********** English **********
The body of the artist proposes itself as a living altar, offered for a moment
of reflection, meditation, prayer, and request, not for a god or saint, but for
the world.
In the Christian religion, lighting a candle opens one’s heart to God and thus
raises a prayer towards him. It is also a way of expressing one’s attachment to
a saint in particular by making a request or even thanking him. An offering
accompanies this approach.
The artist's body proposes itself as a living altar, offered for reflection,
meditation, prayer, and request, not for a god or a saint, but for the world.
Here, the ritual is proposed to allow oneself to express their concern, fear,
and sorrow for the world - it is a way of reacting to the environmental despair
that we are currently experiencing.
This performance is inspired both by the artist’s rituals in a women’s circle to
celebrate, among other things, the solstices and equinoxes, and Joanna Macy’s
essay, “Acting with Environmental Despair” which asks the question: “Can we
recognize our sorrow for the world and live with it in a way that affirms our
existence and frees our power to act?”
A year ago, the first version of this performance was presented during the
Trouble Festival. In this context, more than sixty sorrows were laid at the foot
of the altar. These anonymous sorrows will be engraved next to each other on one
of the walls of the exhibition, during several one-off sessions between April 11
and September 1.
Barbara Salomé Felgenhauer (1992, Huy, Belgium) lives and works in Brussels. A
multidisciplinary artist, her practice covers photography, film, performance,
and installation. The question of narrative and the power of words and ideas
runs through her work. She uses storytelling as an experience of emancipation
and empowerment from gender norms and stereotypes and as a creative force of the
universe to induce new relationships to worlds.
She graduated from the photography workshop at ESA Saint-Luc in Liège in 2013
and from ENSAV La Cambre in Brussels in 2022. She obtained her master’s degree
with Grand Distinction and the Boghossian Foundation Prize 2022 with her project
Terrapolis.
********** Français **********
Le corps de l’artiste se propose comme un autel vivant, offert pour un moment de
réflexion, de méditation, de prière, de demande, non pas à destination d’un dieu
ou de saint·e·s, mais pour le monde.
Dans la religion chrétienne, allumer une bougie revient à ouvrir son cœur à Dieu
et ainsi faire monter une prière vers lui. C’est aussi le moyen d’exprimer son
attachement à un·e saint·e en particulier, de lui adresser une demande ou encore
des remerciements. Une offrande accompagne cette démarche.
Ici, le rituel est proposé afin de s’autoriser à exprimer son inquiétude, sa
peur, ses peines pour le monde, c’est une façon de réagir au désespoir
environnemental que nous vivons actuellement.
Cette performance est inspirée à la fois des rituels de l’artiste en cercle de
femmes pour célébrer entre autres les solstices et équinoxes, et de l’essai de
Joanna Macy, “Agir avec le désespoir environnemental” qui pose la question : «
Pouvons-nous reconnaître notre peine pour le monde et vivre avec elle d’une
manière qui affirme notre existence et libère notre pouvoir d’agir ? ».
Il y a un an, une première version de cette performance a été présentée pendant
le festival Trouble. Dans ce cadre, plus de soixante peines ont été déposées au
pied du corps-autel. Ces peines anonymes seront gravées les unes à côté des
autres sur un des murs de l’exposition, lors de plusieurs sessions ponctuelles
entre le 11 avril et le 1 septembre.
Barbara Salomé Felgenhauer (1992, Huy, Belgique) vit et travaille à Bruxelles.
Artiste pluridisciplinaire, sa pratique couvre la photographie, le film, la
performance et l’installation. La question du récit et du pouvoir des mots et
des idées traverse tout son travail. Elle utilise le récit à la fois comme une
expérience d’émancipation et d’autonomisation vis-à-vis des normes et des
stéréotypes de genre, comme force créatrice d’univers pour induire de nouveaux
rapports aux mondes.
Elle est diplômée de l’atelier de photographie à l’ESA Saint-Luc à Liège en 2013
et de l’ENSAV La Cambre à Bruxelles en 2022. Elle obtient son master avec la
mention grande distinction et le Prix de la Fondation Boghossian 2022 avec son
projet Terrapolis.
********** Nederlands **********
Het lichaam van de kunstenaar presenteert zich als een levend altaar, aangeboden
voor een moment van reflectie, van meditatie, gebed, verzoek, niet voor een god
of heiligen, maar voor de wereld.
In de christelijke religie betekent het aansteken van een kaars het openen van
je hart voor God en het opheffen van een gebed tot Hem. Het is ook de manier om
uitdrukking te geven aan je gehechtheid aan een bepaalde heilige, door hem een
verzoek te sturen of zelfs te bedanken. Een offer begeleidt dit proces.
Hier wordt het ritueel voorgesteld om jezelf in staat te stellen je zorgen, je
angst en je verdriet over de wereld te uiten; het is een manier om te reageren
op de ecologische wanhoop die we momenteel ervaren.
Deze voorstelling is zowel geïnspireerd door de rituelen van de kunstenaar in
een kring van vrouwen om onder andere de zonnewendes en equinoxen te vieren, als
door het essay van Joanna Macy, ‘Acting with Environmental Despair’, waarin de
vraag wordt gesteld: ‘Kunnen we onze pijn voor de wereld erkennen en ermee leven
op een manier die ons bestaan bevestigt en ons vermogen om te handelen
vrijmaakt? ".
Een jaar geleden werd een eerste versie van deze voorstelling gepresenteerd
tijdens het Trouble festival. In dit kader werden ruim zestig verdrieten aan de
voet van het hoofdaltaar geplaatst. Deze anonieme zinnen worden tussen 11 april
en 1 september tijdens verschillende gelegenheidssessies naast elkaar gegraveerd
op een van de wanden van de tentoonstelling.
Barbara Salomé Felgenhauer (1992, Hoei, België) woont en werkt in Brussel. Als
multidisciplinair kunstenaar omvat haar praktijk fotografie, film, performance
en installatie. De vraag naar het verhaal en de kracht van woorden en ideeën
loopt als een rode draad door haar werk. Ze gebruikt het verhaal zowel als een
ervaring van emancipatie en empowerment ten opzichte van gendernormen en
stereotypen, als een creatieve kracht van het universum om nieuwe relaties met
werelden tot stand te brengen.
Ze behaalde haar diploma aan het fotografieatelier bij ESA Saint-Luc in Luik in
2013 en aan ENSAV La Cambre in Brussel in 2022. Ze behaalde haar masterdiploma
met grote onderscheiding en de Prijs van de Stichting Boghossian Stichting 2022
met haar Terrapolis-project.
