Dat het schilderen van een kweepeer in een Spaanse tuin uiterst boeiend is om
naar te kijken, bewijst deze in 4K gedigitaliseerde klassieker van Víctor Erice,
de meester van de aandachtige blik. Juryprijs op het festival van Cannes.
Dat het schilderen van een kweepeer in een Spaanse tuin uiterst boeiend is om
naar te kijken, bewijst deze in 4K gedigitaliseerde klassieker van Víctor Erice,
de meester van de aandachtige blik. Juryprijs op het festival van Cannes.
Aan het begin van elke herfst schijnt de zon krap twee uur op de kweepeer in de
tuin van het atelier van de Madrileense kunstenaar Antonio López Garcia. Elk
jaar weer probeert hij het majestueuze licht te vangen in een schilderij. Het
schilderproces wordt nauwgezet vastgelegd door Víctor Erice, waarbij de
overeenkomsten tussen de beide disciplines – schilderen en filmen – helder aan
het licht komen.
Vanaf het moment dat López Garcia he…
Dat het schilderen van een kweepeer in een Spaanse tuin uiterst boeiend is om
naar te kijken, bewijst deze in 4K gedigitaliseerde klassieker van Víctor Erice,
de meester van de aandachtige blik. Juryprijs op het festival van Cannes.
Aan het begin van elke herfst schijnt de zon krap twee uur op de kweepeer in de
tuin van het atelier van de Madrileense kunstenaar Antonio López Garcia. Elk
jaar weer probeert hij het majestueuze licht te vangen in een schilderij. Het
schilderproces wordt nauwgezet vastgelegd door Víctor Erice, waarbij de
overeenkomsten tussen de beide disciplines – schilderen en filmen – helder aan
het licht komen.
Vanaf het moment dat López Garcia het canvas op de lijst spijkert en voor zijn
voeten twee ijzers de grond in slaat om zijn positie achter het doek te fixeren,
ontrolt zich een subtiel spel van observatie en enscenering. De eenvoud van
Erice's film is bedrieglijk. Wat eerst lijkt op de registratie van de
werkelijkheid (het schilderen van de boom, het filmen van het schilderen),
blijkt bij nader inzien onderworpen aan een uitgekiende compositie.
“Wat we hier hebben is de perfecte eenheid tussen gevoelens en ordening”, zegt
iemand over het schilderij; een uitspraak die ook op de film van toepassing is.
Intussen verglijdt de tijd: tegen december zijn de kweeperen te veel van vorm
veranderd om nog model te kunnen staan, en moet de schilder zijn werk staken.
Het heroïsche gevecht dat het uiterste vergt van het vakmanschap van zowel
cineast als schilder, is ook een gevecht tegen het verglijden van de tijd.
Bron: Eye
Tentoonstelling Drents Museum
Tot en met 2 juni is een overzicht van de Spaanse kunstenaar Antonio López
(1936) te zien het Drents Museum. López is een fenomeen in zijn geboorteland
Spanje en wordt wel bestempeld als de ‘grootste nog levende realistische
kunstenaar’. De tentoonstelling Antonio López – Meester van het Spaans realisme
is de eerste grote solotentoonstelling van López in Nederland. Schilderijen -
waaronder portretten, stillevens en enorme Madrileense stadsgezichten -
tekeningen en beeldhouwwerk zijn te bewonderen.
We vertonen deze film in samenwerking met Instituto Cervantes
[https://utrecht.cervantes.es/nl/default.shtm] te Utrecht.
Expositie van Gea Koevoets, Angeniet Bulthuis en Helma van de Water
05april
-28april
Nieuwstad 10, 9711 JP Groningen, Netherlands
Description
‘Het landschap is voor mij een metafoor van mijn leven’
Gea Koevoets
‘Mijn discipline is schilderen en ik ben autodidact. Landschappen zijn de rode draad in mijn werk .Hierbij gebruik ik vooral olieverf, maa…
Gea Koevoets
‘Mijn discipline is schilderen en ik ben autodidact. Landschappen zijn de rode draad in mijn werk .Hierbij gebruik ik vooral olieverf, maar speel graag met verschillende, bijzondere materialen, zoals bijvoorbeeld teer. Dit bewerk ik met een brander op het paneel. Het landschap is voor mij een metafoor van mijn leven en spreekt een taal die ik in woorden niet kan uitdrukken. Het interessante van mijn werk is het proces en het is mijn uitdaging om binnen dat proces iets vanuit chaos te creëren. Een chaos die ik goed ken: het is mijn beste en tegelijkertijd ook slechtste eigenschap. Hierin ga ik de confrontatie aan met mijzelf. Ik werk graag op panelen van forse of juist heel kleine formaten. Deze switch van groot naar klein en van klein naar groot vind ik spannend. Zo maak ik innerlijke landschappen of ‘mindscapes’ zoals een kunstcriticus ze ooit noemde: ze komen van binnenuit en bestaan alleen in mijn geest. Sterker nog, ik werk net zo lang door aan een paneel tot er een landschap ontstaat waar ik me thuis voel. Vele jaren van studie, experimenteren en hard werken zorgden voor deze ontwikkeling in mijn werk. Het is het werk waar ik volledig achter sta en dat ik graag aan de wereld wil laten zien.
Angeniet Bulthuis
‘Ik maak graag foto’s van iets dat er maar heel even is, dat slechts één keer kan worden vastgelegd’
Zolang ik me kan herinneren ben ik gefascineerd door oude, halfvergane, weggedane, ingestorte, afgebladderde dingen. Als kind al nam ik veel mee naar huis en maakte er dan vaak weer iets ‘nieuws/bruikbaars’van of koesterde het als waardevol object. Sinds ik op mijn twaalfde mijn eerste camera kreeg heb ik veel gefotografeerd. Als ik vroegere foto’s zie, valt me op dat dat al vaak geen “familiekiekjes” waren, maar vaker (delen van) dieren, gebouwen, bomen, strand enzovoorts. De laatste jaren ben ik vooral bezig met abstracte fotografie, waarbij de werkelijkheid verandert naar ‘onherkenbaar’, met veel aandacht voor lijn, kleur, textuur en vorm. Meestal ga ik niet met een vooropgezet plan op pad, vaak bepaalt toeval wat ik vastleg. Ik zie ergens potentie in, maak een aantal opnames, vervolgens gebruik ik software om de foto’s aan te passen, soms zelfs om er een compleet nieuw beeld van te creëren. Ik maak graag foto’s van iets dat er maar heel even is, dat slechts één keer kan worden vastgelegd: waterreflecties of gebruik makend van een bewogen camera (ICM). Ook door een deels doorzichtige voorgrond fotograferen (zoals glas of plastic) spreekt mij aan, hierdoor ontstaan voor mij tot de fantasie sprekende werelden. En uiteraard staat mijn oog altijd op scherp om in oud ijzer of afgebladderde verf mooie beelden te ontdekken! Bij het fotograferen gaat het mij niet om technisch perfecte foto’s, maar om interessante beelden te creëren. Beelden die vragen en verrassing oproepen bij de kijker. Ik laat graag iedereen de eigen fantasie gebruiken en gebruik om deze reden geen titels. Ik ben autodidact en heb aan de Academie voor Abstracte Fotografie van Iris Depassé diverse cursussen gevolgd.
Helma van de Water:
‘Ik wil met mijn werk schoonheid opwekken met een zintuiglijk beleven voor de kijker’
Helma is keramist en heeft haar atelier in Smilde (Drenthe). Haar fascinatie voor het werken op de draaischijf ontstond tijdens de Keramiekopleiding SBB in Gouda. De kenmerkende decoratie ontstaat vanuit een intuïtieve lijnvoering, verrassend geometrisch en abstract, waarbij zelf samengestelde kleuren mede bepalend zijn voor het eindresultaat. Haar inspiratie komt onder andere voort uit de Stijl en Art Deco. Zij is 7e geworden (van de 110 deelnemers) van de Nationale Keramiekprijs 2023. De vakjury schrijft dat zij met haar werk het ambacht, het echte pottenbakken vertegenwoordigt en dat zij de kneepjes van het vak beheerst. ‘Dit mooie stukje vakmanschap laat het plezier zien dat zij beleeft aan het werken met klei’. Zij is lid van Stichting Keramisten Noord Nederland, het Drents Schildergenootschap en de Kunst -en Cultuur 4-Daagse Midden-Drenthe.
Info expositie:
· Periode: Van 27-03 t/m 28-04-2024
· Opening expositie : 30-03 16.00 uur, pianist Lars van der Meer
· Ontmoeting met de exposanten : Zo. 14 april 14.00 tot 16.00 uur
· Openingstijden: Wo t/m zo. van 13.00 tot 17.00 uur
· Entree gratis
Date info
- Dagelijks t/m 28 april 2024 13.00 - 17.00 uur
Tickets
Info:
Gratis