Naakte lichamen. Tientallen zwammen. Desolate landschappen. Weelderige
draperieën. Het vormen de hoofdingrediënten van Hardcore / Softspore, de
tweede solotentoonstelling van Ilke Cop bij Tatjana Pieters. De expo
bevraagt het klassieke mens- en wereldbeeld en de rol van hedendaagse
(vrouwelijke) kunstenaars.
Hardcore / Softspore neemt ons mee
naar een eigenzinnig, postapocalyptisch universum. De huidige wereld,
opgeschud door geweld, oorlog, klimaatcrisis en polarisatie, is voorbij.
Wat rest zijn landschappen: rijzige bergen, smeulende vulkanen,
uitgestrekte waterpartijen en frisgroene vegetatie. Op het merendeel van
de schilderijen treedt een vrouw op het voorplan. Ze kijkt ons recht in
de ogen. Met een doortastende blik, krachtig en zelfzeker. Ze lijkt
onoverwinnelijk en tegelijkertijd kwetsbaar. Het gaat - zoals bij eerder
werk - om een beeltenis van de kunstenaar. Ze werpt een ander licht op
de historische dynamiek tussen artiest en muze. Voor het eerst
verschijnt er op de tableaus ook een mannelijk lichaam. Zijn
lichaamshouding, niet zelden S-vormig gebogen, etaleert elegantie en
sereniteit. Het herinnert aan oude Griekse en Romeinse sculpturen of
representaties van de vroegchristelijke heilige en martelaar
Sint-Sebastiaan. In een schilderij zien we hoe de vrouwelijke figuur een
mannelijk lichaam uit zand sculpteert. Het roept associaties op met
klassieke Westerse verhalen zoals het Bijbelse scheppingsverhaal of de
mythe van Pygmalion, waarbij vrouwelijkheid steeds dankzij mannelijke
scheppingskracht tot leven komt. Het werk van Cop draait deze dynamiek
om: wat gebeurt er als de vrouw de rol inneemt van schepper? Wat
betekent dit voor het mannelijke dat daaruit voortvloeit? Hoe verhouden
verschillende genders zich tot elkaar? De werken in deze expo creëren
ruimte om overgeërfde denkkaders los te laten en verhoudingen te
herzien.
Het proces van nieuw leven toont zich ook in de
begroeiing van de landschappen met weelderige plantensoorten en
paddenstoelen. De mushrooms zijn veelkleurig, dikwijls larger than life.
Ambiguïteit manifesteert er zich op vele fronten: van fris en
verleidelijk nieuw leven tot potentieel gevaar en verderf, verscholen
achter fluorescerende, ietwat artificiële kleuren. Het zijn dragers van
een mysterie dat ondergronds, in een fijn, gigantisch netwerk van
schimmeldraden een sleutelrol bij een gezond ecosysteem speelt; alsook
referenties naar psychedelica waarmee we alles intenser waarnemen en ons
kunnen bevrijden van vastgeroeste patronen. In een schilderij zien we
hoe een paddenstoel zich een weg kronkelt naar de hand van de steeds
terugkerende vrouwenfiguur. Door de ranke, stijl omhoogklimmende steel
en de feestelijk ogende hoed lijkt de mushroom wel op een hoogsteigen
scepter, waarbij een druk op de knop volstaat om een nieuw wereldbeeld
tevoorschijn te toveren.
De zoektocht naar andere horizonten en
de fascinatie voor het scheppen treffen we ook aan in de manier waarop
de kunstenaar andere verftechnieken verkent. Waar haar vorig werk nog
doordrongen was van een hoge mate aan controle, laat ze in haar nieuwe
schilderijen meer ruimte voor experiment toe. Vage partijen bestaande
uit verdunde verf en impressionistische, directere toetsen krijgen vrij
spel. Het zorgt voor contrast en voegt leven en luchtigheid toe aan de
doeken. Hardcore / Softspore toont eerlijke, expressieve exploraties van
narratieven met een diepe, transformerende impact. Het is een moedig
tegengewicht voor traditionele sociale normen, waarden en verwachtingen.
Het is een hoopvol en bevrijd alternatief dat de patriarchale,
archaïsche cultuur op losse schroeven plaatst, auteurschap bevraagt en
andere, liefdevolle verhoudingen invoelbaar maakt.
-Sofie Crabbé
So Glad to Have Found It / Mae Dessauvage
08juni
-28augustus
East Flanders, Belgium
Description
'So Glad to Have Found It' is de tweede solotentoonstelling van Mae
Dessauvage bij Tatjana Pieters. De werken in de tentoonstelling tonen
intieme scènes gebaseerd op historische iconografie en de
transgenderervaringen van de kunstenares. In deze tentoonstelling is een
nieuwe serie schilderijen met gevormde panelen te zien, werken op
papier en een nieuw beeldhouwwerk uit haar lopende 'Reliquary' serie.
Verwijzend naar vroege renaissanceschilders als Giotto en Piero Della Francesca
herinterpreteert Dessauvages praktijk de narratieve relatie tussen
figuren en symbolische objecten. De androgyne figuren in haar
schilderijen bestaan in een staat van ambiguïteit samen met
geabstraheerde artefacten zoals pyxen, mantels, spiegels, schedels en
dolken. In het verleden dienden dergelijke symbolische objecten als
tekens van heiligen. Met schuchtere uitdrukkingen en aarzelende gebaren
zijn de figuren in haar schilderijen in plaats daarvan onzeker over deze
objecten, wat onze onzekere relatie tot de geschiedenis weerspiegelt.
persoonlijke, dubbele lezingen. Haar werk 'Revelation' toont een figuur
die een schedel onderzoekt in vier scènes. Iconografisch gezien is de
schedel een 'memento mori' - een herinnering aan de dood. Voor de
kunstenaar is het ook een verwijzing naar het geslacht van het skelet en
naar de praktijk van gezichtschirurgie bij transvrouwen.
Op dezelfde manier citeert de compositie in 'Cloak' Giotto's Scrovegni
Kapel kruisiging waar twee omstanders ruziën over de mantel van
Christus. Hier onderzoeken echter twee naakte hermafrodiete figuren het
kledingstuk. In deze context spreekt de scène over kleding als een
middel om de andersheid van het lichaam te verhullen. Door een
collectieve afstand tot de geschiedenis weer te geven en deze een
intiemere, dagboekachtige kwaliteit te geven, bewandelen de werken in
deze tentoonstelling de grens tussen het universele en het persoonlijke.
Mae Dessauvage is een interdisciplinair kunstenaar die woont en
werkt in Gent, België en Brooklyn, NY. Dessauvage behaalde haar B.A.
aan Columbia University in 2017 en haar Master in Architectuur aan
Harvard University in 2021.
Date info
Du 08/06/2024 au 28/08/202414:00-18:00
Tickets
Info:
Gratuit