In DE JACHT onderzoekt regisseur en theatermaker Manuela Infante (Santiago de Chile, 1980) de wereld van het ‘rewilden’; het creëren van meer wildernis in de natuur en het verminderen van menselijke invloed en beheersing. Een onderwerp dat inmiddels ook in Nederland, sinds de terugkomst van de wolf,actueler is dan ooit.
In DE JACHT onderzoekt regisseur en theatermaker Manuela Infante (Santiago de Chile, 1980) de wereld van het ‘rewilden’; het creëren van meer wildernis in de natuur en het verminderen van menselijke invloed en beheersing. Een onderwerp dat inmiddels ook in Nederland, sinds de terugkomst van de wolf,actueler is dan ooit.
Op basis van onderzoek, improvisatie, muziek en verzamelde verhalen, jaagt Infante met haar nieuwe werk juist niet op dat éne verhaal dat de geschiedenis en de mensheid zou hebben gevormd. DE JACHT maakt ruimte voor een verzameling alternatieve vertellingen, ziet om naar herformulering van het idee van revolutie aangejaagd door de heroïsche jager, en werpt een kritische blik op onze verborgen jagerverhalen. In een wervelende samenwerking met haar vaste muzikant Diego Noguera, de acteurs van het NITE ensemble en Slagwerk Den Haag werkt zij haar associatieve bespiegelingen uit in een intrigerende muzikale voorstelling vol soundscapes die je denken uitdaagt en je zinnen prikkelt.
For all our internationals, expats and Anglophiles: our No Dutch Required page. Our No Dutch Required programme consists out of performances that are either English spoken, sub- or surtitled or withou…
tekst Manuela Infante, inspired by Ursula Le Guin | cast Bram van der Heijden, Sarah Janneh, Bien de Moor | compositie Diego Noguera | muziek Slagwerk Den Haag, Enric Montfort en Dirge Kuran | decor Ascon de Nijs | licht Wil Frikken | dramaturgie Camilla Valladares, Liet Lenshoek | kostuums Tania Ballve
Circustheater
Venue
Upcoming events
Als je het allemaal objectief bekijkt; als we het even cijfermatig benaderen; als we ‘next level’ gaan: ontdekken we dan dat we allemaal hetzelfde zijn? Of ontdekken we dan juist dat alle ontelbare verschillen tussen mensen en culturen nog veel dieper liggen dan we denken?
Als je het allemaal objectief bekijkt; als we het even cijfermatig benaderen; als we ‘next level’ gaan: ontdekken we dan dat we allemaal hetzelfde zijn? Of ontdekken we dan juist dat alle ontelbare verschillen tussen mensen en culturen nog veel dieper liggen dan we denken?
SUPERPOSITION is een humoristische voorstelling als een absurde algebraïsche vergelijking: de overeenkomsten en verschillen tussen Nederland en Japan, tussen kansrekening en geometrie, tussen man en vrouw en tussen nieuwkomerschap en ervaring worden tegen elkaar afgezet. Wat blijft er als kern aan beide zijden van de vergelijking over? En wat kan er tegen elkaar worden weggestreept? Een idealistische en academische voorstelling vol karaoke, cocktailparty's en een hartstochtelijk wiskundig seminar. Een internationaal topteam van Nederlandse en Japanse wiskundigen is dicht bij het ontdekken van een formule die cultuurverschillen verklaart. Hun clashes en misverstanden onderling vormen het beste argument dat hun model broodnodig is. In de wiskunde is er 1 waarheid, en om die in stand te houden worden er soms imaginaire getallen verzonnen of wordt er met nog-niet-bewezen theorieën gewerkt. Is er ook zo’n waarheid over culturen? Of kunnen er, net als in de kwantummechanica, ook twee verschillende dingen tegelijk waar zijn?
Vanja Rukavina rondde in 2011 zijn acteursopleiding aan de Toneelacademie Maastricht af en speelde meteen na zijn afstuderen gedurende een periode van 6 jaar in verschillende voorstellingen bij Internationaal Theater Amsterdam. Sinds 2017 speelt Rukavina bij Het Nationale Theater waarin hij in 2018 voor zijn rol in de voorstelling The Nation de Arlecchino won voor beste mannelijke bijrol. In 2014 maakte hij samen met Daria Bukvic, Saman Amini en Majd Mardo de voorstelling Nobody Home die geselecteerd werd voor het Theaterfestival. Zijn eigen performance BOKKO in samenwerking met Karel van Laere reisde gedurende 8 jaar door Europa, China en Zuid-Korea en in 2019 presenteerde hij zijn solovoorstelling LANGUAGE over taal en identiteit, die in datzelfde jaar werd genomineerd voor de BNG Bank Theaterprijs.
Desire speelt zich af in de overgang van nacht naar dag, van donker naar licht. Het moment waarop de mogelijkheden zichtbaar worden. Welke gedachten en twijfels spelen er tijdens dit zogenoemde blauwe uur ? De voorstelling bevindt zich precies op dat ogenblik van onvervulde verlangens, en de drang om blijvend te kunnen beginnen, zonder te eindigen of ergens aan te komen.
Desire speelt zich af in de overgang van nacht naar dag, van donker naar licht. Het moment waarop de mogelijkheden zichtbaar worden. Welke gedachten en twijfels spelen er tijdens dit zogenoemde blauwe uur ? De voorstelling bevindt zich precies op dat ogenblik van onvervulde verlangens, en de drang om blijvend te kunnen beginnen, zonder te eindigen of ergens aan te komen.
Met een nieuw geschreven tekst als vertrekpunt, staat Louis Janssens samen met drie spelers op scène. Vier eenzame zielen nemen ons mee in hun persoonlijke gedachten, twijfels, angsten en verlangens. Ze delen wat ze normaal niet aan elkaar durven tonen. In Desire doen ze dat wel, om zo te ontdekken dat ze daarin eigenlijk nogal op elkaar lijken. Biografische ervaringen worden verweven met snapshots over universele vormen van liefde, de geschiedenis van de gaybar en de energie van vriendschap. Ze praten, stamelen, zingen en bewegen rusteloos over de lege scène. Desire is zo een beweeglijke voorstelling over het verlangen om iets mee te maken. Om geliefd te worden, om aangeraakt te worden. Het universele verlangen naar verbinding wordt op een speelse en persoonlijke manier voelbaar gemaakt. Het publiek wordt meegenomen in een herkenbare en intieme gedachtenwereld. Na de solovoorstelling Serenade (geselecteerd voor #nieuwjong van Het TheaterFestival 2021) en het duet Analoog met Willem de Wolf/De HOE, maakt Louis Janssens nu met een groep jonge queer spelers de voorstelling Desire . Het is een volgende stap in het creëren van voorstellingen die zowel een poëtische en intieme, als vreugdevolle en speelse wereld weten te verbeelden.
van/met Louis Janssens | spelers Mourad Baaiz, Mick Galliot Fabré en Joshua Smits | eindregie Peter Seynaeve | licht & techniek Eva Dermul en Lies Van Loock | productie vzw Louis | met steun van Monty, C-mine, CAMPO, De Brakke Grond, Theaterfestival Boulevard en de Vlaamse Overheid | met dank aan Kaaitheater, Simon Baetens, Tim Taveirne, Elsemieke Scholte en Willem de Wolf
In DE JACHT onderzoekt regisseur en theatermaker Manuela Infante (Santiago de Chile, 1980) de wereld van het ‘rewilden’; het creëren van meer wildernis in de natuur en het verminderen van menselijke invloed en beheersing. Een onderwerp dat inmiddels ook in Nederland, sinds de terugkomst van de wolf,actueler is dan ooit.
In DE JACHT onderzoekt regisseur en theatermaker Manuela Infante (Santiago de Chile, 1980) de wereld van het ‘rewilden’; het creëren van meer wildernis in de natuur en het verminderen van menselijke invloed en beheersing. Een onderwerp dat inmiddels ook in Nederland, sinds de terugkomst van de wolf,actueler is dan ooit.
Op basis van onderzoek, improvisatie, muziek en verzamelde verhalen, jaagt Infante met haar nieuwe werk juist niet op dat éne verhaal dat de geschiedenis en de mensheid zou hebben gevormd. DE JACHT maakt ruimte voor een verzameling alternatieve vertellingen, ziet om naar herformulering van het idee van revolutie aangejaagd door de heroïsche jager, en werpt een kritische blik op onze verborgen jagerverhalen. In een wervelende samenwerking met haar vaste muzikant Diego Noguera, de acteurs van het NITE ensemble en Slagwerk Den Haag werkt zij haar associatieve bespiegelingen uit in een intrigerende muzikale voorstelling vol soundscapes die je denken uitdaagt en je zinnen prikkelt.
For all our internationals, expats and Anglophiles: our No Dutch Required page. Our No Dutch Required programme consists out of performances that are either English spoken, sub- or surtitled or withou…
tekst Manuela Infante, inspired by Ursula Le Guin | cast Bram van der Heijden, Sarah Janneh, Bien de Moor | compositie Diego Noguera | muziek Slagwerk Den Haag, Enric Montfort en Dirge Kuran | decor Ascon de Nijs | licht Wil Frikken | dramaturgie Camilla Valladares, Liet Lenshoek | kostuums Tania Ballve
Tessa is een slimme en meedogenloze strafrechtadvocaat die gespecialiseerd is in zedendelicten. Rechtspraak is voor haar een sport. Ze vindt dat ze in vergelijking tot haar mannelijke collega’s op een nette manier de slachtoffers van seksueel misbruik onderuithaalt. Zo houdt ze verdachten uit de gevangenis door precies genoeg twijfel te zaaien en altijd ‘de juridische waarheid’ boven tafel te krijgen. Totdat de rollen onherroepelijk omdraaien: een onverwachte gebeurtenis confronteert haar met de gespannen verhouding tussen de patriarchale macht van de wet, de bewijslast en de moraal.
Tessa is een slimme en meedogenloze strafrechtadvocaat die gespecialiseerd is in zedendelicten. Rechtspraak is voor haar een sport. Ze vindt dat ze in vergelijking tot haar mannelijke collega’s op een nette manier de slachtoffers van seksueel misbruik onderuithaalt. Zo houdt ze verdachten uit de gevangenis door precies genoeg twijfel te zaaien en altijd ‘de juridische waarheid’ boven tafel te krijgen. Totdat de rollen onherroepelijk omdraaien: een onverwachte gebeurtenis confronteert haar met de gespannen verhouding tussen de patriarchale macht van de wet, de bewijslast en de moraal.
Eline Arbo regisseert dit prijswinnende toneelstuk van auteur Suzie Miller. De snoeiharde monoloog die furore maakte op West End en Broadway is nu voor het eerst in het Nederlands te zien met Maria Kraakman in de rol van Tessa. “Suzie Miller weet een ontzettend mooi en persoonlijk verhaal neer te zetten in combinatie met een brandend actuele kwestie: het moderniseren van ons wetboek omtrent zedendelict. Ook in Nederland lopen we achter in het beschermen van slachtoffers van seksueel misbruik. Prima Facie is een stuk dat op geniale wijze blootlegt hoe het eeuwenoude rechtssysteem in stand gehouden wordt en wie er door onze wetten daadwerkelijk beschermd worden.” - Eline Arbo
Over Eline Arbo Met haar bewerking van Weg met Eddy Bellegueule bij Toneelschuur Producties won Eline Arbo de Regieprijs 2020. Afgelopen seizoen regisseerde ze bij Het Nationale Theater de hitvoorstelling De jaren naar het boek van Nobelprijswinnaar Annie Ernaux. Het ITA-ensemble regisseerde zij eerder al in De uren , van Michael Cunningham en Penthesilea, van Heinrich von Kleist. Sinds 2022 is Arbo Associate Artistic Director bij ITA.
tekst Suzie Miller | vertaling Anna Sijbrands | regie Eline Arbo | spel Maria Kraakman | muziek Thijs van Vuure
Tessa is een slimme en meedogenloze strafrechtadvocaat die gespecialiseerd is in zedendelicten. Rechtspraak is voor haar een sport. Ze vindt dat ze in vergelijking tot haar mannelijke collega’s op een nette manier de slachtoffers van seksueel misbruik onderuithaalt. Zo houdt ze verdachten uit de gevangenis door precies genoeg twijfel te zaaien en altijd ‘de juridische waarheid’ boven tafel te krijgen. Totdat de rollen onherroepelijk omdraaien: een onverwachte gebeurtenis confronteert haar met de gespannen verhouding tussen de patriarchale macht van de wet, de bewijslast en de moraal.
Tessa is een slimme en meedogenloze strafrechtadvocaat die gespecialiseerd is in zedendelicten. Rechtspraak is voor haar een sport. Ze vindt dat ze in vergelijking tot haar mannelijke collega’s op een nette manier de slachtoffers van seksueel misbruik onderuithaalt. Zo houdt ze verdachten uit de gevangenis door precies genoeg twijfel te zaaien en altijd ‘de juridische waarheid’ boven tafel te krijgen. Totdat de rollen onherroepelijk omdraaien: een onverwachte gebeurtenis confronteert haar met de gespannen verhouding tussen de patriarchale macht van de wet, de bewijslast en de moraal.
Eline Arbo regisseert dit prijswinnende toneelstuk van auteur Suzie Miller. De snoeiharde monoloog die furore maakte op West End en Broadway is nu voor het eerst in het Nederlands te zien met Maria Kraakman in de rol van Tessa. “Suzie Miller weet een ontzettend mooi en persoonlijk verhaal neer te zetten in combinatie met een brandend actuele kwestie: het moderniseren van ons wetboek omtrent zedendelict. Ook in Nederland lopen we achter in het beschermen van slachtoffers van seksueel misbruik. Prima Facie is een stuk dat op geniale wijze blootlegt hoe het eeuwenoude rechtssysteem in stand gehouden wordt en wie er door onze wetten daadwerkelijk beschermd worden.” - Eline Arbo
Over Eline Arbo Met haar bewerking van Weg met Eddy Bellegueule bij Toneelschuur Producties won Eline Arbo de Regieprijs 2020. Afgelopen seizoen regisseerde ze bij Het Nationale Theater de hitvoorstelling De jaren naar het boek van Nobelprijswinnaar Annie Ernaux. Het ITA-ensemble regisseerde zij eerder al in De uren , van Michael Cunningham en Penthesilea, van Heinrich von Kleist. Sinds 2022 is Arbo Associate Artistic Director bij ITA.
tekst Suzie Miller | vertaling Anna Sijbrands | regie Eline Arbo | spel Maria Kraakman | muziek Thijs van Vuure
Hang de kerstballen dit jaar in als oorbel of draag de piek als een kroontje. Ditmaal sluiten we het jaar af op een heerlijk onconventionele wijze. Deze december staat een geheel nieuwe traditie op het menu.
Hang de kerstballen dit jaar in als oorbel of draag de piek als een kroontje. Ditmaal sluiten we het jaar af op een heerlijk onconventionele wijze. Deze december staat een geheel nieuwe traditie op het menu.
Hang de kerstballen dit jaar in als oorbel of draag de piek als een kroontje. Ditmaal sluiten we het jaar af op een heerlijk onconventionele wijze. Deze december staat een geheel nieuwe traditie op het menu. Tijdens de soms eenzame feestdagen presenteert Boys Won’t Be Boys een muzikale show waar we de kaarsjes in een stamboom van zielsverwanten hangen. Acht theatertalenten nemen je mee in een wervelende eindejaarsshow-ho-ho met ieder een eigen kijk op het thema familie en vriendschap. Welkom in een warm bad van deze chosen family. De theaterhit Boys Won’t Be Boys doorbreekt al zes jaar lang de mannelijke norm. Een kleurrijke groep spelers (m/v/x) zaagt ouderwetse archiefkasten in planken waar nieuwe wijsheden in gebrand worden. Een mooiere, vrolijkere, warmere nieuwjaarsresolutie voor 2024 bestaat niet.
Over Boys Won’t Be Boys Initiatiefnemer Rikkert van Huisstede (1993) zingt liefdevol en confronterend grenzen en hokjes omver. Hij heeft een vernieuwende kijk op thema’s als gender, seksualiteit en liefde en een zangstem met een bereik van vier octaven. Op zijn zolderkamer ontstond de wens meer ruimte te creëren voor jongens en mannen om buiten het krappe ideaalbeeld van de man te stappen. Boys Won’t Be Boys groeide in no time uit tot een groot maatschappelijk theaterproject waar inmiddels meer dan 100 spelers en vele jongeren de ruimte krijgen om zich in vrijheid uit te spreken als mens en theatermaker.
In Doe eens lief oefenen we de kunst van het lief doen. Met weinig woorden en veel klimmen, vallen, tekenen, ruziemaken, dansen en botsen.
In Doe eens lief oefenen we de kunst van het lief doen. Met weinig woorden en veel klimmen, vallen, tekenen, ruziemaken, dansen en botsen.
Hoe maak je ruzie met je lievelingsknuffel? Zijn monsters ook weleens verdrietig? Hoe vang je een stip? Wanneer zeg je sorry? Kan je van een monster houden? En hoe dans je als je boosheid in je benen zit? Doe eens lief is een brutale, beeldende en fysieke ode aan het oefenen in lief zijn. Twee spelers creëren samen ter plekke een wereld vol kleine ruzies en grote goedmaakpogingen. In een wit decor laten ze live animaties tot leven komen. Ze tekenen een stip, een mug, een boot, een droom, een monster of een eindeloze zee. Zo snel als ze rennen en struikelen, is de wereld die ze hebben gemaakt ook weer weg. Om vervolgens weer een nieuwe wereld te creëren waarin ze kunnen verdwijnen.
concept Anne Fé de Boer en Sara Giampaolo | regie Sara Giampaolo | spel en dans Anne Fé de Boer , Art Srisayam en Carole van Ditzhuyzen (alternate Anne-Fé de Boer) | live animaties Anne Fé de Boer | muziek Frans Baudoin | decor Peter Raaijmakers | licht Jeroen Melsen | coaching Moniek Merkx Met dank aan Dorien Folkers en Joke Meijer
In Doe eens lief oefenen we de kunst van het lief doen. Met weinig woorden en veel klimmen, vallen, tekenen, ruziemaken, dansen en botsen.
In Doe eens lief oefenen we de kunst van het lief doen. Met weinig woorden en veel klimmen, vallen, tekenen, ruziemaken, dansen en botsen.
Hoe maak je ruzie met je lievelingsknuffel? Zijn monsters ook weleens verdrietig? Hoe vang je een stip? Wanneer zeg je sorry? Kan je van een monster houden? En hoe dans je als je boosheid in je benen zit? Doe eens lief is een brutale, beeldende en fysieke ode aan het oefenen in lief zijn. Twee spelers creëren samen ter plekke een wereld vol kleine ruzies en grote goedmaakpogingen. In een wit decor laten ze live animaties tot leven komen. Ze tekenen een stip, een mug, een boot, een droom, een monster of een eindeloze zee. Zo snel als ze rennen en struikelen, is de wereld die ze hebben gemaakt ook weer weg. Om vervolgens weer een nieuwe wereld te creëren waarin ze kunnen verdwijnen.
concept Anne Fé de Boer en Sara Giampaolo | regie Sara Giampaolo | spel en dans Anne Fé de Boer , Art Srisayam en Carole van Ditzhuyzen (alternate Anne-Fé de Boer) | live animaties Anne Fé de Boer | muziek Frans Baudoin | decor Peter Raaijmakers | licht Jeroen Melsen | coaching Moniek Merkx Met dank aan Dorien Folkers en Joke Meijer
Leugens maken brokken. Dat wordt gezegd. Fantaseren is ook een beetje liegen, je verzint allerlei dingen die niet écht zijn, niet bestaan. Fantaseren mag altijd. Maar wanneer ben je dan een jokkebrok? Met deze vraag gaat coupdeboule aan de haal.
Leugens maken brokken. Dat wordt gezegd. Fantaseren is ook een beetje liegen, je verzint allerlei dingen die niet écht zijn, niet bestaan. Fantaseren mag altijd. Maar wanneer ben je dan een jokkebrok? Met deze vraag gaat coupdeboule aan de haal.
Liegen geliegd loogde loegt floep floeps en oepssssss… een leugen!!! Wat? NEEEEE Wattes? Neen. EEN LEUGEN?! Misschien heeft niemand het in de gaten…… Ssssst Of juist snel doorkletsiekletsie noezel aanraken mond bewaken en draai droei met mijn ogen! Zwoksels klotsende oksels peentjes zweten. Waarom koekt koekje iedereen zo naar moei? Staat het dan op mijn voorhoofd geschrievelefoetseld??? In een simpele en vindingrijke vormgeving ontvouwen en ontpoppen zich steeds meer vormen en kleuren. Met het decor wordt ook de muziek steeds gekker, wilder en daarmee vrolijker, tot het speellokaal, de ruimte een andere wereld wordt. Een wereld vol brokken fantasie, in alle soorten en maten. De muziek is -in samenwerking met het Conservatorium Den Haag- gecomponeerd door Delara Navaey.
concept en regie Eileen Graham, Katelijne Beukema | compositie Delara Navaey (ism conservatorium Den Haag ) | decor en kostuum Calle de Hoog | eindregie Elias de Bruyne
Past events
Als je het allemaal objectief bekijkt; als we het even cijfermatig benaderen; als we ‘next level’ gaan: ontdekken we dan dat we allemaal hetzelfde zijn? Of ontdekken we dan juist dat alle ontelbare verschillen tussen mensen en culturen nog veel dieper liggen dan we denken?
Als je het allemaal objectief bekijkt; als we het even cijfermatig benaderen; als we ‘next level’ gaan: ontdekken we dan dat we allemaal hetzelfde zijn? Of ontdekken we dan juist dat alle ontelbare verschillen tussen mensen en culturen nog veel dieper liggen dan we denken?
SUPERPOSITION is een humoristische voorstelling als een absurde algebraïsche vergelijking: de overeenkomsten en verschillen tussen Nederland en Japan, tussen kansrekening en geometrie, tussen man en vrouw en tussen nieuwkomerschap en ervaring worden tegen elkaar afgezet. Wat blijft er als kern aan beide zijden van de vergelijking over? En wat kan er tegen elkaar worden weggestreept? Een idealistische en academische voorstelling vol karaoke, cocktailparty's en een hartstochtelijk wiskundig seminar. Een internationaal topteam van Nederlandse en Japanse wiskundigen is dicht bij het ontdekken van een formule die cultuurverschillen verklaart. Hun clashes en misverstanden onderling vormen het beste argument dat hun model broodnodig is. In de wiskunde is er 1 waarheid, en om die in stand te houden worden er soms imaginaire getallen verzonnen of wordt er met nog-niet-bewezen theorieën gewerkt. Is er ook zo’n waarheid over culturen? Of kunnen er, net als in de kwantummechanica, ook twee verschillende dingen tegelijk waar zijn?
Vanja Rukavina rondde in 2011 zijn acteursopleiding aan de Toneelacademie Maastricht af en speelde meteen na zijn afstuderen gedurende een periode van 6 jaar in verschillende voorstellingen bij Internationaal Theater Amsterdam. Sinds 2017 speelt Rukavina bij Het Nationale Theater waarin hij in 2018 voor zijn rol in de voorstelling The Nation de Arlecchino won voor beste mannelijke bijrol. In 2014 maakte hij samen met Daria Bukvic, Saman Amini en Majd Mardo de voorstelling Nobody Home die geselecteerd werd voor het Theaterfestival. Zijn eigen performance BOKKO in samenwerking met Karel van Laere reisde gedurende 8 jaar door Europa, China en Zuid-Korea en in 2019 presenteerde hij zijn solovoorstelling LANGUAGE over taal en identiteit, die in datzelfde jaar werd genomineerd voor de BNG Bank Theaterprijs.
Schrijver Nic Bruckman werkt als gevangenisbewaarder in de grootste gevangenis van Londen. Daar observeert en ervaart hij de complexiteit van opgesloten zitten. De gevangenis, als gesloten wereld, waar het kwaad wordt opgeborgen en vrijheid wordt begrensd. Een plek waar tralies grensgebieden zijn en ambiguïteit gevangen zit.
Schrijver Nic Bruckman werkt als gevangenisbewaarder in de grootste gevangenis van Londen. Daar observeert en ervaart hij de complexiteit van opgesloten zitten. De gevangenis, als gesloten wereld, waar het kwaad wordt opgeborgen en vrijheid wordt begrensd. Een plek waar tralies grensgebieden zijn en ambiguïteit gevangen zit.
Vast vertelt het verhaal van een cipier die in zijn denken probeert te breken met de rigiditeit van de gevangenis. Het is zijn laatste dag. Een wankelmoedige monoloog (gespeeld door Yannick Noomen) vol frustratie, bloed, geweld en verderf. Maar ook, ondanks alles, onbesloten intimiteit. Samen met regisseur Anne Maike Mertens doet schrijver Nic Bruckman een poging om te ontsnappen aan een rechtlijnige wereld en een nieuw en veelvormig universum op te bouwen.
Over de makers Vast is een samenwerking en coproductie tussen schrijver Nic Bruckman en regisseur Anne Maike Mertens (Nineties) en is tot stand gekomen in het kader van Bellevue’s Lunchtheater. Nineties Nineties is een veelvormig theatergezelschap dat voorstellingen maakt met makers van verschillende disciplines. In 2017 wonnen ze de BNG nieuwe makers prijs met de voorstelling Untitled, 2017 , en in 2019 de publieksprijs met Merkel . In seizoen 2021 ontwikkelden ze het digitale online theaterplatform Nineties Lab en zetten met Untitled_2021 en On All Things Earth bijzondere (online) voorstellingen neer over het afscheid van het exceptionalisme van de mens. Anne Maike Mertens Regisseur Anne Maike Mertens is mede-artistiek leider en -oprichter van Nineties. Haar regies leggen zich toe op het verbeelden van alternatieve werelden, ze zoekt daarbij naar ambiguïteit en nieuwe manieren om naar het complexe ‘nu’ te kijken. Dit resulteert in geëngageerde voorstellingen met onconventionele theatervormen die veelal op locatie spelen. Nic Bruckman Nic Bruckman schrijft vaak vanuit concrete maatschappelijke of historische gebeurtenissen, waarin hij het schijnbaar onmenselijke gedrag van mensen onderzoekt. Hij debuteerde in het Bellevue Lunchtheater met zijn toneeltekst Kogelvis . De voorstelling werd geselecteerd voor het Nederlands Theater Festival en speelde in de speciale bewerking Pufferfish op het VAULT Festival. Hij bleef in Londen werken, en maakte o.a. Stones en Consumption bij het Royal Court Theatre. In 2020 maakte hij Bleeding Love in coproductie met Grand Theatre Groningen, en in 2021 verscheen de lunchvoorstelling Vader en Moedertje .
tekst en concept Nic Bruckman | regie en concept Anne Maike Mertens | spel Yannick Noomen | dramaturgie Han van Wieringen | compositie Genevieve Murphy, Nicholas Thayer | scenografie en lichtontwerp Julian Maiwald | techniek Marcel Jansen en HP Hulscher | productie Barbara Reijs Vast wordt gemaakt door Bruckman Projecten in coproductie met Nineties en Theater Bellevue . Met dank aan fonds podiumkunsten , Amsterdams Fonds voor de Kunst , stichting Melanie en BNG Cultuurfonds
De avond valt. We zitten in een winkel. Buiten op straat bouwt de onrust op. Binnen proberen we grip te krijgen op wat er precies aan de hand is aan de andere kant van de winkelruit. Zijn die jongeren daar aan het hangen? Vieren ze een feestje of wordt dit een potje asociaal rellen? En waarom zijn ze daar? Dit is verveling. Nee, woede over hoe de samenleving naar hen kijkt. Of zijn ze pionnen in een crimineel plan?
De avond valt. We zitten in een winkel. Buiten op straat bouwt de onrust op. Binnen proberen we grip te krijgen op wat er precies aan de hand is aan de andere kant van de winkelruit. Zijn die jongeren daar aan het hangen? Vieren ze een feestje of wordt dit een potje asociaal rellen? En waarom zijn ze daar? Dit is verveling. Nee, woede over hoe de samenleving naar hen kijkt. Of zijn ze pionnen in een crimineel plan?
Met een ensemble van professionele dansers en jonge bewegers maakt Donna Chittick een continue choreografie achter (en tegen) de winkelruit. Binnen laat Floris van Delft zijn acteurs op het scherpst van de snede gesprekken voeren over wat daarbuiten gebeurt. Wat denkt de winkeleigenaar? En de moeder, de burgemeester, de wijkagent, een pizzabezorger, een journalist of een voetbalhooligan? Allemaal proberen ze grip te krijgen op de chaos aan de andere kant van de winkelruit.
tekst en regie Floris van Delft | choreografie Donna Chittick | artistiek advies Alida Dors | regieassistentie Boyd Grund | spel Ghislaine van IJperen , Piet Kooij en Denis Rudge | dans Leonarda Lovrekovic e.a. | muziek Simone Giacomini | decorontwerp Robin Vogel | lichtontwerp Mike den Ottolander | kostuumontwerp Sara Hakkenberg | technische productie en lichttechniek Remko van den Ende | geluidstechniek Jaap Schledorn | uitvoering kostuums Kostuumatelier Theater Rotterdam | productieleiding Elise de Fooij | projectcoördinatie Judith van Hemert | coördinatie en begeleiding jongerenprogramma Rachid Benhammou Mede mogelijk gemaakt door Fonds Podiumkunsten , Gemeente Rotterdam , VriendenLoterij Fonds In samenwerking met: De Rotterdamse Douwers , Stichting Jongeren op Zuid (JOZ) , Stichting Maaszicht , Stichting Samen Ondernemend Leren (SOL)
Schrijver Nic Bruckman werkt als gevangenisbewaarder in de grootste gevangenis van Londen. Daar observeert en ervaart hij de complexiteit van opgesloten zitten. De gevangenis, als gesloten wereld, waar het kwaad wordt opgeborgen en vrijheid wordt begrensd. Een plek waar tralies grensgebieden zijn en ambiguïteit gevangen zit.
Schrijver Nic Bruckman werkt als gevangenisbewaarder in de grootste gevangenis van Londen. Daar observeert en ervaart hij de complexiteit van opgesloten zitten. De gevangenis, als gesloten wereld, waar het kwaad wordt opgeborgen en vrijheid wordt begrensd. Een plek waar tralies grensgebieden zijn en ambiguïteit gevangen zit.
Vast vertelt het verhaal van een cipier die in zijn denken probeert te breken met de rigiditeit van de gevangenis. Het is zijn laatste dag. Een wankelmoedige monoloog (gespeeld door Yannick Noomen) vol frustratie, bloed, geweld en verderf. Maar ook, ondanks alles, onbesloten intimiteit. Samen met regisseur Anne Maike Mertens doet schrijver Nic Bruckman een poging om te ontsnappen aan een rechtlijnige wereld en een nieuw en veelvormig universum op te bouwen.
Over de makers Vast is een samenwerking en coproductie tussen schrijver Nic Bruckman en regisseur Anne Maike Mertens (Nineties) en is tot stand gekomen in het kader van Bellevue’s Lunchtheater. Nineties Nineties is een veelvormig theatergezelschap dat voorstellingen maakt met makers van verschillende disciplines. In 2017 wonnen ze de BNG nieuwe makers prijs met de voorstelling Untitled, 2017 , en in 2019 de publieksprijs met Merkel . In seizoen 2021 ontwikkelden ze het digitale online theaterplatform Nineties Lab en zetten met Untitled_2021 en On All Things Earth bijzondere (online) voorstellingen neer over het afscheid van het exceptionalisme van de mens. Anne Maike Mertens Regisseur Anne Maike Mertens is mede-artistiek leider en -oprichter van Nineties. Haar regies leggen zich toe op het verbeelden van alternatieve werelden, ze zoekt daarbij naar ambiguïteit en nieuwe manieren om naar het complexe ‘nu’ te kijken. Dit resulteert in geëngageerde voorstellingen met onconventionele theatervormen die veelal op locatie spelen. Nic Bruckman Nic Bruckman schrijft vaak vanuit concrete maatschappelijke of historische gebeurtenissen, waarin hij het schijnbaar onmenselijke gedrag van mensen onderzoekt. Hij debuteerde in het Bellevue Lunchtheater met zijn toneeltekst Kogelvis . De voorstelling werd geselecteerd voor het Nederlands Theater Festival en speelde in de speciale bewerking Pufferfish op het VAULT Festival. Hij bleef in Londen werken, en maakte o.a. Stones en Consumption bij het Royal Court Theatre. In 2020 maakte hij Bleeding Love in coproductie met Grand Theatre Groningen, en in 2021 verscheen de lunchvoorstelling Vader en Moedertje .
tekst en concept Nic Bruckman | regie en concept Anne Maike Mertens | spel Yannick Noomen | dramaturgie Han van Wieringen | compositie Genevieve Murphy, Nicholas Thayer | scenografie en lichtontwerp Julian Maiwald | techniek Marcel Jansen en HP Hulscher | productie Barbara Reijs Vast wordt gemaakt door Bruckman Projecten in coproductie met Nineties en Theater Bellevue . Met dank aan fonds podiumkunsten , Amsterdams Fonds voor de Kunst , stichting Melanie en BNG Cultuurfonds
De avond valt. We zitten in een winkel. Buiten op straat bouwt de onrust op. Binnen proberen we grip te krijgen op wat er precies aan de hand is aan de andere kant van de winkelruit. Zijn die jongeren daar aan het hangen? Vieren ze een feestje of wordt dit een potje asociaal rellen? En waarom zijn ze daar? Dit is verveling. Nee, woede over hoe de samenleving naar hen kijkt. Of zijn ze pionnen in een crimineel plan?
De avond valt. We zitten in een winkel. Buiten op straat bouwt de onrust op. Binnen proberen we grip te krijgen op wat er precies aan de hand is aan de andere kant van de winkelruit. Zijn die jongeren daar aan het hangen? Vieren ze een feestje of wordt dit een potje asociaal rellen? En waarom zijn ze daar? Dit is verveling. Nee, woede over hoe de samenleving naar hen kijkt. Of zijn ze pionnen in een crimineel plan?
Met een ensemble van professionele dansers en jonge bewegers maakt Donna Chittick een continue choreografie achter (en tegen) de winkelruit. Binnen laat Floris van Delft zijn acteurs op het scherpst van de snede gesprekken voeren over wat daarbuiten gebeurt. Wat denkt de winkeleigenaar? En de moeder, de burgemeester, de wijkagent, een pizzabezorger, een journalist of een voetbalhooligan? Allemaal proberen ze grip te krijgen op de chaos aan de andere kant van de winkelruit.
tekst en regie Floris van Delft | choreografie Donna Chittick | artistiek advies Alida Dors | regieassistentie Boyd Grund | spel Ghislaine van IJperen , Piet Kooij en Denis Rudge | dans Leonarda Lovrekovic e.a. | muziek Simone Giacomini | decorontwerp Robin Vogel | lichtontwerp Mike den Ottolander | kostuumontwerp Sara Hakkenberg | technische productie en lichttechniek Remko van den Ende | geluidstechniek Jaap Schledorn | uitvoering kostuums Kostuumatelier Theater Rotterdam | productieleiding Elise de Fooij | projectcoördinatie Judith van Hemert | coördinatie en begeleiding jongerenprogramma Rachid Benhammou Mede mogelijk gemaakt door Fonds Podiumkunsten , Gemeente Rotterdam , VriendenLoterij Fonds In samenwerking met: De Rotterdamse Douwers , Stichting Jongeren op Zuid (JOZ) , Stichting Maaszicht , Stichting Samen Ondernemend Leren (SOL)
Euhm… Hallo welkom. Er valt een stilte. … Lief publiek. Ik ben slecht voorbereid. Dat wat ik heb proberen voor te bereiden voor u, heb ik losgelaten. Het lijkt me spannender om nog niet alles te weten. Terug naar het begin, een zwarte zaal. Iemand komt op. Hallo, welkom, ...
Euhm… Hallo welkom. Er valt een stilte. … Lief publiek. Ik ben slecht voorbereid. Dat wat ik heb proberen voor te bereiden voor u, heb ik losgelaten. Het lijkt me spannender om nog niet alles te weten. Terug naar het begin, een zwarte zaal. Iemand komt op. Hallo, welkom, ...
Euhm… is een voorstelling in vijf bedrijven. Euhm… is. Euhm… is een poëtische, absurde voorstelling over iemand die een voorstelling probeert te maken terwijl de seizoenen ongestoord voorbij komen. Euhm… probeert de bezoeker even weg te nemen uit zijn dagelijkse gedachten. Euhm… probeert niet de voorstelling te zijn die u al gezien hebt. Euhm… is de oerknal maar dan net iets anders. Euhm… Elias De Bruyne maakte eerder de lovend ontvangen voorstellingen Wat als dit alles is? en De voorstelling met misschien wel de langste opkomst ooit . Met deze voorstelling heeft Elias een nominatie ontvangen voor de VSCD Mime en Performance prijs. Euhm… in vijf bedrijven , is de derde en laatste voorstelling hij maakt binnen Plan Brabant.
van en met Elias de Bruyne
Aan de taal ligt het niet. Populisme grijpt om zich heen. Nepnieuws verblindt de massa. Gladde retoriek, de voertaal van propaganda, glipt door de filters van de kritische correctie. Met grote woorden wordt de alom groeiende afgunst gevoed. Woorden zijn niet onschuldig. Ze kunnen aansporen tot uitsluiting, verblinding, terreur. Taal kan vernietigen. Maar aan de taal ligt het niet.
Aan de taal ligt het niet. Populisme grijpt om zich heen. Nepnieuws verblindt de massa. Gladde retoriek, de voertaal van propaganda, glipt door de filters van de kritische correctie. Met grote woorden wordt de alom groeiende afgunst gevoed. Woorden zijn niet onschuldig. Ze kunnen aansporen tot uitsluiting, verblinding, terreur. Taal kan vernietigen. Maar aan de taal ligt het niet.
In 1923 komt de Weense Kring bijeen. Tegen de achtergrond van antidemocratische ontwrichting en demagogische dreiging – datzelfde jaar doen de nazi's hun eerste greep naar de macht – probeert deze groep denkers de taal terug te brengen tot de essentie, te ontdoen van onduidelijkheid, valse logica en demagogisch misbruik. Taal moet helder, redelijk en zo wetenschappelijk mogelijk zijn. Als de taal helder is, zal het denken ook helder verlopen, denken ze. Iets wat die tijd wel kon gebruiken. Ze gaan zo op in hun ideeën dat ze zich loszingen van de realiteit. Hun idealisme maakt hen blind voor de gevaren van hun tijd. Uiteindelijk staan ook zij met lege handen tegenover de overrompelende wijze waarop het populisme met taal als wapen de massa meekrijgt. Terwijl ze de taal en de ware betrekking op de wereld willen redden, zien ze niet hoe het nazisme bezig is de democratie tot op het bot te vernietigen.
In 2020 kwam theatermaker Bo Tarenskeen op het krankzinnige doch overzichtelijke idee om een elfdelige theaterreeks te maken over de logicus Ludwig Wittgenstein en zijn invloed op de wereld. Het eerste deel ging in 2021 in première. Na een uitverkochte tournee had deze een eveneens uitverkochte reprise in 2023. Wittgenstein 1 gaf context aan Wittgensteins denken met een schets van zijn leven, zijn geestdriftig zoeken naar helderheid, logisch en ethisch. Wittgenstein 2 waagt zich aan een gevaarlijke analogie met onze tijd. Een wrang–komische voorstelling met vier spelers, over hoe het denken in zijn streven naar helderheid en waarheid zich loszingt van de realiteit.
Spel Bo Tarenskeen , Amarenske Haitsma , Chiem Vreeken en Lowie van Oers | Tekst en regie Bo Tarenskeen
In de poëtische en intieme voorstelling Kruimels kruist het pad van een oudere vrouw die aan Alzheimer leidt met dat van een jonge vrouw die haar nu moet helpen. Ze blijken elkaar te kunnen vinden in hun pijnlijke verleden. Een voorstelling met absurdistische droombeelden, sprookachtige liedjes en poëtische teksten.
In de poëtische en intieme voorstelling Kruimels kruist het pad van een oudere vrouw die aan Alzheimer leidt met dat van een jonge vrouw die haar nu moet helpen. Ze blijken elkaar te kunnen vinden in hun pijnlijke verleden. Een voorstelling met absurdistische droombeelden, sprookachtige liedjes en poëtische teksten.
In Kruimels vertelt het verhaal van een teruggetrokken fictieschrijver die de diagnose Alzheimer krijgt. Om haar autobiografie te voltooien is ze afhankelijk van haar jonge, impulsieve hulp. Samen duiken ze in het verleden. Tijdens de dromerige tocht langs de rafelranden van het geheugen van de fictieschrijver ontdekken ze een tragedie die beide vrouwen met elkaar verbindt. De tekst van Jennifer Haley wordt vertaald door Timen Jan Veenstra. Kruimels is de tweede regie van Jouman Fattal bij Toneelgroep Maastricht.
met Sylvia Poorta en Alidtcha Binazon | tekst Jennifer Haley | vertaling Timen Jan Veenstra | regie Jouman Fattal | muziek Elisabeth De Loore | decor- en kostuumontwerp Sarah Nixon | producent Toneelgroep Maastricht | tourneeplanning en publiciteitsmateriaal Senf Theater, Delft
Wie de fuck is Alice is een gloednieuwe theatertekst geïnspireerd op de sterke vrouwenrollen uit het werk van Greta Gerwig. Kyrian Esser schreef de komedie speciaal voor de 6 spelers van de Theatertroep.
Wie de fuck is Alice is een gloednieuwe theatertekst geïnspireerd op de sterke vrouwenrollen uit het werk van Greta Gerwig. Kyrian Esser schreef de komedie speciaal voor de 6 spelers van de Theatertroep.
In Esser's screwball comedy volgen we antiheld Alice, een dertiger die zich staande probeert te houden in een steeds meer op succes gerichte maatschappij. Ze wordt door haar halfzusje Lizzy vergezeld op een slapstick helletocht door hedendaags Nederland; een wereld bevolkt met criminele baronnen, kwakzalvers, wappies, radio-dj’s en fascistische zwangere vrouwen. In Amerika zijn komedies met sterke vrouwelijke hoofdrollen in opmars. Voortgekomen uit de screwball comedy - vlot geschreven comedies of errors uit de jaren ’30 waar vrouwen voor het eerst de slimme voortrekkers waren en de mannen de onnozele volgers, heeft het genre met voorvrouwen als Phoebe Waller Bridge en Greta Gerwig een nieuwe impuls gekregen. Intelligente en gelaagde vrouwelijke personages staan bij hen centraal, en werken zich in een hedendaags hier en nu steeds verder in de nesten, terwijl zij zich bedienen van scherpe snelle dialogen. Toegankelijk voor doven en slechthorenden Deze voorstelling maken we op donderdag 19 oktober toegankelijk voor doven en slechthorenden met gebaren- en schrijftolken. Wil je gebruikmaken van deze faciliteiten? Reserveer dan via de betreffende link in het overzicht met de speeldata. We zorgen voor plekken in de zaal met goed zicht op de tolken. Wil je meer weten over onze toegankelijke voorstellingen? Kijk op www.hnt.nl/onbeperkt .
Concept en spel Rosa Asbreuk, Elisabeth ten Have, Timo Huijzendveld, Nicoline Raatgever, Patrick Duijtshoff en Kyrian Esser
Wie de fuck is Alice is een gloednieuwe theatertekst geïnspireerd op de sterke vrouwenrollen uit het werk van Greta Gerwig. Kyrian Esser schreef de komedie speciaal voor de 6 spelers van de Theatertroep.
Wie de fuck is Alice is een gloednieuwe theatertekst geïnspireerd op de sterke vrouwenrollen uit het werk van Greta Gerwig. Kyrian Esser schreef de komedie speciaal voor de 6 spelers van de Theatertroep.
In Esser's screwball comedy volgen we antiheld Alice, een dertiger die zich staande probeert te houden in een steeds meer op succes gerichte maatschappij. Ze wordt door haar halfzusje Lizzy vergezeld op een slapstick helletocht door hedendaags Nederland; een wereld bevolkt met criminele baronnen, kwakzalvers, wappies, radio-dj’s en fascistische zwangere vrouwen. In Amerika zijn komedies met sterke vrouwelijke hoofdrollen in opmars. Voortgekomen uit de screwball comedy - vlot geschreven comedies of errors uit de jaren ’30 waar vrouwen voor het eerst de slimme voortrekkers waren en de mannen de onnozele volgers, heeft het genre met voorvrouwen als Phoebe Waller Bridge en Greta Gerwig een nieuwe impuls gekregen. Intelligente en gelaagde vrouwelijke personages staan bij hen centraal, en werken zich in een hedendaags hier en nu steeds verder in de nesten, terwijl zij zich bedienen van scherpe snelle dialogen. Toegankelijk voor doven en slechthorenden Deze voorstelling maken we op donderdag 19 oktober toegankelijk voor doven en slechthorenden met gebaren- en schrijftolken. Wil je gebruikmaken van deze faciliteiten? Reserveer dan via de betreffende link in het overzicht met de speeldata. We zorgen voor plekken in de zaal met goed zicht op de tolken. Wil je meer weten over onze toegankelijke voorstellingen? Kijk op www.hnt.nl/onbeperkt .
Concept en spel Rosa Asbreuk, Elisabeth ten Have, Timo Huijzendveld, Nicoline Raatgever, Patrick Duijtshoff en Kyrian Esser