Ars Musica : Bruce Brubaker plays Eno Piano

Issu de la scène glam - rock, Brian Eno participe aux deux premiers albums de Roxy Music. Compositeur, Eno invente la musique ambiant avec Discreet Music et Music for Airports (1975 - 1978), ou anticipe la world music et le sampling avec David Byrne ( My Life in the Bush of Ghosts , 1980).

Producteur, il réinvente, avec sa merveilleuse trilogie berlinoise, la carrière de David Bowie ( Low, Heroes, Lodger, 1977 - 1979). Eno reformule ainsi le rock - arty et traversera la musique minimale, répétitive, électronique ou au to - générative, entre autres galaxies musicales et sonores dont il sera le génial arpenteur de l’avant - garde.

Aujourd’hui, Brubaker nous offre une nouvelle adaptation pour piano des œuvres contemplatives et atmosphériques de Brian Eno. Mythique

********** Nederlands **********

De Amerikaanse pianist Bruce Brubaker komt naar Botanique om zijn twaalfde studioalbum ‘Eno Piano’ voor te stellen. De plaat bevat een selectie van Brian Eno’s iconische ambient muziek, waaronder ‘Music for Airports’. Kan een enkel instrument ambient muziek overbrengen die oorspronkelijk gemaakt is met studiotechnieken en tapeloops.

‘Eno Piano’ is een werk dat in het verlengde ligt van Brubaker’s veelgeprezen ‘Glass Piano’ uit 2015. De pianist wordt door Pitchfork een van de meest opwindende pianisten in de hedendaagse Amerikaanse klassieke scene genoemd.

De muziek van Brian Eno is een belangrijk onderdeel van het op herhaling gebaseerde muzikale minimalisme dat eind 20ste eeuw werd beoefend door Philip Glass, Terry Riley en anderen. In 1971 trad Philip Glass op in het Royal College of Art in Londen. In het publiek zaten twee 23-jarigen: David Bowie en Brian Eno. De muziek van Glass was van fundamentele invloed op Eno, en Glass schreef later drie symfonieën gebaseerd op de drie albums van Eno en Bowie’s Berlin Trilogy.