Ultima Vez - What Remains

"Dansant spel rondom herinneringen en verlies" Theaterkrant

In What Remains komen twee generaties samen op het toneel: kinderen die beginnen aan het leven en oudere dansers die het leven achter zich laten. De uitkomst van die ontmoeting is een fysiek en dansant spel tussen oud en jong dat het vergankelijke lichaam blootlegt. Je ziet dat er ook schoonheid schuilt in het verliezen en hoe rollen kunnen omkeren. Wie zorgt er voor wie? In de gelijkenissen en de verschillen vinden ze elkaar.

Jonge en oudere lichamen

Op het toneel staan drie ouderen, een jongvolwassene en zes kinderen. De jonge lichamen zijn nog ‘onbeschreven’ door ervaringen en de ouder wordende lichamen ‘gevuld’ met herinneringen. Hoe verloopt dat proces van verwerven en verliezen van herinneringen? Wat als dat proces wordt omgekeerd? Of als we de verwachtingen tegenover jonge en oudere lichamen doorbreken?

Oudere generatie op het podium

Zoë …

In What Remains komen twee generaties samen op het toneel: kinderen die beginnen aan het leven en oudere dansers die het leven achter zich laten. De uitkomst van die ontmoeting is een fysiek en dansant spel tussen oud en jong dat het vergankelijke lichaam blootlegt. Je ziet dat er ook schoonheid schuilt in het verliezen en hoe rollen kunnen omkeren. Wie zorgt er voor wie? In de gelijkenissen en de verschillen vinden ze elkaar.

Jonge en oudere lichamen

Op het toneel staan drie ouderen, een jongvolwassene en zes kinderen. De jonge lichamen zijn nog ‘onbeschreven’ door ervaringen en de ouder wordende lichamen ‘gevuld’ met herinneringen. Hoe verloopt dat proces van verwerven en verliezen van herinneringen? Wat als dat proces wordt omgekeerd? Of als we de verwachtingen tegenover jonge en oudere lichamen doorbreken?

Oudere generatie op het podium

Zoë Demoustier: “Ik wil een pleidooi houden voor het zichtbaar maken van die oudere generatie op het podium. We praten veel over inclusie en de noodzaak van het tonen van verschillende lichamen, maar zij zijn intussen wel hun plek kwijt. Terwijl zij juist veel te vertellen hebben. Ze dragen in hun lichamen niet alleen hun persoonlijke geschiedenis mee, maar ook een bewegingsgeschiedenis die jonge choreografen nog helemaal moeten ontdekken.”