Zaal 3

Venue

Upcoming events

Vroeger toen ze klein waren, ging alles vanzelf. Zus Liane en broertje Samil spelen, kletsen, stoeien en dromen samen over wie ze worden als ze groot zijn. De kinderen hebben een levendige fantasie en doen vaak de Kleine Zeemeermin na: Liane is altijd prins Eric en Samil moet Ariël zijn. De twee zijn onafscheidelijk. Totdat de zus van Samil, zijn grote broer wordt. Liane wordt Jeff en omarmt daarmee zijn ware identiteit. Helaas gaat vervolgens de vanzelfsprekende verbinding van de kinderen verloren. Vroeger toen ze klein waren, ging alles vanzelf. Zus Liane en broertje Samil spelen, kletsen, stoeien en dromen samen over wie ze worden als ze groot zijn. De kinderen hebben een levendige fantasie en doen vaak de Kleine Zeemeermin na: Liane is altijd prins Eric en Samil moet Ariël zijn. De twee zijn onafscheidelijk. Totdat de zus van Samil, zijn grote broer wordt. Liane wordt Jeff en omarmt daarmee zijn ware identiteit. Helaas gaat vervolgens de vanzelfsprekende verbinding van de kinderen verloren. Niet alleen broertje Samil heeft moeite met de nieuwe identiteit van grote broer Jeff. De rest van de familie en vrienden keuren het af, doordat hun waarden clashen met de essentie van wie Jeff is. Nadat Jeff zichzelf als jong-volwassene van het leven berooft, blijft Samil achter met vragen, verdriet en twijfels. Ook hij verliest zijn levenslust. Maar dan komt zijn innerlijke kind, genaamd Kleine Samil, in opstand. Kleine Samil gaat op onderzoek en in dat onderzoek vindt hij het innerlijke kind van Jeff, genaamd Kleine Jeff; het innerlijke kind van zijn overleden broer. Multiversum – onlosmakelijk verbonden is een muzikale en beeldende voorstelling, over de kracht van kinderlijke fantasie en perspectief in het helen van trauma. Waar blijft de verbeeldingskracht en de open blik van het innerlijke kind wanneer je als volwassene de gebaande wegen moet bewandelen? Kunnen we kinderspel opnieuw toe-eigenen om onszelf te bevrijden?   regie & tekst Gavin-Viano  | performance Jasmin Suarez, Flip Zonne Zuijderland  | dramaturgie Martine Manten, Maarten van Hinte  | choreografie Gavin-Viano & Jasmin Suarez  | geluid Danny van der Lugt |   videokunst & lichtontwerp Wes Broersen  | scenografie Arinth Foekema  | productie Frascati Producties |   met steun van Fonds 21 en Fonds Podiumkunsten
Vroeger toen ze klein waren, ging alles vanzelf. Zus Liane en broertje Samil spelen, kletsen, stoeien en dromen samen over wie ze worden als ze groot zijn. De kinderen hebben een levendige fantasie en doen vaak de Kleine Zeemeermin na: Liane is altijd prins Eric en Samil moet Ariël zijn. De twee zijn onafscheidelijk. Totdat de zus van Samil, zijn grote broer wordt. Liane wordt Jeff en omarmt daarmee zijn ware identiteit. Helaas gaat vervolgens de vanzelfsprekende verbinding van de kinderen verloren. Vroeger toen ze klein waren, ging alles vanzelf. Zus Liane en broertje Samil spelen, kletsen, stoeien en dromen samen over wie ze worden als ze groot zijn. De kinderen hebben een levendige fantasie en doen vaak de Kleine Zeemeermin na: Liane is altijd prins Eric en Samil moet Ariël zijn. De twee zijn onafscheidelijk. Totdat de zus van Samil, zijn grote broer wordt. Liane wordt Jeff en omarmt daarmee zijn ware identiteit. Helaas gaat vervolgens de vanzelfsprekende verbinding van de kinderen verloren. Niet alleen broertje Samil heeft moeite met de nieuwe identiteit van grote broer Jeff. De rest van de familie en vrienden keuren het af, doordat hun waarden clashen met de essentie van wie Jeff is. Nadat Jeff zichzelf als jong-volwassene van het leven berooft, blijft Samil achter met vragen, verdriet en twijfels. Ook hij verliest zijn levenslust. Maar dan komt zijn innerlijke kind, genaamd Kleine Samil, in opstand. Kleine Samil gaat op onderzoek en in dat onderzoek vindt hij het innerlijke kind van Jeff, genaamd Kleine Jeff; het innerlijke kind van zijn overleden broer. Multiversum – onlosmakelijk verbonden is een muzikale en beeldende voorstelling, over de kracht van kinderlijke fantasie en perspectief in het helen van trauma. Waar blijft de verbeeldingskracht en de open blik van het innerlijke kind wanneer je als volwassene de gebaande wegen moet bewandelen? Kunnen we kinderspel opnieuw toe-eigenen om onszelf te bevrijden?   regie & tekst Gavin-Viano  | performance Jasmin Suarez, Flip Zonne Zuijderland  | dramaturgie Martine Manten, Maarten van Hinte  | choreografie Gavin-Viano & Jasmin Suarez  | geluid Danny van der Lugt |   videokunst & lichtontwerp Wes Broersen  | scenografie Arinth Foekema  | productie Frascati Producties |   met steun van Fonds 21 en Fonds Podiumkunsten
Omelas
12december
-20:30
Omelas is een solovoorstelling over een Queer vrouw die zich verliest in haar activisme. Kunnen linkse mensen radicaliseren? Mag je eigenlijk nog wel genieten van de wereld? En wat betekent het om een goed mens te zijn?  Omelas is een solovoorstelling over een Queer vrouw die zich verliest in haar activisme. Kunnen linkse mensen radicaliseren? Mag je eigenlijk nog wel genieten van de wereld? En wat betekent het om een goed mens te zijn?  Een paar dagen terug liep ik over een zebrapad. Kruiste ik dus zo een vrouw. EEN VROUW weetjewel, en het was allemaal zo smeuïg. Zonlicht, perfect, briesje door haar haar. We kruisten elkaar. Liepen langs elkaar heen. Ik heb even omgekeken. En zij ook. God mag weten waarom, maar zij keek ook om. En we liepen door. De knapste mensen zijn altijd voorbijgangers, toch?   Wij worden smoorverliefd. Zij leert mij van alles over de wereld. Over het hele ecosysteem en klimaat enzo. En racisme. Over het feminisme en de armoedegrens. Het klinkt zo mega banaal nu, alsof ze gewoon elk onderwerp afging en een paar krachttermen ertussen smeet zeg maar. Maar het was echt alsof voor het eerst dingen in mijn hoofd samen kwamen. Omdat zij als een prachtig weefstertje al die dingen bij elkaar bracht. Dingen die ik wel voelde, maar niet echt uit kon leggen. Zij wel.   concept Floor van der Jeugd en Mirte Koerts | tekst Aska Hayakawa | spel Floor van der Jeugd | regie Emma van den Elshout | dramaturgie Mirte Koerts     Met dank aan Iris Jansen , Yoshino Hayakawa en Floortje Bakkeren  
De ‘extravaganza’ The Bear (1967) van William Walton is gebaseerd op een klucht van Tsjechov en schildert een tragikomisch verhaal af tegen de achtergrond van een hoogst onwaarschijnlijke situatie. Dit stuk kaart op een ongedwongen manier het proces van verdriet, vernieuwing, verwerking en verleiding aan. De ‘extravaganza’ The Bear (1967) van William Walton is gebaseerd op een klucht van Tsjechov en schildert een tragikomisch verhaal af tegen de achtergrond van een hoogst onwaarschijnlijke situatie. Dit stuk kaart op een ongedwongen manier het proces van verdriet, vernieuwing, verwerking en verleiding aan. De weduwe Popova zwelgt in verdriet om haar overleden man. Ondanks dat haar huishulp Luka haar erop wijst dat het jaren geleden is dat dit gebeurde, is ze ontroostbaar. Als ze weer een driftbui krijgt door een triviale herinnering, wordt er aangebeld. Een bekende van haar man, Smirnov, staat voor de deur om een oude schuld van haar overleden man te innen. Popova weet van niets, en probeert er onderuit te komen, waarop Smirnov besluit om bij haar op de bank te wachten tot ze het geld heeft. Zijn botheid is ongekend en Popova roept uit: “Yousir, are a bear! A brute! A monster! A bear!”. Gekrenkt daagt hij haar uit voor een duel, wat ze graag accepteert, al moet hij haar nog wel even laten zien hoe een pistool precies werkt. Tijdens zijn demonstratie van het wapen, is de spanning tussen de twee om te snijden. Wordt er een kogel afgevuurd? Of wordt er een liefdespijl geschoten? Regie Rennik-Jan Neggers | Muzikaal leider Ben Weishaupt | Muziek William Walton | Scenografie Anouk Boon The Bear is een productie van SALIX kameropera onder leiding van Rennik-Jan Neggers (artistiek leider) en Lisanne van Vucht (zakelijk leider).
De ‘extravaganza’ The Bear (1967) van William Walton is gebaseerd op een klucht van Tsjechov en schildert een tragikomisch verhaal af tegen de achtergrond van een hoogst onwaarschijnlijke situatie. Dit stuk kaart op een ongedwongen manier het proces van verdriet, vernieuwing, verwerking en verleiding aan. De ‘extravaganza’ The Bear (1967) van William Walton is gebaseerd op een klucht van Tsjechov en schildert een tragikomisch verhaal af tegen de achtergrond van een hoogst onwaarschijnlijke situatie. Dit stuk kaart op een ongedwongen manier het proces van verdriet, vernieuwing, verwerking en verleiding aan. De weduwe Popova zwelgt in verdriet om haar overleden man. Ondanks dat haar huishulp Luka haar erop wijst dat het jaren geleden is dat dit gebeurde, is ze ontroostbaar. Als ze weer een driftbui krijgt door een triviale herinnering, wordt er aangebeld. Een bekende van haar man, Smirnov, staat voor de deur om een oude schuld van haar overleden man te innen. Popova weet van niets, en probeert er onderuit te komen, waarop Smirnov besluit om bij haar op de bank te wachten tot ze het geld heeft. Zijn botheid is ongekend en Popova roept uit: “Yousir, are a bear! A brute! A monster! A bear!”. Gekrenkt daagt hij haar uit voor een duel, wat ze graag accepteert, al moet hij haar nog wel even laten zien hoe een pistool precies werkt. Tijdens zijn demonstratie van het wapen, is de spanning tussen de twee om te snijden. Wordt er een kogel afgevuurd? Of wordt er een liefdespijl geschoten? Regie Rennik-Jan Neggers | Muzikaal leider Ben Weishaupt | Muziek William Walton | Scenografie Anouk Boon The Bear is een productie van SALIX kameropera onder leiding van Rennik-Jan Neggers (artistiek leider) en Lisanne van Vucht (zakelijk leider).
BANG
09januari 2024
-20:30
In de monoloog BANG trekt Hanneke van der Paardt haar leven uit elkaar en doet ze vervolgens een poging de hele zooi weer in elkaar te zetten. BANG gaat over die bizarre jaren wanneer je net weg bent bij je ouders, maar nog nergens anders echt aangekomen bent. Over hoe angst ons in die jaren keihard kan pakken en over wat je dan in godsnaam moet gaan doen.  In de monoloog BANG trekt Hanneke van der Paardt haar leven uit elkaar en doet ze vervolgens een poging de hele zooi weer in elkaar te zetten. BANG gaat over die bizarre jaren wanneer je net weg bent bij je ouders, maar nog nergens anders echt aangekomen bent. Over hoe angst ons in die jaren keihard kan pakken en over wat je dan in godsnaam moet gaan doen.  Je bent negentien, net op kamers, net begonnen aan een nieuwe opleiding, en opeens ben je bang. Eerst hoop je nog dat het alleen een MDMA-dip is, maar dan.. dan blijf je bang. Bang voor spiegels, bang voor ogen, bang voor mensen op straat die dingen roepen. Je schrikt je kapot als je een hard geluid hoort. Als je een semi-enge misdaadfilm ziet en er een schot wordt gelost. Je checkt of jij niet ook denkt dat er een betekenis ligt achter de cijfers en letters op de nummerborden van de auto’s. Of de stemmen die je door het openstaande raam hoort of dat geen stemmen in je hoofd zijn. Op je 25ste ga je er voor zitten en probeer je de afgelopen jaren te vatten. Gaat het nou eigenlijk een beetje beter met je, of ga je gewoon tot je dood blijven hangen in deze eindeloze angst? Concept, tekst en spel Hanneke van der Paardt | Regie Gillis Biesheuvel | Decor- en lichtontwerp Maarten van Otterdijk | Techniek Martijn Huisman | Beeld en vormgeving poster/flyer Marc Elisabeth | Trailer Marte Bosma | Scènefoto's Joachim Dette | Met dank aan Lizzy Timmers, Max Wind, Remy Meeuwsen en Jasper van der Pijl | In coproductie met Theaterhaus Jena | Mede mogelijk gemaakt door  Janivo Stichting, Stichting Amarte Fonds, Amsterdams Fonds voor de Podiumkunsten
Poeziebar
10januari 2024
-20:00
+2
De Poezieboys - Jos Nargy en Joep Hendrikx - vinden dat de wereld wel wat meer poëzie kan gebruiken. Samen met muzikant Nick Feenstra en drie wisselende gastdichters presenteren zij iedere maand de beste poëzie van het moment in Zaal 3. Niet alleen de meest bijzondere gedichten, maar ook je favoriete gastheer Phil Boonen komt voorbij. Een wedstrijdje sneldichten, de open mic en dansen met dichters maakt iedere Poeziebar tot een andere legendarische avond. De Poezieboys - Jos Nargy en Joep Hendrikx - vinden dat de wereld wel wat meer poëzie kan gebruiken. Samen met muzikant Nick Feenstra en drie wisselende gastdichters presenteren zij iedere maand de beste poëzie van het moment in Zaal 3. Niet alleen de meest bijzondere gedichten, maar ook je favoriete gastheer Phil Boonen komt voorbij. Een wedstrijdje sneldichten, de open mic en dansen met dichters maakt iedere Poeziebar tot een andere legendarische avond. Over De Poezieboys In 1966 komen op uitnodiging van Simon Vinkenoog handenvol dichters bijeen in Carré. Hun maaltijd: een halve kip en een joint. Deze dichters, waaronder een debuterende Jules Deelder, Johnny the Selfkicker en Vinkenoog zelf traden op voor een dampend, joelend en stijf uitverkocht Carré. Jos Nargy en Joep Hendrikx vragen zich af waarom een dergelijke avond tegenwoordig haast ondenkbaar lijkt. De poëzie verdient beter vinden zij; En ze richtten de Poezieboys op. Jos en Joep maakten voorstellingen die onder andere te zien waren op theaterfestival de Parade en in verschillende theaters. Ook organiseerden ze poëzieavonden met jonge (levende!) dichters en richten ze de Poeziebar (voorheen de 'Poezieclub') op. Samen brengen zij de beste poëzie van dit moment, geïnspireerd op die ene legendarische avond in Carré. En natuurlijk met als doel: uitverkochte, dampende en joelende zalen voor de poëzie! Want de wereld kan wel weer wat Rock & Roll & Poëzie gebruiken. van en met Jos Nargy en Joep Hendrikx (De Poezieboys)
Een verhaal met 1000 gaten is een installatie die draait om intergenerationeel trauma en een complexe geschiedenis die zich afspeelt in Nederland, Indonesië en Japan. Hoe ga je om met een geschiedenis die voortleeft door generaties heen maar nergens is opgetekend of besproken? Welke plek heeft een verhaal als dit in onze samenleving? Dat zijn de kernvragen van het werk.  Een verhaal met 1000 gaten is een installatie die draait om intergenerationeel trauma en een complexe geschiedenis die zich afspeelt in Nederland, Indonesië en Japan. Hoe ga je om met een geschiedenis die voortleeft door generaties heen maar nergens is opgetekend of besproken? Welke plek heeft een verhaal als dit in onze samenleving? Dat zijn de kernvragen van het werk.  Onderstaande tekst komt uit de kunstinstallatie: Een herinnering is een beeld op herhaling.  Het beeld zit in je.  Je vraagt je af: Kan je om een herinnering lopen zoals je rond een beeld in een museum kunt lopen? Zodat je je positie kunt bepalen ten opzichte van die herinnering? En hoe doe je dat als het niet jouw eigen herinnering is, maar iets wat al bestond voor jij er was? De bezoeker betreedt de installatie alleen. Via tekst en beeld word je begeleid door 3 verschillende ruimtes, waarin een fragmentarisch verhaal zich ontvouwt. Als bezoeker word je meegenomen in een persoonlijk verhaal waarin herinneringen, feiten en gedachten door elkaar zijn geweven. Je bevindt je in het verhaal, dat via tekst, licht en scenografie zich aan je ontvouwt.  Concept en tekst: Céline Talens Prop design: Tessel Brühl Technische productie: Peer Thielen Film en edit: Yana Khazanovich Sound design: Flavia Faas Dit project wordt mogelijk gemaakt door Stimuleringsfonds Creatieve Industrie en Questions Collective . Met dank aan: Luuk Imhann, Vera Morina en Matti Degueldre voor hun adviezen.
Meta-moe
02februari 2024
-20:30
+1
Na het succes van Fringe Award-winnaar Great People en de bejubelde CRYBABY duikt het aanstormend all-round maak-duo Emma Buysse en Luna Joosten in de wereld van het all-inclusive resort. Verwacht een komisch, vlijmscherp en puntig duet met Emma, Mark Kraan en mascotte Bollo de Beer in een White Lotus -achtige setting. Na het succes van Fringe Award-winnaar Great People en de bejubelde CRYBABY duikt het aanstormend all-round maak-duo Emma Buysse en Luna Joosten in de wereld van het all-inclusive resort. Verwacht een komisch, vlijmscherp en puntig duet met Emma, Mark Kraan en mascotte Bollo de Beer in een White Lotus -achtige setting. Aan een opgespoten strand van een all-inclusive resort ontmoeten twee vakantiegangers elkaar. Hannelore (25) ligt in haar Björn Borg bikini op haar Ajax handdoek. Terwijl ze Kanye West luistert op haar Airpods, draait ze om de twintig minuten van buik naar rug en weer terug. Berry (40), ligt op zijn hyper- flexibele strandbedje, afwisselend Nietzsche en Dostojevski te lezen, terwijl hij zijn Volkskrant Magazine-app refresht. Ze raken in gesprek over de lauwe frieten van het ellenlange buffet, het gemak van zelfbruiner en de zevende symfonie van Beethoven. Totdat ze erachter komen dat ze elkaar kennen en beiden niet meer kunnen ontkennen wie ze ooit waren. Meta-moe is een dialoog over wannabe’s en intellectuelen, het bevraagt onze drang naar authenticiteit en onze afkeer van pretentie. Maar zijn de mensen die wij veroordelen als pretentieuze sukkels niet eigenlijk mensen die de moed hebben zich uit een hokje te vechten? Zou het ons niet verder brengen als we onszelf openlijk wat serieuzer zouden nemen? Concept en tekst: Emma Buysse, Luna Joosten Regie: Luna Joosten Spel: Emma Buysse, Mark Kraan Campagnebeeld: Sara Schoon Productie: Anne Oort Marketing: Lisette Brouwer Organisatie: Via Rudolphi Producties
Meta-moe
03februari 2024
-20:30
+1
Na het succes van Fringe Award-winnaar Great People en de bejubelde CRYBABY duikt het aanstormend all-round maak-duo Emma Buysse en Luna Joosten in de wereld van het all-inclusive resort. Verwacht een komisch, vlijmscherp en puntig duet met Emma, Mark Kraan en mascotte Bollo de Beer in een White Lotus -achtige setting. Na het succes van Fringe Award-winnaar Great People en de bejubelde CRYBABY duikt het aanstormend all-round maak-duo Emma Buysse en Luna Joosten in de wereld van het all-inclusive resort. Verwacht een komisch, vlijmscherp en puntig duet met Emma, Mark Kraan en mascotte Bollo de Beer in een White Lotus -achtige setting. Aan een opgespoten strand van een all-inclusive resort ontmoeten twee vakantiegangers elkaar. Hannelore (25) ligt in haar Björn Borg bikini op haar Ajax handdoek. Terwijl ze Kanye West luistert op haar Airpods, draait ze om de twintig minuten van buik naar rug en weer terug. Berry (40), ligt op zijn hyper- flexibele strandbedje, afwisselend Nietzsche en Dostojevski te lezen, terwijl hij zijn Volkskrant Magazine-app refresht. Ze raken in gesprek over de lauwe frieten van het ellenlange buffet, het gemak van zelfbruiner en de zevende symfonie van Beethoven. Totdat ze erachter komen dat ze elkaar kennen en beiden niet meer kunnen ontkennen wie ze ooit waren. Meta-moe is een dialoog over wannabe’s en intellectuelen, het bevraagt onze drang naar authenticiteit en onze afkeer van pretentie. Maar zijn de mensen die wij veroordelen als pretentieuze sukkels niet eigenlijk mensen die de moed hebben zich uit een hokje te vechten? Zou het ons niet verder brengen als we onszelf openlijk wat serieuzer zouden nemen? Concept en tekst: Emma Buysse, Luna Joosten Regie: Luna Joosten Spel: Emma Buysse, Mark Kraan Campagnebeeld: Sara Schoon Productie: Anne Oort Marketing: Lisette Brouwer Organisatie: Via Rudolphi Producties

Past events

Poeziebar
06december
-20:00
+3
De Poezieboys - Jos Nargy en Joep Hendrikx - vinden dat de wereld wel wat meer poëzie kan gebruiken. Samen met muzikant Nick Feenstra en drie wisselende gastdichters presenteren zij iedere maand de beste poëzie van het moment in Zaal 3. Niet alleen de meest bijzondere gedichten, maar ook je favoriete gastheer Phil Boonen komt voorbij. Een wedstrijdje sneldichten, de open mic en dansen met dichters maakt iedere Poeziebar tot een andere legendarische avond. De Poezieboys - Jos Nargy en Joep Hendrikx - vinden dat de wereld wel wat meer poëzie kan gebruiken. Samen met muzikant Nick Feenstra en drie wisselende gastdichters presenteren zij iedere maand de beste poëzie van het moment in Zaal 3. Niet alleen de meest bijzondere gedichten, maar ook je favoriete gastheer Phil Boonen komt voorbij. Een wedstrijdje sneldichten, de open mic en dansen met dichters maakt iedere Poeziebar tot een andere legendarische avond. Over De Poezieboys In 1966 komen op uitnodiging van Simon Vinkenoog handenvol dichters bijeen in Carré. Hun maaltijd: een halve kip en een joint. Deze dichters, waaronder een debuterende Jules Deelder, Johnny the Selfkicker en Vinkenoog zelf traden op voor een dampend, joelend en stijf uitverkocht Carré. Jos Nargy en Joep Hendrikx vragen zich af waarom een dergelijke avond tegenwoordig haast ondenkbaar lijkt. De poëzie verdient beter vinden zij; En ze richtten de Poezieboys op. Jos en Joep maakten voorstellingen die onder andere te zien waren op theaterfestival de Parade en in verschillende theaters. Ook organiseerden ze poëzieavonden met jonge (levende!) dichters en richten ze de Poeziebar (voorheen de 'Poezieclub') op. Samen brengen zij de beste poëzie van dit moment, geïnspireerd op die ene legendarische avond in Carré. En natuurlijk met als doel: uitverkochte, dampende en joelende zalen voor de poëzie! Want de wereld kan wel weer wat Rock & Roll & Poëzie gebruiken. van en met Jos Nargy en Joep Hendrikx (De Poezieboys)
Work.txt
26november
-15:00
This is a show about work. But the worker isn’t here, so it’s down to you. You’ll clock in at the beginning. You’ll get short breaks at regular intervals. You’ll work in a team, and under your own initiative. You will be your own boss. You will be free. This is a show about work. But the worker isn’t here, so it’s down to you. You’ll clock in at the beginning. You’ll get short breaks at regular intervals. You’ll work in a team, and under your own initiative. You will be your own boss. You will be free. work.txt is a play without actors performed entirely by the audience. It explores themes of contemporary work, automation, and always-on working culture. The story is about a person in a city somewhere who has stopped working, and the story is an attempt by the audience to work together to figure out why. The play is performed entirely by the audience, through various means. About Nathan Ellis (writer, director) Nathan Ellis is a writer for stage and screen. After studying English at Oxford, he started writing as the Alchymy writer-in-residence at the North Wall in Oxford, with a play directed by Iqbal Khan. He was then Embassy Scholar on the Royal Central School of Speech and Drama Scriptwriting Masters, graduating with Distinction. While on his Masters, he wrote his first play No One Is Coming to Save You , which opened in Edinburgh in 2018. This play was called a ‘blazing debut’ in The Guardian and went on a national tour in 2019. In 2020 his play SUPER HIGH RESOLUTION , about a doctor on the edge of a breakdown, was Shortlisted for the Verity Bargate Award and will be performed at Soho Theatre in 2022 directed by Blanche McIntyre. He is a current member of the BBC Writersroom Drama Room. About Emily Davis (producer) Emily Davis is a producer of theatre and live events. She is producer at Coney and was previously a producer at Farnham Maltings and associate producer with Poltergeist Theatre, who were named in the Guardian’s ‘best young theatre companies’. Recent credits include Ghost Walk by Poltergeist Theatre starring Juliet Stevenson and Paterson Joseph, work.txt , and i will still be whole (when you rip me in half) by Ava Wong Davies (**** The Stage). For all our internationals, expats and Anglophiles: our No Dutch Required page. Our No Dutch Required programme consists out of performances that are either English spoken, sub- or surtitled or withou… Written & directed by Nathan Ellis Produced by Emily Davis
Work.txt
25november
-20:00
This is a show about work. But the worker isn’t here, so it’s down to you. You’ll clock in at the beginning. You’ll get short breaks at regular intervals. You’ll work in a team, and under your own initiative. You will be your own boss. You will be free. This is a show about work. But the worker isn’t here, so it’s down to you. You’ll clock in at the beginning. You’ll get short breaks at regular intervals. You’ll work in a team, and under your own initiative. You will be your own boss. You will be free. work.txt is a play without actors performed entirely by the audience. It explores themes of contemporary work, automation, and always-on working culture. The story is about a person in a city somewhere who has stopped working, and the story is an attempt by the audience to work together to figure out why. The play is performed entirely by the audience, through various means. About Nathan Ellis (writer, director) Nathan Ellis is a writer for stage and screen. After studying English at Oxford, he started writing as the Alchymy writer-in-residence at the North Wall in Oxford, with a play directed by Iqbal Khan. He was then Embassy Scholar on the Royal Central School of Speech and Drama Scriptwriting Masters, graduating with Distinction. While on his Masters, he wrote his first play No One Is Coming to Save You , which opened in Edinburgh in 2018. This play was called a ‘blazing debut’ in The Guardian and went on a national tour in 2019. In 2020 his play SUPER HIGH RESOLUTION , about a doctor on the edge of a breakdown, was Shortlisted for the Verity Bargate Award and will be performed at Soho Theatre in 2022 directed by Blanche McIntyre. He is a current member of the BBC Writersroom Drama Room. About Emily Davis (producer) Emily Davis is a producer of theatre and live events. She is producer at Coney and was previously a producer at Farnham Maltings and associate producer with Poltergeist Theatre, who were named in the Guardian’s ‘best young theatre companies’. Recent credits include Ghost Walk by Poltergeist Theatre starring Juliet Stevenson and Paterson Joseph, work.txt , and i will still be whole (when you rip me in half) by Ava Wong Davies (**** The Stage). For all our internationals, expats and Anglophiles: our No Dutch Required page. Our No Dutch Required programme consists out of performances that are either English spoken, sub- or surtitled or withou… Written & directed by Nathan Ellis Produced by Emily Davis
Work.txt
24november
-20:00
This is a show about work. But the worker isn’t here, so it’s down to you. You’ll clock in at the beginning. You’ll get short breaks at regular intervals. You’ll work in a team, and under your own initiative. You will be your own boss. You will be free. This is a show about work. But the worker isn’t here, so it’s down to you. You’ll clock in at the beginning. You’ll get short breaks at regular intervals. You’ll work in a team, and under your own initiative. You will be your own boss. You will be free. work.txt is a play without actors performed entirely by the audience. It explores themes of contemporary work, automation, and always-on working culture. The story is about a person in a city somewhere who has stopped working, and the story is an attempt by the audience to work together to figure out why. The play is performed entirely by the audience, through various means. About Nathan Ellis (writer, director) Nathan Ellis is a writer for stage and screen. After studying English at Oxford, he started writing as the Alchymy writer-in-residence at the North Wall in Oxford, with a play directed by Iqbal Khan. He was then Embassy Scholar on the Royal Central School of Speech and Drama Scriptwriting Masters, graduating with Distinction. While on his Masters, he wrote his first play No One Is Coming to Save You , which opened in Edinburgh in 2018. This play was called a ‘blazing debut’ in The Guardian and went on a national tour in 2019. In 2020 his play SUPER HIGH RESOLUTION , about a doctor on the edge of a breakdown, was Shortlisted for the Verity Bargate Award and will be performed at Soho Theatre in 2022 directed by Blanche McIntyre. He is a current member of the BBC Writersroom Drama Room. About Emily Davis (producer) Emily Davis is a producer of theatre and live events. She is producer at Coney and was previously a producer at Farnham Maltings and associate producer with Poltergeist Theatre, who were named in the Guardian’s ‘best young theatre companies’. Recent credits include Ghost Walk by Poltergeist Theatre starring Juliet Stevenson and Paterson Joseph, work.txt , and i will still be whole (when you rip me in half) by Ava Wong Davies (**** The Stage). For all our internationals, expats and Anglophiles: our No Dutch Required page. Our No Dutch Required programme consists out of performances that are either English spoken, sub- or surtitled or withou… Written & directed by Nathan Ellis Produced by Emily Davis
In Terug naar Prinsenplein gaat Gershwin Bonevacia op zoek naar zijn tienjarige zelf, ‘Gush’. Wie was Gush, hoe heeft Gush bijgedragen aan Gershwin en waar komt de gevoelsmatige ontstane afstand vandaan? Tijdens deze zoektocht stuit de volwassen Gershwin op allerlei trauma's, scheve verhoudingen en taboes. In Terug naar Prinsenplein gaat Gershwin Bonevacia op zoek naar zijn tienjarige zelf, ‘Gush’. Wie was Gush, hoe heeft Gush bijgedragen aan Gershwin en waar komt de gevoelsmatige ontstane afstand vandaan? Tijdens deze zoektocht stuit de volwassen Gershwin op allerlei trauma's, scheve verhoudingen en taboes. Gush groeit na zijn verhuizing uit Curaçao op bij tramhalte Prinsenplein in IJsselmonde, Rotterdam. Ondanks dat hij het thuis niet breed heeft en moeilijk meekomt op school is hij rebels en onbevangen. De volwassen Gershwin vindt het hoog tijd om zich te ontdoen van de labels die door anderen aan hem worden opgelegd: dat hij een man is, zwart, dichter, migrant, dyslectisch. Terug naar Prinsenplein gaat over het streven om zich te bevrijden van die labels en zich vrij te voelen om te zijn wie Gershwin Bonevacia echt is. Het is een onderzoek naar het verleden, naar familiebanden en kind-zijn. Tegelijkertijd is het een ode aan de jonge onbevreesde ik-figuur en een verwoede poging om die weer terug te vinden in de volwassen Gershwin Bonevacia. THEATERKRANT: KEUZE VAN DE CRITICUS "Poëtische teksten worden afgewisseld met meer verhalende passages. Bonevacia trekt je moeiteloos door zijn jeugd. Opmerkelijk is de cadans in zijn zinnen, die klinkt als een potje schaak." "In Terug naar Prinsenplein zijn zowel de teksten als het decor adembenemend" HET PAROOL "Bonevacia betreedt de bühne in een astronautenkostuum. De tijdreisstoel waarop hij ligt kantelt omhoog. Via uiteenlopende jeugdherinneringen en golvende poëtische teksten verleidt hij je het stuk in. Soms is zijn stem warm en gecontroleerd, dan weer haalt hij uit, schreeuwt." Over Gershwin Bonevacia Gershwin Bonevacia (1992) is dichter, schrijver en performer. Van 2019 tot 2022 was Gershwin Stadsdichter van Amsterdam. Op 19 juni 2023 was hij één van de zes dichters in de eenmalige poëzievoorstelling Dichter bij Laagland van Het Nationale Theater. Zijn poëziedebuut  Ik heb een fiets gekocht  gaf hij in 2017 in eigen beheer uit en maakte hij eigenhandig tot underground classic. In 2021 verscheen zijn tweede dichtbundel  Toen ik klein was, was ik niet bang bij uitgeverij Das Mag en vertaalde hij het kinderboek Zo klinkt verandering van de befaamde Amerikaanse spoken word-artiest Amanda Gorman. In 2023 staat hij in het theater met zijn eerste solo theatervoorstelling Terug naar Prinsenplein . Daarnaast werkt hij aan een album. tekst en spel Gershwin Bonevacia regie Timothy de Gilde muziek Gershwin Bonevacia, Elisha Amonoo-Neizer, Nana Adjoa, Vernon Chatlein scenografie Atelier Clement lichtontwerp Jasper Nijholt algemene leiding Zafer Yurdakul zakelijke leiding Natalie Beckers producent Trisha de Lang strategische marketing en publiciteit Miriam Mustamu
Wat als de Tijd in hoogsteigen persoon zou langskomen en tegen je kon praten? Wat zou ze tegen ons willen zeggen, en hoe dan? Zou zij een nieuw perspectief kunnen bieden op de manier waarop wij tijd ervaren? Wat als de Tijd in hoogsteigen persoon zou langskomen en tegen je kon praten? Wat zou ze tegen ons willen zeggen, en hoe dan? Zou zij een nieuw perspectief kunnen bieden op de manier waarop wij tijd ervaren? About Time is een theatraal concert van 60 minuten met regie van Ludy Golstein, composities van Luke Deane en Ragnar Árni Ólafsson, en een draagbare sculptuur van Daphne Karstens. In een muzikaal ritueel roepen we de Tijd op (Sofie Kramer). Zij vertelt over zichzelf en wat mensen over haar denken. Nu is het aan haar om zich uit te spreken: “Beweeg met me mee en probeer me te vergeten, want ik ben niet van jou! Al denk je misschien van wel, je bezit mij niet”. Hedendaags muziekensemble But What About (BWA) is de maker van About Time . Ze nodigen het publiek uit om nieuwe perspectieven te creëren. Het ensemble werkt zo verfijnd als een klassiek muziek kwartet, met de energie van een rockband en de creativiteit van de free jazz. Ze zijn voortdurend op zoek naar extra dimensies in hun geluid met het gebruik van onder andere basklarinet, synthesizers, gitaar en meer!
Pulver
17november
-20:30
Een tragikomisch modern westernverhaal over achterblijven of doorgaan. Met liedjes.   Een tragikomisch modern westernverhaal over achterblijven of doorgaan. Met liedjes.   Pulver was ooit een bloeiende stad, nu wonen er nog maar twee mensen. Elke week stopt de trein op het verlaten station. Deze paar uur per week, waarin ze de trein bijtanken en de toeristen rondleiden, is het enige moment dat de twee bewoners van Pulver contact hebben met de rest van de wereld.    In de tussentijd houden ze zich bezig met de grote vraag: weggaan of blijven? Ze vullen de tijd met het zingen van liedjes. Tot er op een niet-treindag iemand uit de woestijn verschijnt. Hij is komen lopen. Deze lonesome cowboy zorgt ervoor dat het leven van de Pulverianen voorgoed verandert.   Tekst Rinske Bouwman | Regie Merel van Huisstede | Spel o.a. Bengt Kropmans | Licht en geluid Marieke Jongenelen  
TRANSIT
16november
-20:30
TRANSIT - fasten your seatbelt, there’s no estimated time of arrival is een surreële fysieke voorstelling over het ‘ertussen in’ vast zitten. Het gevoel van een eeuwige transitzone op een luchthaven waar geen vliegtuig ooit aankomt of vertrekt. Terwijl je wacht op hulp, met je koffer in de hand, begint je lichaam te trillen alsof er een aardbeving binnenin je zit. Er is geen hulp onderweg. Je staat er helemaal alleen voor. Advies? Geniet er maar van, want er is nog een lange weg te gaan. TRANSIT is een vervolg op After The Echo die DeRonde/Deroo januari 2022 voor een uitverkochte Zaal 3 speelde. Daarvoor won het in 2021 al de Best of Fringe Award van het Amsterdam Fringe Festival. In English below TRANSIT - fasten your seatbelt, there’s no estimated time of arrival is een surreële fysieke voorstelling over het ‘ertussen in’ vast zitten. Het gevoel van een eeuwige transitzone op een luchthaven waar geen vliegtuig ooit aankomt of vertrekt. Terwijl je wacht op hulp, met je koffer in de hand, begint je lichaam te trillen alsof er een aardbeving binnenin je zit. Er is geen hulp onderweg. Je staat er helemaal alleen voor. Advies? Geniet er maar van, want er is nog een lange weg te gaan. TRANSIT is een vervolg op After The Echo die DeRonde/Deroo januari 2022 voor een uitverkochte Zaal 3 speelde. Daarvoor won het in 2021 al de Best of Fringe Award van het Amsterdam Fringe Festival. In English below Deze absurde, dromerige en humoristische voorstelling schetst een filmische blik over het gevoel van nooit ergens aankomen. In werkelijkheid zijn we vaker onderweg dan dat we ergens arriveren. We zijn altijd op zoek. We streven naar geluk. We snakken naar liefde. We pogen. We hopen. We dromen. We wensen. We verlangen. Bij deze ben je gewaarschuwd voor de turbulentie. Over DeRonde/Deroo DeRonde/Deroo bestaat uit de mimers Nick Deroo (België, Oostende, 1990) en Tom de Ronde (Nederland, Delft, 1997). Beiden studeerden aan de Mime opleiding in Amsterdam aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Daar vonden ze elkaar in hun gedeelde liefde voor filmisch theater. DeRonde/Deroo creëert droomwerelden die op je netvlies blijven branden. Als kijker krijg je een inkijk in een universum met eigen regels en surreële momenten. Hun voorstellingen worden vaak omschreven als visueel verbluffende gedichten. Tom en Nick zijn beiden ook actief buiten hun collectief. Hierdoor blijven ze zichzelf uitdagen en worden ze geïnspireerd door kunstenaars om hen heen. Reacties op  After The Echo THEATERKRANT "Je ziet in het Nederlandse theater niet vaak meer dat makers zo’n consequent en rijk beeldend universum opbouwen als Deroo en De Ronde hier doen" AMSTERDAM FRINGE JURY "De jury is gegrepen door de visuele poëzie van deze voorstelling en noemt dit een performance met een onberispelijke scenografie. Het voelt alsof je in een andere wereld terechtkomt, eentje die je omsluit maar dan op een prettige manier. Impactvol, ontroerend en, om een van de juryleden te citeren: “freaking magical”. De fysieke uitvoering is van een verbluffende kwaliteit en uitgevoerd door twee sterke performers die als duo erg op elkaar ingespeeld zijn." Reactions to  After The Echo AMSTERDAM FRINGE JURY “Impactful, touching and, to quote one of the jury members: “freaking magical” THEATRE FULL STOP "The duo’s integration of physical theatre is an inventive feature. (…) these dynamics all working together to build up an intense dreamscape, one that leaves a lasting impression and delves into the feeling of melancholy thoughtfully". In English TRANSIT - fasten your seatbelt, there's no estimated time of arrival is a surreal physical performance about being stuck 'in between'. The feeling of an eternal transit zone at an airport where no plane ever arrives or departs. As you are waiting for help, with a suitcase in your hand, your body starts to shake as if there is an earthquake inside you. There is no one to help you. You're on your own. Advice? Enjoy it, because there is still a long way to go. TRANSIT is a sequel to After The Echo which DeRonde/Deroo performed in a sold out Zaal 3 last January. Before that, it won the Best of Fringe Award at the Amsterdam Fringe Festival in 2021. This absurd, dreamy and humorous performance takes a cinematic look at the feeling of never getting anywhere. In reality, we are more often on the go than arriving somewhere. We are always looking. We strive for happiness. We crave love. We're trying. We hope. We dream. We wish. We desire. So…watch out for turbulence. About DeRonde/Deroo DeRonde/Deroo consists of mimers Nick Deroo (Belgium, Ostend, 1990) and Tom de Ronde (Netherlands, Delft, 1997). Both studied at the Mime in Amsterdam at the Amsterdam Hogeschool voor de Kunsten. There they found each other in their shared love for cinematic theater. DeRonde/ Deroo create dream worlds that will stay in your memory. As a viewer you enter a universe with its own rules and surreal moments. Their performances are often described as visually stunning poems. Tom and Nick are both active outside their collective; as a result they continue to challenge themselves and are inspired by artists around them. For all our internationals, expats and Anglophiles: our No Dutch Required page. Our No Dutch Required programme consists out of performances that are either English spoken, sub- or surtitled or withou… concept & creatie DeRonde/Deroo performance Nick Deroo, Tom de Ronde, Annabel Koele sound design Jethro Cooke light design Grischa Runge eindregie Jef Van gestel dramaturgie Pol Eggermont creative producer DVMSCO agency - Marieke van Dis posterbeeld & teaser Joshua Walter productie DeRonde/Deroo coproductie Feikes Huis Met dank aan Stichting Mimeplatform, Makershuis Alkmaar, De Sloot, P.A.F., Mathijs Rijsdijk, De Waarbeek, Niels Nijs, Duo Savar, Irene Schaltegger en al de botsautomensen Mede mogelijk gemaakt door Alkmaar Maakt Het, Olland-Buisman Stichting, AFK (Amsterdamse Fonds voor de Kunst), Fonds 21, Prins Bernhard Cultuurfonds, Fonds Podiumkunsten
Poeziebar
01november
-20:00
+3
De Poezieboys - Jos Nargy en Joep Hendrikx - vinden dat de wereld wel wat meer poëzie kan gebruiken. Samen met muzikant Nick Feenstra en drie wisselende gastdichters presenteren zij iedere maand de beste poëzie van het moment in Zaal 3. Niet alleen de meest bijzondere gedichten, maar ook je favoriete gastheer Phil Boonen komt voorbij. Een wedstrijdje sneldichten, de open mic en dansen met dichters maakt iedere Poeziebar tot een andere legendarische avond. De Poezieboys - Jos Nargy en Joep Hendrikx - vinden dat de wereld wel wat meer poëzie kan gebruiken. Samen met muzikant Nick Feenstra en drie wisselende gastdichters presenteren zij iedere maand de beste poëzie van het moment in Zaal 3. Niet alleen de meest bijzondere gedichten, maar ook je favoriete gastheer Phil Boonen komt voorbij. Een wedstrijdje sneldichten, de open mic en dansen met dichters maakt iedere Poeziebar tot een andere legendarische avond. Over De Poezieboys In 1966 komen op uitnodiging van Simon Vinkenoog handenvol dichters bijeen in Carré. Hun maaltijd: een halve kip en een joint. Deze dichters, waaronder een debuterende Jules Deelder, Johnny the Selfkicker en Vinkenoog zelf traden op voor een dampend, joelend en stijf uitverkocht Carré. Jos Nargy en Joep Hendrikx vragen zich af waarom een dergelijke avond tegenwoordig haast ondenkbaar lijkt. De poëzie verdient beter vinden zij; En ze richtten de Poezieboys op. Jos en Joep maakten voorstellingen die onder andere te zien waren op theaterfestival de Parade en in verschillende theaters. Ook organiseerden ze poëzieavonden met jonge (levende!) dichters en richten ze de Poeziebar (voorheen de 'Poezieclub') op. Samen brengen zij de beste poëzie van dit moment, geïnspireerd op die ene legendarische avond in Carré. En natuurlijk met als doel: uitverkochte, dampende en joelende zalen voor de poëzie! Want de wereld kan wel weer wat Rock & Roll & Poëzie gebruiken. van en met Jos Nargy en Joep Hendrikx (De Poezieboys)
Sorry Seems To Be The Hardest Word is een vrije theaterbewerking van het boek Luitenant Kije, geschreven door Joeri Tynjanov. Het is een actuele voorstelling over de pijnlijke en absurde gevolgen van een angstcultuur waarin de mislukte mens de hoofdrol speelt. Het gaat over het niet durven toegeven van je fouten, het moeten kotsen van het woord ‘falen’, het liegen om bestwil en Sorry Seems To Be The Hardest Word . Sorry Seems To Be The Hardest Word is een vrije theaterbewerking van het boek Luitenant Kije, geschreven door Joeri Tynjanov. Het is een actuele voorstelling over de pijnlijke en absurde gevolgen van een angstcultuur waarin de mislukte mens de hoofdrol speelt. Het gaat over het niet durven toegeven van je fouten, het moeten kotsen van het woord ‘falen’, het liegen om bestwil en Sorry Seems To Be The Hardest Word .