Dag Van De Dans @ Jo Heyne Park

Beschrijving

Curator Rosslyn Wythes, zelf actief als hedendaags danseres, stelde een programma vol hedendaagse dans samen. Kom het ontdekken tijdens Dag Van De Dans!

FR - La conservatrice Rosslyn Wythes, elle-même danseuse contemporaine, a élaboré un programme riche en danse contemporaine. Venez le découvrir à l'occasion de la Journée de la danse !

EN - Curator Rosslyn Wythes, who's a contemporary dancer herself, put together a programme full of contemporary dance. Come and discover it during Day Of Dance!

PROGRAMMA:
15:00 - 15:25 | MaRoNes
15:25 - 15:45 | Briana Ashley Stuart
15:45 - 16:15 |Sara Tan
16:30 - 16:50 | ROSAS Dancing kids


Dag van de Dans is een dag om dans te vieren en de manier waarop beweging ons als gemeenschap verbindt. Jong, oud en iedereen met twee linkervoeten is uitgenodigd om dit jaar mee te doen

Je kan bijvoorbeeld meedoen met 'sylvan' van Sara Tan & Eric Bribosia. Als je kleinere kinderen hebt of de kriebels voelt om je stoffige dansschoenen uit de kast te trekken, kom dan naar Sara's workshops en je krijgt de kans om samen met ons op te treden.

De tieners van het Dancing Kids Dans en Performance programma van Rosas brengen 'Mini Wave', een danswerk waarin ze moeten onderhandelen, compromissen sluiten en samenwerken terwijl ze improviseren en door rigide structuren navigeren.

Briana Ashley Stuart creëert muziek met haar lichaam door middel van traditionele afro-amerikaanse stepping in 'Becoming Together'. Haar energie is aanstekelijk, je kan je niet inhouden om met je voeten te tikken of mee te klappen.

Een triowerk van MaRoNes leidt je door een mediatieve reis. Met 'Listening the Trees with you Eyes wide Open' ontdekken we hoe aanraking je zorg kan bieden.

Tickets

Gratis

1 foto

Voorgestelde evenementen

Les Detours Cyphers, ce sont des battles de danse Hip-Hop et une histoire de rencontres ! On t’invite à venir assister à ce beau moment rassembleur, ambiance au rendez-vous. Hood. Danseur contemporain Hip-Hop, Robin Capelle alias "Hood", alias "H20" , @hood_h2o_0 ... exprime ces différents états d'esprit et de corps avec sa manière atypique d'approfondir les concepts du mouvement. Compagnie : Double Impro. Pozar. Pour le CHATBOX Festival, 4 jeunes parolier.es urbain.es du collectif se succèderont sur scène pour te proposer un show de slam décapant ! Line-Up: JU1 - LELOUP - SWAM - LINCA Winners ? Histoires personnelles, détermination, lutte… Qu’est-ce qui pousse les performers à la compétitivité ? Les champions des derniers Detours Battles proposent des récits de vie entre danse urbaines et théâtre. Compagnie : No Way Back
Collaborant une nouvelle fois ensemble, le collectif sud-africain Impilo Mapantsula et Jeremy Nedd parcourent les voies sinueuses du vécu diasporique et afrofuturiste noir à travers le prisme du pantsula. Danse puissante connue pour son jeu de jambes d’une vélocité virtuose, le pantsula a permis à toute une génération de s’exprimer sous l’apartheid. La performance s’appuie principalement sur le potentiel d’improvisation chorégraphique du pantsula en réponse au jazz cosmique et spirituel d’Alice Coltrane et Bheki Mseleku. Elle s’inspire de phénomènes cosmiques : de la naissance d’une galaxie à la mort d’une étoile. Les danseur·euses se servent du style puissant et lyrique du pantsula contemporain pour faire écho aux luttes du « passé » contre l’oppression, tout en contemplant la compression de l’espace et du temps, ainsi que celle de nos illusions de progrès pour le futur. Dans le cadre du Kunstenfestivaldesarts & des Rencontres Danse, Cirque, Théâtre
********** English ********** How do we feel the impact of events which are so much larger than us, move through us, and animate and activate our bodies all the time? Ten performers enact a glacially morphing tableau vivant on a mobile raft-like stage. Their voices generate a score that crescendos and resonates as they clutch, careen and cleave in a space too small to contain them, spilling off the edges. The scenes shown reference at times images from classical iconography. Tenderness and violence, sensuality and brute force cohabitate. The audience sits all around as if watching a boxing match, embanking the performers, close enough to smell their sweat and feel the steam of the spiralling scenes. Celebrated American choreographer Faye Driscoll returns to the festival with a multi-sensory flesh and breath sculpture made of bodies, sounds, scents, liquids and objects. She pushes her performers to their limits in this compelling, adventurous work, presented in the impressive Horta Hall, originally an exhibition space for sculptures. Weathering is an ode to the inexhaustible physical power of queer bodies. ********** Nederlands ********** Hoe voelen we de impact van gebeurtenissen die onze lichamen bewegen en bezielen, maar zoveel groter zijn dan onszelf? Tien performers verbeelden een steeds veranderend tableau vivant op een ronddraaiend vlot-achtig platform. Hun stemmen genereren een partituur die crescendo’s en resonanties laat horen terwijl ze elkaar vastgrijpen, wegduwen, en heen en weer slingeren over een oppervlak dat te klein is om hen te bevatten en uit zijn voegen dreigt te barsten. De getoonde scènes refereren bij momenten aan beelden uit de klassieke iconografie. Tederheid en geweld, sensualiteit en brute kracht worden met elkaar verzoend. Het publiek zit rondom rond, als kijkend naar een bokswedstrijd, en kan de performers bijna aanraken, hun zweet ruiken en de stomende scènes proeven. De gevierde Amerikaanse choreografe Faye Driscoll keert terug naar het festival met een multisensoriële levende sculptuur van vlees en adem, van lichamen, geluiden, geuren, sappen en objecten. Ze drijft haar performers tot het uiterste in dit meeslepende, avontuurlijke werk, gepresenteerd in de indrukwekkende Hortahal, oorspronkelijk een tentoonstellingsruimte voor beeldhouwwerken. Weathering is een ode aan de onuitputtelijke fysieke kracht van queer lichamen. ********** Français ********** Comment ressentons-nous l’impact d’événements qui, malgré le fait qu’ils nous dépassent, parviennent à nous traverser, nous animer et activer nos corps ? Sur un plateau rotatif qui ressemble à un radeau, dix performeur·euses, en constante évolution, composent des images qui ressemblent à des tableaux vivants issus d’un univers queer. Leurs voix génèrent une partition qui va crescendo et résonne à mesure qu’iels s’agrippent mutuellement, se balancent et se repoussent sur une surface trop petite pour les contenir, menaçant de déborder. Par moments, des images issues de l’iconographie classique semblent se dessiner. Tendresse, violence, sensualité et force brute cohabitent. Assis autour de la scène comme s’il assistait à un match de boxe, le public peut ressentir la sueur et l’ardeur de scènes étourdissantes. La célèbre chorégraphe états-unienne Faye Driscoll revient au festival avec une sculpture multisensorielle faite de chair et de souffle, de corps, de sons, d’odeurs, de fluides et d’objets. Elle pousse ses performeur·euses jusqu’à leurs limites dans un spectacle fascinant et aventureux, présenté dans l’impressionnant Hall Horta, qui était à l’origine conçu comme une salle d’exposition pour sculptures. Weathering est une ode à l’inépuisable puissance physique des corps queer et à leurs évolutions.
Breng je voeten in beweging op leuke muziek en laat je hart zingen terwijl je samen danst met je peuter. De speelse lessen zijn niet alleen een feest voor jullie beiden, maar ze stimuleren ook de vroege ontwikkeling van je kleintje.  Met de kracht van muziek, beweging en het verkennen van instrumenten, leggen we het fundament voor taal, geheugen en leesvaardigheid.  EN - Move, groove, and grow together with your little one. FR - Bougez, dansez et grandissez avec votre petit(e).
Breng je voeten in beweging op leuke muziek en laat je hart zingen terwijl je samen danst met je peuter. Onze speelse lessen zijn niet alleen een feest voor jullie beiden, maar ze stimuleren ook de vroege ontwikkeling van je kleintje.  Met de kracht van muziek, beweging en het verkennen van instrumenten, leggen we het fundament voor taal, geheugen en leesvaardigheid.  EN - Move, groove, and grow together with your little one. FR - Bougez, dansez et grandissez avec votre petit(e).
********** English ********** Thirteen performers dance and sing their hearts out, as if in ecstasy. They move as one global body through scenes reminiscent of street life, at times evoking a procession. Periodically, one will escape the dance only to be lovingly reunited with the group. They sing traditional and contemporary Mozambican songs, gospel and baroque motifs. Choreographer Idio Chichava found inspiration in the migratory movements of groups of people and the dance rituals of the Makonde people living in Mozambique and neighbouring countries. He believes only bodies that dance and sing simultaneously express themselves fully and exist in synergy with others. Vagabundus depicts life as a constant coming together and being together in a group, and migration as a possibly emotional, spiritual and collective journey. Chichava explores the expressiveness of the body and points the way to our true selves celebrating life with a pared-down stage design carried entirely by the explosive impact of dance and voices. This dazzling dance production invites us to recognise that our identity is strengthened by the community, through an overwhelming group performance showcasing song and dance as a means of resistance and a ritual of survival. ********** Nederlands ********** Dertien performers dansen en zingen zich de ziel uit het lijf, als in extase. Ze bewegen als één lichaam in scènes die aan het straatleven doen denken en associaties met processies oproepen. Bij momenten ontspringt iemand de dans om vervolgens liefdevol terug in de groep te worden opgenomen. Ze zingen traditionele en hedendaagse Mozambikaanse liederen, gospel- en barokmotieven. Choreograaf Idio Chichava liet zich inspireren door de migratiebewegingen van groepen mensen en de dansrituelen van het Makonde-volk dat in Mozambique en aangrenzende landen leeft. Hij gelooft dat alleen lichamen die tegelijkertijd dansen en zingen zichzelf volledig uitdrukken en in synergie met anderen bestaan. Vagabundus toont het leven als een constant samenkomen en samenzijn in groep, en migratie als een mogelijk emotionele, spirituele en collectieve reis. Chichava verkent de expressiviteit van het lichaam en wijst de weg naar ons ware zelf, het leven vierend in een uitgepuurde scenografie die volledig wordt gedragen door de explosieve impact van dans en stem. Een wervelende dansvoorstelling die uitnodigt om te erkennen dat onze identiteit wordt versterkt vanuit de gemeenschap, en een overdonderende groepsperformance die zang en dans toont als verzetsmiddel en overlevingsritueel. ********** Français ********** Treize performeur·euses dansent avec frénésie et chantent à tue-tête, comme en extase. Iels se déplacent comme un seul corps dans des scènes qui rappellent tantôt la vie dans la rue, tantôt une procession. Par moments, l’un·e ou l’autre s’échappe pour ensuite, tendrement, réintégrer le groupe. Le chorégraphe Idio Chichava s’inspire des mouvements migratoires et des rituels de danse du peuple Makondé, vivant principalement au Mozambique et dans les pays voisins. Selon lui, seuls les corps qui dansent et chantent simultanément s’expriment pleinement et peuvent exister en synergie avec les autres. Vagabundus dépeint la vie comme un rassemblement et un regroupement constants et la migration comme un voyage qui pourrait être émotionnel, spirituel et collectif. Chansons mozambicaines traditionnelles et contemporaines sont chantées et superposées à du gospel et des motifs baroques. Avec une scénographie épurée, entièrement portée par l’impact explosif de la danse et des voix, Chichava explore l’expressivité du corps et célèbre la vie en nous renvoyant vers notre véritable identité. Un spectacle éblouissant qui souligne la capacité de la communauté à renforcer notre identité, une performance collective bouleversante qui déploie le chant et la danse comme moyen de résistance et comme rituel de survie.
********** English ********** Can a choreography intertwine different movements, like those of a human body and the flow of goods in a globalised world? Artist Kwame Boafo lives and works in Accra, Ghana, where he plans to open an institute of movement and philosophy. Accra is also the port city through which European end-of-life cars enter the West African market, often after being reconditioned in Brussels. With Threshold, Boafo creates a beautiful solo using visually refined images and movements relating to car fragments to unfold a poetic dialogue between choreography and commercial history. He collaborated with artist Percy Nii Nortey, known to use found objects and materials from mechanical workshops in Ghana to tell the stories collected by these end-of-life cars. For this performance, he created a curtain out of Ghanaian fabrics used to clean the vehicles that arrive from Brussels. Now, presented in the monumental atrium of the Arts et Métiers building – located in the canal area from which cars usually depart – Threshold appears as a visceral composition, dancing in the unexpressed spaces between our presence, environmental degradation and consumerism. In this performance, we suddenly feel the human and non-human movements in our global economy. ********** Français ********** Une chorégraphie peut-elle entrelacer différentes échelles de mouvement, comme celles du corps humain et celles des flux de marchandises d’un monde globalisé ? Kwame Boafo vit à Accra, au Ghana, où il travaille à l’ouverture d’un institut de mouvement et philosophie. Accra est aussi la ville portuaire par laquelle les vieilles voitures européennes – souvent réparées à Bruxelles – arrivent sur le marché ouest-africain. Avec Threshold, Boafo crée un magnifique solo aux images et aux mouvements raffinés évoquant des pièces de voitures, déployant un dialogue poétique entre la chorégraphie et l’histoire commerciale. Pour ce projet, Boafo collabore avec l’artiste Percy Nii Nortey, qui recycle des matériaux provenant d’ateliers mécaniques au Ghana pour mettre en lumière les histoires que racontent ces voitures en fin de vie. Nortey a créé un rideau à partir des tissus ghanéens utilisés pour nettoyer les véhicules venus de Bruxelles. Présenté dans l’atrium monumental des Arts et Métiers – une école technique implantée le long du canal, la zone d’où partent les voitures – Threshold apparaît comme une composition viscérale qui explore par la danse les espaces qui se cachent entre notre présence, la dégradation de l’environnement et le consumérisme. Une performance qui rend soudainement visible les mouvements humains et non-humains de notre économie mondialisée. ********** Nederlands ********** Kan een choreografie de bewegingen van een menselijk lichaam met die van de eindeloze goederenstroom in onze geglobaliseerde wereld laten versmelten? Kunstenaar Kwame Boafo woont en werkt in Accra (Ghana) waar hij een instituut voor beweging en filosofie wil openen. Accra is ook de havenstad waarlangs afgedankte auto's uit Europa de West-Afrikaanse markt binnenkomen, vaak na een opknapbeurt in Brussel. Boafo maakt met Threshold een prachtige solo waarin hij visueel verfijnde beelden en bewegingen die verwijzen naar auto-onderdelen inzet om een poëtische dialoog op gang te brengen tussen choreografie en commerciële geschiedenis. Hij werkt hiervoor samen met kunstenaar Percy Nii Nortey die voorwerpen en materialen uit autowerkplaatsen in Ghana gebruikt om de verhalen van de afgedankte wagens te vertellen. Speciaal voor deze voorstelling maakte hij een gordijn van Ghanese stoffen waarmee de voertuigen worden opgepoetst. Threshold – gepresenteerd in het atrium van het Arts et Métiers gebouw, gelegen in de kanaalzone van waaruit auto’s meestal vertrekken – is een rauwe compositie, op het kruispunt tussen onze aanwezigheid, milieuvervuiling en consumentisme. Een performance die de menselijke en niet-menselijke bewegingen van onze wereldeconomie voelbaar maakt.
********** English ********** “If I nationed myself / in the shadow / of a colossal wave / If only to hold on / by opening— / by Kingdom come”. This phrase from the Ocean Vuong poem Waterline functions as a mantra for the new creation from Clara Furey. The Canadian artist specialises in existential dance experiments that explore various states of being. Through physical research into water, the choreographer brings the immensity of an inner sea to the stage floor. With UNARMOURED, Furey reunites and reconciles what has previously been separate, the performance emerging from a fluid, carnal chaos whose crashing waves suggest infinity as a transformative emotion. The dancers appear as unsettling sculptures, undertaking an artistic exploration that awakens compelling desires. With a soft-core approach, always in between, always edging, they claim the right to eroticism on their terms. In a garden of resonance, bodies vibrate to rhythmic waves of light and sound, an immersive sound composition created by musician Tomas Furey. Membranes stretch and boundaries blur. Bodies no longer need to be seen for their contours but for the energy that overflows them. They release an erotic power that runs through us and propels us with force, leaving us fundamentally curious and tantalised. ********** Français ********** Partant d’une recherche chorégraphique autour de l’eau, l’artiste canadienne Clara Furey convie sur scène un groupe de danseur·euses et l’immensité d’une mer intérieure qui déferle en elleux. Dans son travail, Furey s’intéresse à l’expérimentation de différents états et sensations. Sa nouvelle création UNARMOURED est née des mouvements fluides et charnels qui peuvent exister entre les corps. Une bande son immersive, composée par le musicien Tomas Furey, progresse sur scène par intervalles d’ondes qui s’écrasent comme des vagues sur des corps qui semblent presque se dématérialiser. Leurs limites s’assouplissent, ils semblent s’évaporer. Les danseur·euses n’ont plus de contours mais s’abandonnent à une énergie qui les submerge, en équilibre entre une sensualité partagée et des moments de synchronicité rythmique qui les rassemblent dans une énergie unique. Présente pour la première fois au festival, Furey affirme une approche charnelle de la chorégraphie et un érotisme qui transcende les limites des corps. Parmi ses inspirations, le poème Waterline d’Ocean Vuong : « Si j'élisais nation / dans l'ombre / d'une vague colossale / Si seulement pour tenir / par l'ouvert— / que Ton règne vienne ». Une chorégraphie à la puissance fluide et incisive de l'une des voix les plus intéressantes de sa génération. ********** Nederlands ********** “If I nationed myself / in the shadow / of a colossal wave / If only to hold on / by opening— / by Kingdom come”. Deze regel uit het gedicht Waterline van Ocean Vuong werkt als een mantra voor de nieuwe creatie van Clara Furey. De Canadese artieste legt zich toe op existentiële dansexperimenten die verschillende staten van bewustzijn verkennen. Na een onderzoek rond de fysieke eigenschappen van water brengt de choreografe de uitgestrektheid van een innerlijke zee op scène. Furey herenigt en verzoent in UNARMOURED wat voorheen gescheiden was. De performance ontstaat uit een vloeiende, vleselijke chaos: de dansers verschijnen als ontregelde sculpturen en ondernemen een artistieke expeditie die dwingende verlangens oproept. Via een soft-core benadering – telkens tussenin, aarzelend op de rand – eisen ze het recht op erotiek volgens hun voorwaarden. Gutsende golven suggereren oneindigheid als een transformatieve emotie. Lichamen vibreren op ritmische golven van licht en geluid, een immersieve soundtrack gecomponeerd door muzikant Tomas Furey. Ze willen niet langer geassocieerd worden met hun omtrekken maar met de energie waarvan ze overlopen. Een overweldigende erotische kracht komt uiteindelijk vrij en laat ons nieuwsgierig en geprikkeld achter.
********** English ********** Double bill19:30Osamu Shikichiユアファントムアイ、アワクリスタライズペイン our phantom eyes, our crystalized painsWhen an eye is an eye and loses its gaze, images remain there as a phantom or memory. Pain is not an emotion, but a sensation which is most easily empathised with. When the water flowing from the eyes creates an ocean, you will be reborn once again from its amniotic fluid and will see a new body. 20:30Adem OuhaibiaShaharazadShaharazad deals with movement methods of hip hop in the realm of contemporary dance. Adem Ouhaibia researched together with Marita Schwanke how these methods can be translated and transformed considering people’s different backgrounds and knowledge. The result of this research was the practice Breaking technologies – the five elements of breaking and the performance Shaharazad.Shaharazad talks about creating and leaving traces as recordings of the past but also imagination of the future. It questions how to read dance and share it with a diverse audience. Inspired by Roland Barthes’ idea of "The Death of the Author", we concentrate on different experiences that come together, drift apart or shift around. How far is this accessible to an outsider? Just like the audience, the performers and the creators speak different languages but also have things in common. They have a shared interest in the arts and in dance, guided by a web of knowledge and pathways that had been acquired and lived. We are imagining the future, and this piece is part of it.The friction between the so-called ‘high art’ (contemporary dance) and ‘low art’ (hip hop) is part of the future we will imagine. ********** Français ********** Double bill19:30Osamu Shikichiユアファントムアイ、アワクリスタライズペイン our phantom eyes, our crystalized painsLorsqu'un œil est un œil et qu'il perd son regard, les images demeurent comme un fantôme ou un souvenir. La douleur n'est pas une émotion, mais une sensation avec laquelle on entre le plus facilement en empathie. Lorsque l'eau qui coule des yeux crée un océan, vous renaîtrez à nouveau de son liquide amniotique et verrez un nouveau corps. 20:30Adem OuhaibiaShaharazadShaharazad traite des méthodes de mouvement du hip-hop dans le domaine de la danse contemporaine. Nous avons cherché à savoir comment ces méthodes pouvaient être traduites et transformées en tenant compte des différents contextes et connaissances de chacun·e. Le résultat de cette recherche est la pratique Breaking technologies - the five elements of breaking et la performance Shaharazad.La pièce parle de la création et du fait de laisser des traces en tant qu'enregistrements du passé, mais également des empreintes de l'imagination du futur. Elle questionne la façon de lire la danse et de la partager avec un public diversifié. Inspiré·es par l'idée de Roland Barthes de « La mort de l'auteur », nous nous concentrons sur différentes expériences qui se rejoignent, s'éloignent ou se déplacent. Dans quelle mesure sont-elles accessibles à une personne extérieure ? Tout comme le public, les interprètes et créateur·ices parlent des langues différentes, mais ont également des choses en commun. Iels partagent un intérêt pour les arts et la danse, guidé·es par un réseau de connaissances et de chemins acquis et vécus. Nous imaginons le futur et cette pièce en fait partie.La friction entre ce que l'on appelle le « grand art » (la danse contemporaine) et « l’art mineur » (le hip-hop) fait partie de l'avenir que nous allons imaginer. ********** Nederlands ********** Double bill19:30Osamu Shikichiユアファントムアイ、アワクリスタライズペイン our phantom eyes, our crystalized painsWanneer een oog haar zicht verliest – zoals ogen soms doen – dan behoudt ze de beelden als spoken of herinneringen. Pijn is geen emotie maar een gevoel waarmee je het gemakkelijkst kan meevoelen. Wanneer het water dat uit je ogen stroomt een oceaan vormt, zal je opnieuw geboren worden in haar vruchtwater en zal je een nieuw lichaam zien.  20:30Adem OuhaibiaShaharazadShaharazad vertrekt van de bewegingsmethodes van hiphop binnen de hedendaagse danswereld. Samen met Marita Schwanke onderzoekt Adem Ouhaibia hoe deze methodes vertaald en vervormd kunnen worden met aandacht voor ieders achtergrond en kennis. Uit dit onderzoek komen de praktijk Breaking technologies – the five elements of breaking en de performance Shaharazad voort.Shaharazad gaat over sporen maken en achterlaten, als een opname van het verleden maar ook als verbeelding van de toekomst. Het stelt vragen bij de manier van dans lezen en dans delen met een divers publiek. Geïnspireerd door Roland Barthes’ idee van ‘de dood van de auteur’, concentreert de voorstelling zich op de verschillende ervaringen die samenkomen, uit elkaar drijven en transformeren. In hoeverre is dans toegankelijk voor een buitenstaander? Net als bij het publiek, spreken ook de performers en makers verschillende talen, al hebben zij wel iets gemeen. Ze delen hun interesse in kunst en in dans, en leunen op een web van kennis en trajecten waar ze doorgegaan zijn. Met deze voorstelling willen Marita Schwanke en Adem Ouhaibia bedenken wat de toekomst kan zijn.De wrijving tussen de zogenaamde ‘hoge kunst’ (hedendaagse dans) en ‘lage kunst’ (hiphop) is deel van de toekomst die ze willen verbeelden.