3 jours, 3 nuits

After the Earths quartet, Louise Vanneste stays close to the elements but returns to the solo. Her kaleidoscopic writing forges a "science fiction-like and dreamlike epic" at the intersection of narrative and abstraction, the imaginary and the tangible. This new opus is both human and geological. Louise Vanneste explores the boundaries of intimacy between a person and a mountain and listens to the sensory, physical and emotional variations of these bonds. The body absorbs stories, memories and scientific data, while the text is integrated into the sound score.  "Sometimes the word informs, sometimes it just disrupts the gesture and vice versa: words represent and distort each other, meaning is constructed or crumbled, yielding to a greater abstraction, to a sensation, a feeling or opacity," spoke French-Antillean writer and critic Edouard Glissant.   Vanneste's choreographic process emerges from the sensitive interstices and gaps. In this way, she tries to write about that which seems invisible: the relational, the fictional, or the emotional and sensitive space between a human being and a geological element, between choreographic and literary writing, between the descriptive word and abstract sound.  • After training in classical dance, Louise Vanneste turned to contemporary dance and entered P.A.R.T.S., from which she graduated. A grant from the SPES Foundation (Be) enabled her to continue her training in New York, notably with the Trisha Brown Dance Company. At Rising Horses, she develops her choreographic work in close collaboration with artists from disciplines other than dance. In addition to her stage projects, she is developing a body of video installations. She has also taught at different art schools.

********** Français **********

Après le quatuor de Earths, Louise Vanneste reste au plus près des éléments mais revient au solo. Son écriture toujours kaléidoscopique forge une «épopée science-fictionnelle et onirique» à la croisée du récit et de l'abstraction, de l'imaginaire et du tangible. À la fois humain et géologique : ainsi se profile ce nouvel opus. Poussant au maximum le curseur d'intimité entre un être et une montagne, Louise Vanneste se met à l'écoute des variations sensorielles, physiques et émotionnelles de ces liens. Le corps absorbe récits, souvenirs, données scientifiques, tandis qu'un travail de texte s'intègre à la partition sonore.  «Le mot tantôt informe, tantôt déforme le geste et inversement : ils se figurent et se défigurent l’un l’autre.» Avec sa pratique résolument transdisciplinaire, son goût pour la composition de l'environnement – sans hiérarchie de ses divers paramètres – et son expérience de l'art en lien avec le végétal, la danseuse et chorégraphe cristallise ses enjeux artistiques dans le corps, «véritable vivier de mouvements de pensées et de qualités physiques». Véhicule d'intelligence et de sensibilité, d'écoute et d'empathie, d'incarnation et d'imagination.  • Après une formation en danse classique, Louise Vanneste se tourne vers la danse contemporaine et entre au P.A.R.T.S., dont elle sort diplômée. Une bourse de la Fondation SPES (Be) lui permet de poursuivre sa formation à New York, notamment auprès de la Trisha Brown Dance Company. Au sein de Rising Horses, elle développe son travail chorégraphique en étroite collaboration avec des artistes issus d'autres disciplines que la danse. En plus de ses projets scéniques, elle développe un ensemble d'installations vidéo. Elle a également enseigné dans différentes écoles d'art.

********** Nederlands **********

Na het Earths-kwartet blijft Louise Vanneste dicht bij de elementen, maar keert ze terug naar de solo. Haar caleidoscopische schriftuur smeedt een ‘sciencefictionachtig en dromerig epos’ op het kruispunt van verhaal en abstractie, het denkbeeldige en het tastbare. Dit nieuwe opus is zowel menselijk als geologisch. Louise Vanneste zoekt de grenzen op van de intimiteit tussen een persoon en een berg en luistert naar de zintuiglijke, fysieke en emotionele variaties van deze banden. Het lichaam absorbeert verhalen, herinneringen en wetenschappelijke gegevens, terwijl de tekst wordt geïntegreerd in de geluidsscore. “Soms informeert het woord, soms verstoort het net de geste en vice versa: woorden representeren en vervormen elkaar, betekenis wordt geconstrueerd of verkruimeld, en geeft zo toe aan een grotere abstractie, aan een sensatie, een gevoel of ondoorzichtigheid”, sprak de Frans-Antilliaanse schrijver en criticus Edouard Glissant.  Vannestes choreografisch proces ontstaat uit de gevoelige tussenruimtes en lacunes. Op die manier probeert ze te schrijven over dat wat onzichtbaar lijkt: het relationele, het fictieve, of de emotionele en sensitieve ruimte tussen een mens en een geologisch element, tussen choreografisch en literair schrijven, tussen het beschrijvende woord en abstract geluid.  • Na een klassieke dansopleiding richtte Louise Vanneste zich op de hedendaagse dans en schreef ze zich in bij P.A.R.T.S., waar ze afstudeerde. Dankzij een beurs van de SPES Foundation (Be) kon ze haar opleiding voortzetten in New York, onder andere bij de Trisha Brown Dance Company. Bij Rising Horses ontwikkelt ze haar choreografisch werk in nauwe samenwerking met kunstenaars uit andere disciplines dan dans. Naast haar podiumprojecten ontwikkelt ze ook video-installaties. Ze heeft ook lesgegeven aan verschillende kunstacademies.