********** English **********
‘Die Kunst der Fuge occupies an almost mythical place in the oeuvre of Johann
Sebastian Bach. Not only on account of its vast scope and impenetrability, but
also because Bach worked on it until his death, which gives the listener the
impression that this is his musical testament.’
— Bernard Foccroulle
Anne Teresa De Keersmaeker continues her exploration of Johann Sebastian Bach’s
oeuvre with the work that, in a sense, is the pinnacle of his life’s work: Die
Kunst der Fuge. The remarkable thing about this cycle of eighteen canons and
fugues, performed live by Bernard Foccroulle on the organ of the Cathedral of St
Michael and St Gudula, is the exceptional power of imagination that emanates
from what is ultimately a minimum of musical material: the first theme consists
of only twelve notes, spread over four measures.
The choreography, developed with Radouan Mriziga, starts out from the same
principle by working on four lines and in the intermediate space. In addition,
the choreography is also inspired by the circumstances in which Bach composed
Die Kunst der Fuge. He worked on this cycle until the end of his life, and the
final fugue, composed with the musical notes reflecting the letters of his
surname, was never finished. This incompleteness resonates forcefully with our
current sense of powerlessness as we face a global catastrophe, despite being at
the height of our powers.
THIS Production is part of TROIKA DANCE
********** Français **********
« Die Kunst der Fuge occupe une place mythique dans l’œuvre de J.S. Bach, tant
en raison de son ampleur et de sa densité que parce qu’elle nous parvient
inachevée. Bach travaillait à son édition au moment de sa mort, ce qui lui
confère une dimension testamentaire. »
– Bernard Foccroulle
Anne Teresa De Keersmaeker poursuit son exploration de l’œuvre de Johann
Sebastian Bach avec la pièce qui en constitue d’une certaine manière le
couronnement : Die Kunst der Fuge. Ce qui frappe dans ce cycle de dix-huit
canons et fugues, interprété en direct par Bernard Foccroulle sur l’orgue de la
cathédrale Saints-Michel-et-Gudule, c’est l’extraordinaire imagination qui se
déploie à partir d’un matériau musical en fin de compte minimal : le thème
initial compte douze notes seulement, réparties sur quatre mesures.
La chorégraphie, créée en collaboration avec Radouan Mriziga, suit le même
principe et est construite selon quatre lignes et l’espace qui les sépare. Elle
s’inspire également des circonstances dans lesquelles Bach a composé son Die
Kunst der Fuge. Il a travaillé à ce cycle jusqu’à la fin de sa vie, et la
dernière fugue, composée sur les notes correspondant aux lettres de son
patronyme dans la notation musicale allemande, est restée inachevée. Cette
incomplétude entre en forte résonance avec notre sentiment actuel d’impuissance
au seuil d’une catastrophe planétaire, et ce, alors que nous avons atteint des
sommets de savoir-faire.
********** Nederlands **********
“Die Kunst der Fuge neemt een bijna mythische plaats in binnen het oeuvre van
Johann Sebastian Bach. Niet alleen door zijn enorme reikwijdte en
ondoordringbaarheid, maar ook omdat Bach er tot zijn dood aan heeft gewerkt, wat
de luisteraar de indruk geeft dat het hier om zijn muzikale testament gaat.” —
Bernard Foccroulle
Anne Teresa De Keersmaeker zet haar verkenning van het œuvre van Johann
Sebastian Bach verder met het werk dat er in zekere zin de bekroning van vormt:
Die Kunst der Fuge. Opmerkelijk aan deze cyclus van achttien canons en fuga’s,
door Bernard Foccroulle live uitgevoerd op het orgel van de Sint-Michiels- en
Sint-Goedelekathedraal, is de buitengewone verbeeldingskracht die voortvloeit
uit wat uiteindelijk een minimum aan muzikaal materiaal is: het eerste thema
bestaat uit slechts twaalf noten, verspreid over vier maten.
De choreografie, die samen ontwikkeld wordt met Radouan Mriziga, vertrekt vanuit
hetzelfde principe door te werken op vier lijnen, en in de ruimte daartussen.
Daarnaast is ze ook geïnspireerd door de omstandigheden waarin Bach Die Kunst
der Fuge componeerde. Hij werkte tot het einde van zijn leven aan deze cyclus,
en de laatste fuga, gecomponeerd met de muzieknoten die de letters van zijn
achternaam weerspiegelen, werd nooit afgewerkt. Het is een onvolledigheid die
sterk resoneert met ons huidige gevoel van machteloosheid, nu we oog in oog
staan met een globale catastrofe, terwijl we ons op het hoogtepunt van ons
kunnen bevinden.
DEZE VOORSTELLING MAAKT DEEL UIT VAN TROIKA DANCE
