aussi intrigantes que déroutantes.
- Quant à Studio Biskt, leur approche novatrice de la céramique réinvente les
limites du médium.
CRACKED PERSPECTIVE se veut être bien plus qu'une simple exposition ; c'est une
célébration de la diversité artistique, un témoignage de la puissance de la
collaboration et une plongée profonde dans les esprits créatifs de ces artistes.
Préparez-vous à être éblouis, déconcertés et transportés dans un monde où la
perspective est délibérément fissurée pour révéler l'extraordinaire.
********** Nederlands **********
2024: EEN UITZONDERLIJK VERKIEZINGSJAAR
In 2024 zijn het weerom politieke verkiezingen, en niet zomaar verkiezingen,
maar álle verkiezingen samen in één jaar: in mei 2024, verkiezingen voor het
Europees Parlement, voor de Kamer van volksvertegenwoordigers, voor het Vlaams,
het Waals en het Brussels Hoofdstedelijk Parlement en voor het Parlement van de
Duitstalige Gemeenschap en in oktober 2024 provincie- raads-, gemeenteraads- en
districtsraadsverkiezingen.
Dit politieke momentum wil het AMVB kaderen en toelichten met de tentoonstelling
Kiezen voor Brussel, die doorgaat in het AMVB van april tot oktober 2024, een
ideaal jaar om terug te blikken op de evolutie van onze verkozen instellingen
sinds de laatste halve eeuw.
De verkiezingsjaren 1974, 1989 en 2006 worden uitgelicht als cruciale jaren voor
de totstandkoming van het huidige Belgische politieke bestel en het Brussels
Hoofdstedelijk Gewest in het bijzonder. De expo maakt ook duidelijk waarom
stemmen belangrijk is en focust op een drietal breed maatschappelijke thema’s.
KIEZEN VOOR BRUSSEL: ERFGOEDPROJECT
Ook politiek cultureel erfgoed bestaat, materieel en immaterieel. Het betreft
dan vooral documentair erfgoed: briefwisseling, affiches, flyers en dergelijke
die vooral, zo niet uitsluitend, gebruikt werden voor verkiezingscampagnes van
de politieke partijen en hun kandidaten. Tevens zijn er kranten- en
tijdschriftartikels, televisiedebatten, stadsfotografie, cartoons en
spotprenten. Ook voorwerpen zijn rijkelijk in collecties aanwezig, zoals
‘gadgets’ die voorheen nog uitgedeeld mochten worden (sinds 1989 ingeperkt door
de Wet Dhoore).
In de culturele erfgoedsector wordt dit politiek erfgoed ondergewaardeerd, alsof
het exclusief aan de politieke partijen zou toebehoren. Nochtans heeft politiek
erfgoed een grote maatschappelijke waarde als uiting van politieke geplogenheden
en als dusdanig ook van onze democratie. De afstand tussen onze politieke
cultuur en die van 50 jaar geleden is opvallend groot. De kiezer werd toen op
een heel andere manier benaderd en ‘verleid’.
In Kiezen voor Brussel wordt het Brusselse politieke erfgoed opgezocht en
samengebracht voor de verkiezingsjaren 1974, 1989 en 2006. Deze verkiezingen
speelden een rol in de Belgische staatshervormingen en tonen de evolutie van een
unitaire natiestaat naar een federaal geheel van gewesten en gemeenschappen.
Initieel wordt uitgegaan van de collecties van verkiezingserfstukken in het
AMVB. Verder wordt het veld van het politieke erfgoed bij de archiefinstellingen
in Brussel en in de rand in kaart gebracht en wordt actief gezocht naar
bijkomende externe collectiestukken waarbij het AMVB hoopt nieuw archivalisch
erfgoed te verzamelen voor bewaring in eigen huis.
Dit betreft niet enkel voorwerpen en documenten maar tevens nieuwe
interviewopnames met toenmalige politieke kandidaten en hun entourage. Dit als
aanvulling op de bronnen mondelinge geschiedenis die zich al in onze collectie
bevinden.
Complementair aan eigen en nieuwverworven erfgoedmateriaal worden voor de
tentoonstelling ook bruikleenaanvragen gevraagd aan andere gespecialiseerde
archieven en instellingen. Dit vanuit een streven naar een inhoudelijke
volledigheid.
KIEZEN VOOR BRUSSEL: BIJDRAGE AAN DE POLITIEKE GESCHIEDENIS VAN BELGIË
De tentoonstelling blikt terug op de verkiezingen van 1974, 1989 en 2006,
respectievelijk 50, 35 en 18 jaar geleden. De tentoongestelde archiefstukken
focussen op de inhoudelijke, materiële en stilistische aspecten van de
verschillende electorale campagnes. Uit de politieke erfgoedstukken leiden we
een aantal thema’s af die politiek-historisch belangrijk zijn. De gekozen jaren
1974, 1989 en 2006 dienen als ijkpunten voor analyses van verdere ontwikkelingen
in de decennia die volgen.
In samenwerking met het wetenschappelijk comité van de tentoonstelling worden de
hiernavolgende thema’s behandeld:
Politieke communicatie en marketing
Opvallend is de geheel andere stijl waarin politiek 50 jaar geleden werd
bedreven. Niet enkel was de politiek een quasi exclusief terrein voor blanke
mannen, de relatie tussen politicus en burger was top-down en politici hadden
bijgevolg een zelfvoldaan, belerend voorkomen. Men poogde zelfs op een bepaalde
manier nog kiezers te ‘kopen’ via politiek dienstbetoon, gadgets en
eetfestijnen.
Communautaire tegenstellingen en de impact van de staatshervormingen
Vanaf 1974 wordt de communautaire strijd op de spits gedreven en staan
tweetalige lijsten onder druk. De unitaire partijen houden op te bestaan.
Parallel aan de staatshervormingen, leidt de politieke, sociale, economische en
culturele implementatie ervan in Brussel in de jaren daarop steeds tot politieke
verschuivingen en wrijvingen.
Belangrijke thema’s daarbij zijn de (over)vertegenwoordiging van de Vlamingen in
de Brusselse regering die een tegengewicht moest bieden voor de
(over)vertegenwoordiging van de Franstaligen op federaal niveau, de sterkere
aanwezigheid van ‘communautaire’ partijen zoals FDF, VU en Vlaams Belang, de
problematiek van de faciliteitengemeenten, de onwil om de 19 Brusselse gemeenten
om te fuseren...
De grootstedelijke visies op Brussel en de ‘olievlek’ van Brussel binnen het
kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde beheersten vooral in de laatste
decennia van de 20e eeuw tal van regeringsformaties en zorgden voor politieke
instabiliteit.
Gelijkheid en representativiteit
De Europese verkiezingen van 2024 worden de eerste waarbij men vanaf 16 jaar een
stem kan uitbrengen. In de laatste decennia daalde de minimumleeftijd eerst al
van 21 naar 18. Daarbij pogen de beleidsmakers ook jongeren nauwer bij het
democratisch proces te betrekken.
In 2006 konden ook voor het eerst niet-Belgen deelnemen, na jaren van discussies
hierover. Vrouwen hadden op dat moment al een evenwicht bedongen op de lijsten.
We zullen zien dat in de periode die onze tentoonstelling doorloopt, we
evolueren van lijsten met bijna uitsluitend mannelijke kandidaten, over een
minimumvertegenwoordiging van elk gender (minimum 1/3 van de kandidaten) tot
pariteit.
De tentoonstelling biedt een kijk op ongekend of vergeten politiek erfgoed en
tegelijk op de marketingstrategieën van de politiek. Ze biedt tevens klaarheid
op het complexe Belgische staatsbestel en de evolutie ervan in de vorige eeuw en
ze wil tenslotte ook aantonen waarom stemmen belangrijk is. Democratische
beslissingen mogen dan niet de meest snelle en efficiënte vorm van regeren zijn,
ze garanderen wel dat de bevolking betrokken wordt in het besluitvormingsproces
en dat dit transparant kan gebeuren.
Op de thema's van de tentoonstelling wordt dieper ingegaan in de gids die bij de
catalogus hoort en in Arduin 33 en 34. Daarnaast worden zij ook overzichtelijk
voorgesteld in educatieve dossiers voor leerlingen van het secundair onderwijs
(2de en 3de graad). Reservaties voor scholen en een geleid bezoek zijn mogelijk
via stephanie.lamaire@amvb.be.
WETENSCHAPPALIJK COMITE
Het wetenschappelijk comité van de tentoonstelling bestaat uit: François Antoine
(AR), Kris Deschouwer (VUB), Dirk Jacobs (ULB), Serge Jaumin (ULB), Dimokritos
Kavadias (BRIO/VUB), Ann Mares (ADVN) en Joost Vaesen (BSI).
********** Français **********
Le droit de vote est un privilège et chaque vote est importante. Nous vous
montrerons à l'AMVB du 26 avril au 29 août 2024.
A travers 50 ans d'élections, avec un accent particulier sur les années
cruciales 1974, 1989 et 2006. ces années ont conduit à des réformes majeures de
l'État, avec un accent particulier sur l'évolution de la Région de
Bruxelles-Capitale.
********** English **********
2024 is an election year. This exhibition offers a fascinating journey through
the last 50 years, with a special focus on 1974, 1989 and 2006. These years
marked turning points in Belgian political history and led to major state
reforms, with a particular focus on the development of the Brussels-Capital
Region. Discover why every vote is important and leads to developments in our
democracy.
Gert Vandeweyer, wonende in Watermaal Bosvoorde, schildert al sinds enkele
jaren. Meestal abstract met vele verschillende kleuren.
Hij tekent ook op stenen en sculpturen van allerlei maten.
Visite de l'exposition IMAGINE! 100 Years of International Surrealism.
********** Français **********
Stéphan Aelterman peint depuis une cinquantaine d’années.
Par ses études d’architecture intérieure, le dessin et l’aquarelle se sont
imposés dans ses travaux artistiques.
Curieux et passionné de bateaux et du monde maritime, il a reçu, en 2018 le
titre de ‘’ Peintre Officiel de la Marine Belge ‘’ Stéphan vous invite à
partager cette découverte.
********** Nederlands **********
Stéphan Aelterman schildert al zo'n vijftig jaar.
Na zijn studie binnenhuisarchitectuur werden tekenen en aquarelleren een
integraal onderdeel van zijn artistieke werk.
Nieuwsgierig en gepassioneerd door boten en de maritieme wereld, kreeg hij in
2018 de titel van "Officieel Schilder van de Belgische Marine". Stéphan nodigt
je uit om te delen in deze ontdekking.
********** English **********
Queens Brussels is delighted to announce the prolongation of the exhibition
Iconostasis featuring a duo of visual artists, Gianluca Cosci and Sébastien
Forthomme. The exhibition presents a selection of their most recent works,
highlighting both the affinities and disparities of the artists’ individual
practices. The exhibition is designed as a dialogue between two unique artistic
personalities, presenting an enriching visual exchange.
The title, Iconostasis, refers to the Eastern Christian tradition in Byzantine
churches of a solid screen of stone, wood, or metal, usually separating the
sanctuary from the nave. The iconostasis had originally been some sort of simple
partition between the altar and the congregation. It then became a row of
columns, and the spaces between them were eventually filled with icons.
Quite surprisingly we do not find any other reference to Christianity or faith
in general in this exhibition. The silent power conveyed by the artworks evokes
a feeling of being mesmerized each in its own individual manner, reminiscent of
Colour Field paintings. Through their elegiac tones, the artworks draw viewers
into their own sphere, inviting closer encounters with their physicality which
become both a boundary and a contact point between immanence and the sublime. In
that respect the artists’ creations function as a sort of laic iconostases that
project us into introspective and existential meditations.
In his practice Gianluca Cosci investigates the different interpretations of
iconoclasm concerning the concept of visual obliteration using existing artworks
as palimpsests and creating new pieces through painting and photography. In his
work the artist examines the auratic potency of images when subjected to
iconoclastic interventions. Cosci’s eclectic oeuvre converges towards the
dichotomy between the visible and invisible, perception and imagination. In his
investigations the artist aims to convey the concept of 'hidden' by partially
veiling images and denying visions. Ultimately, Gianluca Cosci examines the
enigma of images and how their allure can be amplified when they are concealed
or erased: visual negation can eventually serve as a means for the viewer to
adhere to the Duchampian principle of actively engaging in the interpretation
and finalisation of the artwork, as the crucial and supreme contribution to the
artistic experience.
In the photographic works of Sébastien Forthomme exists a comparable sensibility
towards the negation of the visible in the form of abstract compositions and
blurred images. His photographs suggest mystical dimensions through an aesthetic
quest that start from the visible only to ascend towards a mesmerising inner
voyage made of sinuous shapes and sensuous colours. Forthomme’s practice can be
identified with a journey towards the absolute that could indeed have affinities
to that material separation made of icons that prevents optical vision in favour
of another, more transcendent one. ‘It is not doubt but certainty that drives us
mad', said Nietzsche. Our society is a knowledge society based on scientific
laws dating back to Galileo. Anything that escapes these formalised laws is
beyond our horizon. The artist attempts to set this knowledge aside and invoke a
more fundamental and innate perception.
Biography
Gianluca Cosci (1970, Italy) completed a BA in painting at the Accademia di
Belle Arti, Bologna. Between 1999 and 2011 he lived and worked in London where
he obtained Master degrees in fine art at Chelsea College of Art and in art and
design at the Institute of Education, University of London. In 2011 he moved to
Brussels where he currently lives and works. He is expected to defend his Ph.D.
in the arts at LUCA School of Art/KU Leuven University in December 2023 titled
“The Denied Image: Art Interventions Between Iconoclasm and Institutional
Critique”.
Sébastien Forthomme (1976, Belgium) studied at the Agnès Varda School of
Photography in Brussels. He was a photographer for the Opéra Royal de la Monnaie
between 2008 and 2015. He then embarked on an artistic research and exhibited in
Brussels and Amsterdam, among other places. His work expresses his research into
doubt, the limits of perception and knowledge, and the human-nature 'continuum'.
********** Français **********
Queens Brussels a le plaisir d'annoncer la prolongation de l'exposition
Iconostasis qui présente un duo d'artistes visuels, Gianluca Cosci et Sébastien
Forthomme. L'exposition présente une sélection de leurs œuvres les plus
récentes, soulignant à la fois les affinités et les disparités des pratiques
individuelles des artistes. L'exposition est conçue comme un dialogue entre deux
personnalités artistiques uniques, présentant un échange visuel enrichissant.
Le titre, Iconostasis, fait référence à la tradition chrétienne orientale des
églises byzantines qui consiste en un écran solide de pierre, de bois ou de
métal, séparant généralement le sanctuaire de la nef. À l'origine, l'iconostase
était une sorte de simple cloison entre l'autel et l'assemblée. Elle s'est
ensuite transformée en une rangée de colonnes, et les espaces entre celles-ci
ont finalement été remplis d'icônes.
De manière assez surprenante, nous ne trouvons aucune autre référence au
christianisme ou à la foi en général dans cette exposition. La puissance
silencieuse véhiculée par les œuvres d'art évoque un sentiment d'hypnose,
chacune à sa manière, rappelant les peintures Colour Field. Par leurs tons
élégiaques, les œuvres d'art attirent les spectateurs dans leur propre sphère,
invitant à des rencontres plus étroites avec leur physicalité qui devient à la
fois une frontière et un point de contact entre l'immanence et le sublime. À cet
égard, les créations des artistes fonctionnent comme des sortes d'iconostases
laïques qui nous projettent dans des méditations introspectives et
existentielles.
********** Nederlands **********
Queens Brussels kondigt met trots de verlenging aan van de tentoonstelling
Iconostasis met een duo beeldende kunstenaars, Gianluca Cosci en Sébastien
Forthomme. De tentoonstelling presenteert een selectie van hun meest recente
werken en belicht zowel de affiniteiten als de verschillen van de individuele
praktijken van de kunstenaars. De tentoonstelling is opgezet als een dialoog
tussen twee unieke artistieke persoonlijkheden en biedt een verrijkende visuele
uitwisseling.
De titel, Iconostasis, verwijst naar de Oosters-christelijke traditie in
Byzantijnse kerken van een solide scherm van steen, hout of metaal, dat meestal
het heiligdom scheidt van het schip. De iconostase was oorspronkelijk een soort
eenvoudige afscheiding tussen het altaar en de congregatie. Daarna werd het een
rij zuilen en de ruimtes ertussen werden uiteindelijk gevuld met iconen.
Verrassend genoeg vinden we in deze tentoonstelling geen enkele andere
verwijzing naar het christendom of het geloof in het algemeen. De stille kracht
van de kunstwerken roept een gevoel van betovering op, elk op zijn eigen
individuele manier, dat doet denken aan Colour Field-schilderijen. Door hun
elegische tonen trekken de kunstwerken de toeschouwers hun eigen sfeer binnen en
nodigen ze uit tot nauwere ontmoetingen met hun lichamelijkheid, die zowel een
grens als een contactpunt wordt tussen immanentie en het sublieme. In dat
opzicht fungeren de creaties van de kunstenaars als een soort iconostasen die
ons projecteren in introspectieve en existentiële meditaties.