********** English **********
Year in, year out, the Brigittines International Festival brings you a programme
of contemporary performances: innovative languages, bizarre universes, strange
and original forms that speak to the imagination.
The Festival is a collection of shows that hinge on a certain idea, presented as
an object of thought, inventiveness or a sharing of fantasy. As years went on,
dance has begun to feature more strongly in the Festival, undoubtedly because it
is a freer and more creative form of expression.
Every year, the Festival centres on a new theme, raising a new question and
encouraging spectators to consider
the issue on hand in a new light via the connections, the emotional paths and
any suggested reading they are offered. On the basis of their own impressions
and insights, spectators can find a connection between performances that vary
greatly in style but touch on quite similar topics.
"DRIFTING ZONES AND WHIRLWINDS"
In a recent book by one of Iceland’s greatest writers, Jón Kalman Stefánsson*,
powerful emotion arises from drifting zones, where the line between the
narrative and the imaginative becomes indistinguishable. These points of
uncertainty create the sensation of entering into an unknown, albeit wholly our
own, world.
Similar shocks are upsetting today’s performance world. We are faced with the
troubling impression that we don’t really understand the meaning of what we see.
These moments of total indecision are invaluable. Not knowing what to think
leads us to something different to what we are used to seeing and experiencing.
This elsewhere is liberating vis-à-vis all that confines us in the mundaneness
of live, as we walk the tight line that follows current event, where everything
is accelerating and transforming, without ever really c hanging. Neither virtual
worlds or artificial intelligence are likely to alter the nature of sad
passions, obsessions for power, and violent urges (although these will
inevitably take on new shapes and forms).
Above all, this forced familiarity with ‘elsewhere’ and ‘differently’ project us
into a whirlwind of perceptions, far away from the sterility of identity poles
and the pleas for reassurance that would have us believe that creativity is
clean-cut, imbued with morality and self-righteousness – the zeitgeist. But the
weather is often stormy, dripping with conformism and normativity.
We want the stage to be as uninhibited as a body that invents its own forms and
dynamics, its conditions of existence, its potential for humour, and its
imaginary spheres. A stage that searches for itself in the sensible and the
unusual, and in the wonder of living.
Patrick Bonté
General and Artistic Director
* "Your absence is darkness", MacLehose Press
********** Français **********
Chaque année, le Festival International des Brigittines opère une traversée
orientée des formes scéniques contemporaines : langages novateurs, univers
insolites, formes singulières et originales s’ouvrant à l’imaginaire.
Le Festival rassemble des spectacles qui s’articulent autour d’une idée ou qui
se présentent comme des objets de pensée, d’invention ou de partage
fantasmatique.
Le Festival se donne chaque année un thème qui permet de poser une nouvelle
question et d’orienter autrement le regard du spectateur: des rapprochements lui
sont proposés, des voies de sensibilité, des pistes de lecture. Il peut créer,
selon sa perception, des liens entre des spectacles très différents dans les
styles, mais qui abordent des sujets assez proches.
"ZONES DE FLOTTEMENT ET TOURBILLONS"
Dans un récent roman de Jón Kalman Stefánsson*, grand écrivain islandais,
une émotion intense surgit des zones de flottement où s’efface la distinction
entre ce qui tient du récit et ce qui procède de notre imagination.
Ces points d’incertitude créent le sentiment d’entrer dans un monde inconnu
mais qui est aussi parfaitement nôtre.
Sur la scène actuelle, des ébranlements de cet ordre adviennent, face à la
sensation troublante de ne pas savoir quoi penser devant ce que l’on voit. Ces
instants de basculement, de totale indécision sont précieux. Nous ne savons
pas ce qu’il faut penser, et c’est justement cela qui nous porte ailleurs que ce
qu’il nous est habituellement donné à sentir et à vivre.
Cet ailleurs est libérateur, pour nous-mêmes, vis-à-vis de ce qui nous
enferme dans la banalité de l’existence, dans les passages cloutés d’une
actualité où tout s’accélère et se transforme sans réelle nouveauté. Ce ne
sont pas les mondes virtuels ni l’intelligence artificielle qui vont changer la
nature des passions tristes, des obsessions de pouvoir et des violences
pulsionnelles (même si celles-ci se déclineront sans doute sous de nouvelles
formes).
Surtout, ces tutoiements de l’ailleurs et de l’autrement nous projettent dans un
tourbillon de perceptions, loin de la stérilité des poteaux identitaires et
des appels à la réassurance
qui voudraient que la création soit propre sur elle, imbibée de morale et de
bien-pensance — de l’air du temps. Mais le temps est souvent pluvieux et
ruisselant de conformisme et de normativité.
La scène, nous la désirons libre comme le mouvement d’un corps qui invente ses
formes et sa dynamique, ses conditions d’existence, son potentiel d’humour et
ses registres imaginaires. Une scène qui se cherche dans le sensible et le
singulier, et le saisissement émerveillé d’être au monde.
Patrick Bonté
Direction générale et artistique
* "Ton absence n'est que ténèbres", Grasset
********** Nederlands **********
Het Brigittines International Festival zet in op een rit langsheen diverse
podiumvormen: ongewone talen en universums, bijzondere vormen.
Het Festival brengt voorstellingen samen rond een bepaald idee, voorstellingen
die kaderen in een bepaalde filosofie of die een zeker droombeeld delen. Door de
jaren heen nam dans een steeds belangrijkere plaats in op het Festival,
ongetwijfeld omdat dansvormen een grote vrijheid en creativiteit toelaten.
Elk jaar kadert het Festival in een ander thema, een nieuwe centrale vraag duwt
de blik van de toeschouwer telkens weer een andere richting uit: hij krijgt
verbanden, gevoelspaden, lectuurpistes aangereikt. Op basis van zijn eigen
indrukken en inzichten kan hij zelf verbanden leggen tussen voorstellingen met
een heel ander register, die toch rond een gelijkaardig thema zijn opgebouwd.
"ZWEVENDE ZONES EN WERVELWINDEN"
In de nieuwste roman van Jón Kalman Stefánsson*, groot IJslands auteur,
ontstaat een intense emotie vanuit de zwevende zones waar het verschil tussen
het eigenlijke verhaal en onze verbeelding stilaan vervaagt. Deze punten van
onzekerheid scheppen het gevoel van een onbekende wereld te betreden die
nochtans evenzeer de onze is.
Binnen de hedendaagse podiumcreatie krijgen we te maken met een gelijkaardig
verward gevoel wanneer we niet goed weten wat te denken van datgene wat zich
voor onze ogen afspeelt. Deze kantelmomenten waarop de twijfel toeslaat, zijn
bijzonder kostbaar.
We weten niet wat te denken en precies dat voert ons elders, ver weg van wat we
gewoonlijk voelen en beleven.
Dat elders is bevrijdend, voor onszelf en ten overstaan van datgene wat ons
gevangen houdt in de banaliteit van het bestaan, in een wereld waar alles steeds
sneller gaat en verandert zonder echte vernieuwing. Het zijn niet de virtuele
werelden noch de artificiële intelligentie die iets zullen doen aan de
troosteloze passies, de obsessieve machtslust en het instinctmatige geweld (ook
al zullen deze ongetwijfeld nieuwe vormen aannemen).
Door echter het “elders” en het “ander” zo bespreekbaar te maken, komen we in
een wervelwind van percepties terecht, ver weg van steriele identiteitsbakens en
de oproep tot een zuivere creatie, doordrenkt van moraliteit en correctheid, van
de tijdsgeest. De tijd waarin we leven is evenwel vaak somber, conformistisch en
dwingend.
Waar wij naar streven is een creatie die even vrij kan zijn als een bewegend
lichaam dat
zelf zijn vormen en dynamiek bepaalt, zijn bestaansreden, zijn humor en
verbeelding.
Een creatie die op zoek gaat naar het gevoelige, het bijzondere en naar de
verwondering van te mogen bestaan.
Patrick Bonté
Algemene en artistieke leiding
* 'Jouw afwezigheid is duisternis', Ambo/Anthos
