Beschrijving


********** Français **********

Foncer. Ne pas penser à hier, et le moins possible à demain. Voilà l'état d'esprit qui a guidé la réalisation d'« Adrénaline », le troisième album d'Hervé, à paraître le 31 mai.

Une collection de chansons composées à l'instinct et enregistrées dans la foulée en équipe réduite à Brixham, sur la côte sud de I'Angleterre, la tournée de son deuxième album « Intérieur Vie » à peine terminée. Une sorte de retour aux sources pour Hervé, qui, en véritable numéro 10, s'est entouré de sa famille, de ses proches et son équipe qui l'accompagne depuis cinq ans pour remobiliser une forme d'énergie collective et remettre la musique au centre du jeu.

Sacré « Révélation masculine » aux Victoires de la Musique en 2021 pour « Hyper », album inaugural où il organisait la rencontre inédite entre l'impressionnisme rock d'un Bashung et le dancefloor, Hervé a donc choisi, comme on revient aux fondamentaux, de retrouver l'Angleterre. Un pays sillonné de Iong en large, d'abord pendant son adolescence à travers les ondes FM des radios rock qui nourrissaient leurs playlists avec les tubes des années britpop, puis sur le siège arrière d'une Ford Fiesta avec son groupe Postaal, booké à travers tout le royaume au milieu des années 2010.

C'est donc dans cette atmosphère que l'on se retrouve catapulté en poussant la porte d'« Adrénaline », avant que ne surgisse l'énorme basse électro-funk de CLASHHH ! et qu'une guitare ne vienne mordre la chanson aux couplets. C'est la première surprise qui nous attend ici : la présence de l'instrument roi du rock, une nouveauté chez Hervé. En majesté sur le premier single extrait de l'album, « Sémaphore », émouvante ballade acoustique lestée par le spleen des années qui défilent dans le rétroviseur, la guitare joue également des épaules sur le jangly. Encore, dont on jurerait la mélodie tombée des flight cases d'Electronic, le projet de Johnny Marr et Bernard Sumner qui unissait déjà à l'époque les mélancolies des deux plus influents groupes d'indie-pop british des années 80, The Smiths et New Order. Sur « Comme Tout Le Monde », irrésistible boogie-rock T-Rexien, c'est le babil d'un nouveau-né qui ouvre le match, et c'est la voix d'Éric Cantona himself qui semble lui répondre en écho sur « Adrénaline », ravissante plage instrumentale où l'on se prend à rêver enchaîner les jongles sous un soleil couleur crème aux œufs en compagnie de l'ancien « King » de Manchester United.

Pour autant, la petite entreprise DIY d'Hervé n'évolue pas que dans la brique rouge et les bow-windows écaillés : si Le Tube de l'été évoque malicieusement l'inusable « Common People » de Pulp, chanson qui a rendu sa fierté à la working class britannique, c'est bien encore au tranchant des textes du regretté Daniel Darc (Taxi Girl) et aux jeux de mots carambolés de Boris Bergman et Jean Fauque, les paroliers historiques de Bashung (sur Moins une ou Rien de personnel) qu’Hervé affûte sa plume, toujours l'une des plus singulières qui soit de ce côté-ci de la Manche.

On raconte qu'un shoot d'adrénaline est capable de faire repartir un cœur à l'arrêt. Cette année, le nôtre battra à coup sûr au rythme de l'album d'Hervé.


********** Nederlands **********

Ga ervoor. Denk niet aan gisteren en zo min mogelijk aan morgen. Dat is de gedachte achter de productie van “Adrénaline”, het derde album van Hervé dat op 31 mei uitkomt.

Een verzameling liedjes die op gevoel zijn gecomponeerd en opgenomen in een klein team in Brixham, aan de zuidkust van Engeland, nadat de tournee voor zijn tweede album 'Intérieur Vie' net was afgelopen. Het was een soort terugkeer naar zijn roots voor Hervé, die zich als een echte nummer 10 omringde met zijn familie, zijn goede vrienden en zijn team, dat al vijf jaar bij hem is, om een vorm van collectieve energie opnieuw te mobiliseren en de muziek weer centraal te stellen.

Bekroond tot “Beste mannelijke nieuwkomer” op de Victoires de la Musique van 2021 voor “Hyper”, zijn debuutalbum waarop hij een ongekende ontmoeting tussen het rockimpressionisme van een Bashung en de dansvloer organiseerde, heeft Hervé ervoor gekozen om terug te keren naar Engeland. Een land dat hij van kust tot kust doorkruiste, eerst tijdens zijn tienerjaren op FM-radiozenders die hun playlists voedden met de hits van de Britpopjaren, daarna op de achterbank van een Ford Fiesta met zijn band Postaal, die halverwege de jaren 2010 overal in het koninkrijk werd geboekt.

Het is dan ook in deze sfeer dat we gekatapulteerd worden wanneer we de deur van 'Adrénaline' openduwen, voordat de enorme electro-funk bas van CLASHHH! verschijnt en een gitaar zich in de coupletten vastbijt in het nummer. De eerste verrassing hier is de aanwezigheid van de koning van de rockinstrumenten, iets nieuws voor Hervé. Majestueus op de eerste single van het album, 'Sémaphore', een ontroerende akoestische ballade die gebukt gaat onder de milt van jaren die in de achteruitkijkspiegel voorbijgaan, speelt de gitaar ook met zijn schouders mee op 'Jangly'. Encore', een melodie die klinkt alsof hij uit de flightcases van Electronic komt, het project van Johnny Marr en Bernard Sumner dat de melancholie van twee van de meest invloedrijke Britse indie-popbands van de jaren 80, The Smiths en New Order, samenbracht. Op 'Comme Tout Le Monde', een onweerstaanbare T-Rexiaanse boogie-rock, is het het gekwetter van een pasgeboren baby dat het spel opent, en het is de stem van Éric Cantona zelf die het lijkt te weerkaatsen op 'Adrénaline', een heerlijk instrumentaal nummer waarin je zult merken dat je droomt van nagelkettingen onder een ei-roomkleurige zon in het gezelschap van de voormalige 'King' van Manchester United.

Maar het doe-het-zelf-bedrijfje van Hervé opereert niet alleen in rode bakstenen en afgebladderde boogramen: Le Tube de l'été roept schalks 'Common People' van Pulp op, het nummer dat de Britse arbeidersklasse trots maakte, maar het is nog steeds op het scherpst van de snede van de teksten van wijlen Daniel Darc (Taxi Girl) en de ingewikkelde woordspelingen van Boris Bergman en Jean Fauque, de historische tekstschrijvers van Bashung (op Moins une en Rien de personnel) dat Hervé zijn pen aanscherpt, nog steeds een van de meest eigenzinnige aan deze kant van het Kanaal.

Er wordt gezegd dat een adrenalinestoot een stilgevallen hart weer kan laten kloppen. Dit jaar zal het onze zeker kloppen op het ritme van Hervé's album.

Tickets

Prévente
32.5€
Normal
35.5€

Organisator

Organiseert u dit evenement?

Neem contact met ons op als u informatie en dergelijke wilt bijwerken

Ons contacteren

Voorgestelde evenementen

Accompagnée d’un guitariste-clarinettiste et d’un violoncelliste, l’artiste nous invite à naviguer avec elle entre les morceaux de son premier album Nagaet du nouvel opus Guérison, sans oublier que
********** English ********** Since his debut in 2003, Rogê has established himself as a master of authentic and compelling music, with a sound steeped in the rich traditions of