Guided Tour of the Pavilion of Human Passions - BBN 2024 - BBN 2024

While the sculptor Jef Lambeaux busied himself with the monumental work entitled the "Human Passions", the architect Victor Horta was given the task of designing a pavilion to house it in the Cinquantenaire Park. (It was the first public commission received by this architect from Ghent.) Having been inaugurated on 1 October 1899, the small building was closed four days later in response to the violent indignation provoked by the sculptor's creation; with its length of twelve metres and height of eight, the bas-relief offended the public by its unvarnished depiction of real human passions… While the pavilion had been designed to be open, doors were fitted in 1910 in an effort to reconcile morality and technical considerations as the sculptor felt that his work presented better in a more intimate atmosphere with a single overhead light. Despite being incomplete (temporary doors and unadorned pediment), the pavilion occupies an essential place in the architecture of the new century with its hints to Art Nouveau in certain details.

Victor Horta and Neoclassicism: Essential figure of the Art Nouveau movement, Victor Horta can here be seen producing a Neoclassical building. Demonstrating his mastery of the canons of Antiquity, he adapted the typology of the Greek temple to his own architectural vocabulary. Thus, this project can be seen as a link between two architectural movements which are often considered as opposed to each other.

********** Français **********

Alors que le sculpteur Jef Lambeaux s'attèle à la réalisation d'une œuvre monumentale intitulée "les Passions humaines", l'architecte Victor Horta se voit confier la réalisation d'un pavillon dans le parc du Cinquantenaire, destiné à l'abriter (il s'agit de la première commande publique de l'architecte gantois). Inauguré le 1er octobre 1899, l'édicule est interdit d'accès quatre jours plus tard tant est violente l'indignation devant la création du sculpteur ; se déployant sur douze mètres de long et huit de haut, le bas-relief heurte le public par sa représentation sans détour des véritables passions humaines … Alors que le pavillon avait été conçu ouvert, des portes seront ajoutées en 1910 ; une manière de concilier morale et technique, le sculpteur estimant que son œuvre se présentait mieux dans une atmosphère plus intimiste avec un unique éclairage zénithal. Malgré son caractère inachevé (portes provisoires et fronton non orné), ce pavillon occupe une place essentielle dans l'architecture du siècle naissant où transparaissent quelques indices Art nouveau, perceptibles dans certains détails.

Victor Horta et le néoclassicisme : Figure incontournable du courant Art nouveau, Victor Horta s'illustre ici dans une réalisation d'apparence néoclassique. Démontrant sa maîtrise des canons antiques, il adapte la typologie ancestrale du temple grec à son propre vocable architectural. Dès lors, cette réalisation peut apparaître tel un trait d'union entre ces deux courants architecturaux souvent considérés comme opposés.

********** Nederlands **********

Terwijl beeldhouwer Jef Lambeaux zich stortte op de verwezenlijking van zijn monumentale werk "De Menselijke Driften", kreeg architect Victor Horta de opdracht er een paviljoen voor te ontwerpen in het Jubelpark. Het ging om de eerste publieke opdracht van de Gentse architect. Amper vier dagen na de inauguratie op 1 oktober 1899, werd het publiek de toegang tot de kleine tempel al ontzegd, zo hevig was de verontwaardiging over het werk van de beeldhouwer, die in zijn bas-reliëf van 12 meter breed en 8 meter hoog de menselijke passies inderdaad op weinig verhullende wijze had verbeeld. Oorspronkelijk was het de bedoeling om de toegang tot het paviljoen open te laten, maar in 1910 werden er deuren aan het gebouw toegevoegd, een poging om morele en technische overwegingen met elkaar te verzoenen - de beeldhouwer vond zelf ook dat zijn werk het beste tot uiting kwam in een intimistische sfeer, enkel verlicht door licht van bovenaf. Ondanks dat het paviljoen nooit helemaal afgewerkt geraakte - de toegangsdeuren waren slechts tijdelijk bedoeld en het fronton is niet gedecoreerd -, neemt het gebouw een onmisbare plaats in binnen de architectuur van de nieuwe eeuw. Verschillende details wijzen vooruit naar de art nouveau.

Victor Horta en het neoclassicisme: Victor Horta maakte naam als art-nouveau-architect, maar hier maken we kennis met een neoklassieke realisatie van zijn hand. Horta toont hier zijn beheersing van de antieke canon terwijl hij tegelijkertijd de oude typologie van Griekse tempels aanpast aan zijn eigen architecturale vormentaal. De verwezenlijking kan dus gezien worden als een schakel tussen twee architectuurstromingen die vaak als tegengesteld aan elkaar worden beschouwd.