More or Less Human

We inherit our fears from our ancestors. They inevitably influence how we look at the world and behave in it. Artist Marcos Simões realizes that fear appears to be as much a source of fiction as does reality. He starts with fear as a form of aesthetics in his latest performance. Fear doesn’t need to be an obstacle, but rather a way to propel things into motion.   Which gestures, types of dances, objects, figures, and landscapes originate in fear? Simões went to work like a craftsman, and kneaded together an intuitively composed collection of artworks. He sees these movements, objects, sounds, costumes, images, and voices as his ‘fear tools’, with which we can survive, pursue, reverse, and play with fear.  “I am interested in fear as a designer, a vector of movement, a survival mechanism, a response to danger, a means of warning, an implosion or explosion – like a cat crossing paths with a dog – a reaction.”   • Marcos Simões (1975) is a Brussels-based choreographer, performer, and weaver. Although the body is the material from which he works, he uses different media such as drawing, video, image, textiles, and objects. Through hybrid objects – somewhere between the visual and the performative – he reveals (often unexpected) relations between things. At Kaaistudios he has worked on How not to be understood? (2022) and, together with Lilia Mestre on Ai! (2011) and with Sara Manente on This Place (2013).

********** Français **********

Nous héritons nos peurs de nos ancêtres. Elles influencent inévitablement notre manière de percevoir le monde et d'y agir.  Marcos Simões se rend compte que la peur s'avère tant être une source de fiction que de réalité. Dans sa dernière performance, il part de la peur comme d'une forme d'esthétique. La peur ne doit pas être un obstacle, mais simplement un moyen de mettre les choses en mouvement.  Quels gestes, quels types de danses, quels objets, quelles figures et quels paysages émergent de la peur ? Simões s’est mis à l’ouvrage comme un artisan, en pétrissant une collection d'œuvres d'art assemblées intuitivement. Il considère ces mouvements, objets, sons, costumes, images et voix comme ses « outils de la peur », avec lesquels nous pouvons survivre à la peur, la poursuivre, la renverser, en peur.  « Je m'intéresse à la peur en tant que créatrice de formes, vectrice de mouvement, mécanisme de survie, réaction au danger, outil d'alerte, implosion ou explosion - comme un chat qui croise un chien - une réaction ».   • Marcos Simões (né en 1975) est un chorégraphe, performeur et tisserand basé à Bruxelles. Bien que le corps soit le matériau à partir duquel il travaille, il utilise différents médiums tels que le dessin, la vidéo, la sculpture, les textiles et les objets. Par le biais d'objets hybrides - se situant entre le champ visuel et le performatif - il révèle des relations (souvent inattendues) entre les choses. Nous l'avons vu à l'œuvre au  Kaaistudio's avec How not to be understood ? (2022) et avec Lilia Mestre dans Ai ! (2011) et Sara Manente dans This Place (2013).

********** Nederlands **********

Van onze voorouders erven we onze angsten. Die beïnvloeden onvermijdelijk hoe we naar de wereld kijken én erin handelen. Angst blijkt zowel een bron van fictie als realiteit, beseft kunstenaar Marcos Simões. Hij vertrekt in zijn nieuwste performance van angst als een vorm van esthetiek. Angst hoeft geen obstakel te zijn, maar net een manier om dingen in beweging te stuwen.  Welke gebaren, soort dansen, objecten, figuren en landschappen ontstaan uit angst? Simões ging als een ambachtsman te werk, en kneedde een intuïtief samengestelde collectie kunstwerken bij elkaar. Die bewegingen, objecten, geluiden, kostuums, beelden en stemmen ziet hij als zijn ‘angst-tools’, waarmee we angst kunnen overleven, najagen, omkeren, bespelen.   “Ik ben geïnteresseerd in angst als een vormmaker, een bewegingsvector, een overlevingsmechanisme, een reactie op gevaar, een waarschuwingsmiddel, een implosie of explosie - zoals een kat die een hond kruist - een reactie”.  — Marcos Simões  • Marcos Simões (1975) is een in Brussel gevestigde choreograaf, performer en wever. Hoewel het lichaam het materiaal is van waaruit hij werkt, gebruikt hij verschillende media zoals tekenen, video, beeld, textiel en objecten. Via hybride objecten – ergens tussen het visuele en het performatieve – onthult hij (vaak onverwachte) relaties tussen dingen. In de Kaaistudios zagen we hem aan het werk met How not to be understood? (2022) en samen met Lilia Mestre in Ai! (2011) en Sara Manente in This Place (2013)