Filip Van Dingenen & Hélène Meyer - 'Zeeoor & Mossel - The seaspaghetti dinner'

*** Français ***

« Mer du Nord ! » crie le requin. « C’est un champ ouvert ; le marché (= la côte) est libre. » Une petite crevette remonte péniblement le courant. Son retard est fatal. Elle a travaillé dur pour garder la tête hors de l’eau dans les limites du nouveau décret et pour grignoter un peu de laminaire sucrée (= Saccharina latissima). Mais l’avenir est sombre. La marée basse arrive et seul le clair de Lune peut apaiser sa douleur et son épuisement. Des membres du comité discutent dans la zone intertidale, incontestablement. L’étrille cendrée (= Liocarcinus vernalis) prend la parole et se baigne lascivement dans un smoothie de laitue de mer verte agrémenté de dulse.Les petits phoques gris tentent de suivre le discours confus, mais se perdent dans un enchevêtrement de spaghettis de mer. Ce spectacle délicieusement ambigu est à mi-chemin entre une farce politique et une tragédie kafkaïenne. « Il faut se baigner quand la mer remonte sur le sable chaud », conclut le turbot. Mais pour la crevette grise, cette vieille vérité bretonne est un mot d’esprit. Armé du « Manifeste pour la pédagogie des algues », le homard tente d’appuyer les propos érudits du turbot. (= quand il n’y aura plus de laminaire sucrée, l’économie bleue trouvera toujours une solution). « La solution ? » s’interroge un bébé poulpe isolé dans sa grotte en se remémorant les contes oubliés de son grand-père à la marée d’équinoxe. À l’époque, on ne spéculait pas encore sur les marées et les phases de la Lune. Il n’y avait pas non plus d’algorithmes ni de symenfants. Quelques créatures arrivent et s’emparent avidement du paysage aquatique pour plonger dans un bain de Laminaria digitata et de nouilles de sirène séchées. Un serpent de mer se faufile. Le vent tourne, tout se met en place, une prophétie diabolique et la magie de la lueur des bougies facilitent la digestion...

*** Nederlands ***

“Noordzee, Noordzee, Mer de Nord!” Roept de shark (= haai). “Het is een open veld; de markt (= kust) is vrij.” Een kleine garnaal zwemt moeizaam tegen de stroming op. Zijn achterstand is fataal. Ze heeft hard gewerkt om ook nog binnen de krijtlijnen van het nieuwe decreet haar hoofd boven water te houden en wat te snoepen van het suikerwier (= Saccharina latissima). Maar de toekomst is somber. Het laagtij komt weldra en alleen het heldere maanlicht kan haar pijn en uitputting wat verzachten. In de tidal zone discussiëren enkele commissieleden, ze lijken onbetwistbaar. De grijze crab (= Liocarcinus vernalis ) neemt het woord en baadt zich lustig in een groene zeesla smoothie met dulse garnituur.De jonge grijze zeehondjes (= les petits phoques) proberen het warrige discours te volgen maar zijn verdwaald in een kluwen van zeespaghetti. Dit heerlijke ambigue schouwspel heeft iets tussen een politieke klucht en een kafkaiaanse tragedie. “Il faut se baigner quand la mer remonte sur la sable chaud” concludeert de Tarbot. Maar voor de grijze garnaal is deze oude bretoense waarheid een boutade. Met het ‘Manifest voor Zeewierpedagogie’ onder haar arm probeert de kreeft de erudiete woorden van Tarbot kracht bij te zetten. (= als het wilde suikerwier is uitgeput, vind de Blauwe Economie nog wel een oplossing!). “De oplossing?” peinst een baby octopus eenzaam vanuit z’n grot terwijl hij verder mijmert over de vergeten verhalen van z'n grootvader tijdens springtij. Speculatieve verhalen over getijden en maanstanden bestonden toen nog niet, net zoals algoritmes en symenfants. Wat critters komen toegestroomd en pikken gretig in op het aquatic landschap en plonsen in een dip van laminaria digitata en droge mermaids noodles. Een zeeslang sluipt weg. Het tij keert, alles wordt uitgelepeld, een duivelse voorspelling en de magie van de het kaarslicht vergemakkelijkt de digestie...

*** English ***

"North Sea, North Sea, Mer du Nord!" cries the shark. "It is an open field; the market (= coast) is open (clear)." A small shrimp swims laboriously against the current.It has fallen fatally behind. It has worked hard to keep its head above water, even within the boundaries of the new decree, and has snacked a bit on sugar kelp (= Saccharina latissima). Yet the future looks gloomy. The low tide is coming soon and only the bright moonlight can ease its pain and exhaustion. In the tidal zone, some committee members are debating, they seem indecisive. The grey swimming crab (= Liocarcinus vernalis ) takes the floor and bathes lustily in a green sea lettuce smoothie with dulse garnish.The young grey seals (= les petits phoques) try to follow the confused discourse but get lost in a tangle of sea spaghetti. This delightfully ambiguous spectacle seems like a cross between a political farce and a Kafkaesque tragedy.“Il faut se baigner quand la mer remonte sur la sable chaud” (One should bathe when the sea comes in on the hot sand) concludes the Turbot. But to the grey shrimp, this old Breton truth is but a witticism.Holding the 'Manifesto for Seaweed Education' under its arm, the lobster tries to add weight to Tarbot's erudite words. (= when the wild sugar kelp is used up, the Blue Economy will find a solution!)."The solution? ponders a baby octopus in solitude from its cave as it muses on its grandfather's forgotten tales during spring tides.Speculative tales of tides and moon phases did not exist then, nor did algorithms and "symenfants". Some critters pour in and eagerly to the aquatic landscape and plunge into a dip of laminaria digitata and dry mermaid noodles. A sea serpent sneaks away. The tide is turning, everything is spooned out, a diabolical prophecy and the magic of candlelight facilitates digestion...