Trisha brown dance company watermotor, Glacial decoy, Astral converted, Trisha brown : in plain site

Description

De Trisha Brown Company keert terug naar DE SINGEL! Op één avond brengen we drie sleutelwerken van de legendarische Amerikaanse choreografe samen. Glacial Decoy uit 1979 is Browns allereerste voorstelling voor de klassieke theaterscène nadat ze jarenlang vooral in de publieke ruimte en op locatie werkte. Het markeert ook het begin van haar samenwerking met beeldend kunstenaar Robert Rauschenberg die ze begin jaren zestig bij het Judson Dance Theater in New York had leren kennen. Astral Converted uit 1991, een geometrisch verfijnde choreografie, was Browns eerste avondvullende stuk. Het programma wordt vervolledigd met de korte solo Watermotor uit 1978, die iconisch werd in de filmversie van Babette Mangolte. Als kers op de taart kan je voor de voorstellingen nog een outdoor programma bijwonen.

Info & Reservation

Organiser

You’re organising this event?

Contact us if you want to update information and more.

Contact us

1 Picture

Suggested events

********** English ********** Ten dancers timidly balance en pointe with their backs to the audience while Camille Saint-Saëns’ The Swan plays. So opens HATCHED ENSEMBLE. While hiding their faces, they display small, handcrafted ironwork sculptures. The captivating choreography is the brainchild of South African artist Mamela Nyamza, who unapologetically demystifies and deconstructs the history of dance while trampling the norms and standards of the classics. Using simple household materials – clothes pegs, a clothes line, plastic ponchos and red aprons – the dancers evoke images of domestic labour that evolve in precise and touching fashion. Referencing Western classical music, dance and South African vocal scores, they juxtapose the movement vocabularies of diverse cultures. The dancers convey deeply personal stories that challenge race and gender norms, their movements peppered with moments of miniaturised ballet performed with frantic, joyful release. Minor gestures and major sensitivity combine to open up an entire universe unknown to dance history, overflowing with urgency and subtle virtuosity. ********** Français ********** Dix danseur·euses se tiennent en équilibre sur les pointes, dos au public, alors que Le Cygne de Camille Saint-Saëns résonne. Ainsi s’ouvre HATCHED ENSEMBLE. Tout en cachant leurs visages, les danseur·euses dévoilent de petites sculptures en fer fabriquées à la main. Cette chorégraphie captivante est une création de l’artiste sud-africaine Mamela Nyamza qui démystifie et déconstruit résolument l’histoire de la danse en bousculant les normes et les standards classiques. Avec de simples articles ménagers – pinces et cordes à linge, ponchos en plastique et tabliers rouges – et d’une manière à la fois précise et touchante, les danseur·seuses construisent des images évoquant des tâches domestiques. Iels juxtaposent des vocabulaires gestuels issus de cultures diverses, des références à la musique classique occidentale et des compositions vocales et de danses sud-africaines, tout en nous partageant des récits intimes qui défient les normes de race et de genre. Une chorégraphie exceptionnelle, présentée pour la première fois en Europe, émaillée de références subtiles au ballet et exécutée avec une liberté frénétique et une joie délivrante. Gestes mineurs et sensibilité majeure s’imbriquent et débordent d’un sentiment d’urgence et de virtuosité pour faire éclore un univers jusqu’alors inconnu de l’histoire de la danse. ********** Nederlands ********** Camille Saint-Saëns’ De Zwaan weerklinkt, tien dansers balanceren verlegen op hun pointes met de rug naar het publiek. Dit is de openingsscène van HATCHED ENSEMBLE. Terwijl ze hun gezichten verbergen, tonen ze kleine handgemaakte beeldjes van ijzerdraad. De betoverende choreografie is een creatie van de Zuid-Afrikaanse choreografe Mamela Nyamza. Ze is gekend om de manier waarop ze de dansgeschiedenis genadeloos ontleedt en demystificeert, en daarbij de klassieke normen en standaarden bevraagt. Met precieze en aandoenlijke gebaren, en eenvoudige materialen – wasknijpers, een waslijn, plastic poncho’s en rode schorten – roepen de dansers beelden van huishoudelijke arbeid op. Ze plaatsen de bewegingstaal van verschillende culturen, Zuid-Afrikaanse zangpartijen, en westerse klassieke muziek en dans naast elkaar. De performers delen persoonlijke verhalen die ras- en gendernormen uitdagen, terwijl hun bewegingen evolueren van schuchter ballet naar uitzinnige, vreugdevolle ontlading. Kleine gebaren en grote gevoeligheden – overlopend van urgentie en virtuositeit – brengen een tot nog toe onbekend universum in de geschiedenis van de dans tot leven.