<div>'So Glad to Have Found It' is de tweede solotentoonstelling van Mae Dessauvage bij Tatjana Pieters. De werken in de tentoonstelling tonen intieme scènes gebaseerd op historische iconografie en de transgenderervaringen van de kunstenares. In deze tentoonstelling is een nieuwe serie schilderijen met gevormde panelen te zien, werken op papier en een nieuw beeldhouwwerk uit haar lopende 'Reliquary' serie. Verwijzend naar vroege renaissanceschilders als Giotto en Piero Della Francesca herinterpreteert Dessauvages praktijk de narratieve relatie tussen figuren en symbolische objecten. De androgyne figuren in haar schilderijen bestaan in een staat van ambiguïteit samen met geabstraheerde artefacten zoals pyxen, mantels, spiegels, schedels en dolken. In het verleden dienden dergelijke symbolische objecten als tekens van heiligen. Met schuchtere uitdrukkingen en aarzelende gebaren zijn de figuren in haar schilderijen in plaats daarvan onzeker over deze objecten, wat onze onzekere relatie tot de geschiedenis weerspiegelt. De historische betekenis in Dessauvages werk wordt vaak ondermijnd door persoonlijke, dubbele lezingen. Haar werk 'Revelation' toont een figuur die een schedel onderzoekt in vier scènes. Iconografisch gezien is de schedel een 'memento mori' - een herinnering aan de dood. Voor de kunstenaar is het ook een verwijzing naar het geslacht van het skelet en naar de praktijk van gezichtschirurgie bij transvrouwen. Op dezelfde manier citeert de compositie in 'Cloak' Giotto's Scrovegni Kapel kruisiging waar twee omstanders ruziën over de mantel van Christus. Hier onderzoeken echter twee naakte hermafrodiete figuren het kledingstuk. In deze context spreekt de scène over kleding als een middel om de andersheid van het lichaam te verhullen. Door een collectieve afstand tot de geschiedenis weer te geven en deze een intiemere, dagboekachtige kwaliteit te geven, bewandelen de werken in deze tentoonstelling de grens tussen het universele en het persoonlijke. Mae Dessauvage is een interdisciplinair kunstenaar die woont en werkt in Gent, België en Brooklyn, NY. Dessauvage behaalde haar B.A. aan Columbia University in 2017 en haar Master in Architectuur aan Harvard University in 2021. </div>

So Glad to Have Found It / Mae Dessauvage

<div>Naakte lichamen. Tientallen zwammen. Desolate landschappen. Weelderige draperieën. Het vormen de hoofdingrediënten van Hardcore / Softspore, de tweede solotentoonstelling van Ilke Cop bij Tatjana Pieters. De expo bevraagt het klassieke mens- en wereldbeeld en de rol van hedendaagse (vrouwelijke) kunstenaars. Hardcore / Softspore neemt ons mee naar een eigenzinnig, postapocalyptisch universum. De huidige wereld, opgeschud door geweld, oorlog, klimaatcrisis en polarisatie, is voorbij. Wat rest zijn landschappen: rijzige bergen, smeulende vulkanen, uitgestrekte waterpartijen en frisgroene vegetatie. Op het merendeel van de schilderijen treedt een vrouw op het voorplan. Ze kijkt ons recht in de ogen. Met een doortastende blik, krachtig en zelfzeker. Ze lijkt onoverwinnelijk en tegelijkertijd kwetsbaar. Het gaat - zoals bij eerder werk - om een beeltenis van de kunstenaar. Ze werpt een ander licht op de historische dynamiek tussen artiest en muze. Voor het eerst verschijnt er op de tableaus ook een mannelijk lichaam. Zijn lichaamshouding, niet zelden S-vormig gebogen, etaleert elegantie en sereniteit. Het herinnert aan oude Griekse en Romeinse sculpturen of representaties van de vroegchristelijke heilige en martelaar Sint-Sebastiaan. In een schilderij zien we hoe de vrouwelijke figuur een mannelijk lichaam uit zand sculpteert. Het roept associaties op met klassieke Westerse verhalen zoals het Bijbelse scheppingsverhaal of de mythe van Pygmalion, waarbij vrouwelijkheid steeds dankzij mannelijke scheppingskracht tot leven komt. Het werk van Cop draait deze dynamiek om: wat gebeurt er als de vrouw de rol inneemt van schepper? Wat betekent dit voor het mannelijke dat daaruit voortvloeit? Hoe verhouden verschillende genders zich tot elkaar? De werken in deze expo creëren ruimte om overgeërfde denkkaders los te laten en verhoudingen te herzien. Het proces van nieuw leven toont zich ook in de begroeiing van de landschappen met weelderige plantensoorten en paddenstoelen. De mushrooms zijn veelkleurig, dikwijls larger than life. Ambiguïteit manifesteert er zich op vele fronten: van fris en verleidelijk nieuw leven tot potentieel gevaar en verderf, verscholen achter fluorescerende, ietwat artificiële kleuren. Het zijn dragers van een mysterie dat ondergronds, in een fijn, gigantisch netwerk van schimmeldraden een sleutelrol bij een gezond ecosysteem speelt; alsook referenties naar psychedelica waarmee we alles intenser waarnemen en ons kunnen bevrijden van vastgeroeste patronen. In een schilderij zien we hoe een paddenstoel zich een weg kronkelt naar de hand van de steeds terugkerende vrouwenfiguur. Door de ranke, stijl omhoogklimmende steel en de feestelijk ogende hoed lijkt de mushroom wel op een hoogsteigen scepter, waarbij een druk op de knop volstaat om een nieuw wereldbeeld tevoorschijn te toveren. De zoektocht naar andere horizonten en de fascinatie voor het scheppen treffen we ook aan in de manier waarop de kunstenaar andere verftechnieken verkent. Waar haar vorig werk nog doordrongen was van een hoge mate aan controle, laat ze in haar nieuwe schilderijen meer ruimte voor experiment toe. Vage partijen bestaande uit verdunde verf en impressionistische, directere toetsen krijgen vrij spel. Het zorgt voor contrast en voegt leven en luchtigheid toe aan de doeken. Hardcore / Softspore toont eerlijke, expressieve exploraties van narratieven met een diepe, transformerende impact. Het is een moedig tegengewicht voor traditionele sociale normen, waarden en verwachtingen. Het is een hoopvol en bevrijd alternatief dat de patriarchale, archaïsche cultuur op losse schroeven plaatst, auteurschap bevraagt en andere, liefdevolle verhoudingen invoelbaar maakt. -Sofie Crabbé </div>

Hardcore / Softspore / Ilke Cop

Sirah Foighel Brutmann & Eitan Efrat Là

le circuit permanent Le circuit permanent "Le récit de Gand" suit un ordre chronologique facile à suivre à travers six salles du musée. Chacune d'elles est consacrée à une période déterminée de l'histoire de la ville. Cette histoire est illustrée par plus de trois cents objets captivants, et approfondie à l'aide de plusieurs applications multimédias. Le circuit comprend également deux parenthèses thématiques, ainsi que des photos grand format de Carl De Keyzer, photographe de l'agence Magnum, faisant le lien avec la ville actuelle, des "bancs d'écoute" proposant des témoignages à propos de Gand, et une "salle du futur" à la présentation fréquemment renouvelée.

Tentoonstelling
|
Oost-Vlaanderen

Evenementen

4 Gevonden evenementen

Evenementen

Ontdek meer evenementen

Cultuur ontdekken in andere grote steden in het land

Tentoonstelling|Oost-Vlaanderen

Evenementen

4 Gevonden evenementen

Evenementen

Ontdek meer evenementen

Cultuur ontdekken in andere grote steden in het land

Tentoonstelling
|
Oost-Vlaanderen