Expositie Het schilderen voorbij…

Het schilderen voorbij… een drieluik! De titel heeft iets dramatisch en klinkt als een afscheid. Deels is dat ook zo want de schilder Rob Møhlmann – bekend van zijn uiterst realistische stillevens – is al 8 jaar geleden gestopt met schilderen.

Rob Møhlmann werd vorig jaar 65. Reden om in zijn eigen museum in Appingedam voor het eerst zijn eigen werk eens centraal te stellen en terug te blikken. Maar zoals altijd biedt hij ook zijn collega-kunstenaars een podium.

Drie boeken, maar liefst, verschijnen er bij de driedelige ‘afscheidstentoonstelling’, die zondag opengaat. Rob Møhlmann is al tien jaar gestopt met schilderen, nadat in 2010 zijn partner en grote muze Laura overleed. Maar toen hij 65 jaar werd, bekroop hem toch het gevoel dat hij wilde terugblikken.

Het is waarschijnlijk nauwelijks iemand opgevallen, maar R…

Rob Møhlmann werd vorig jaar 65. Reden om in zijn eigen museum in Appingedam voor het eerst zijn eigen werk eens centraal te stellen en terug te blikken. Maar zoals altijd biedt hij ook zijn collega-kunstenaars een podium.

Drie boeken, maar liefst, verschijnen er bij de driedelige ‘afscheidstentoonstelling’, die zondag opengaat. Rob Møhlmann is al tien jaar gestopt met schilderen, nadat in 2010 zijn partner en grote muze Laura overleed. Maar toen hij 65 jaar werd, bekroop hem toch het gevoel dat hij wilde terugblikken.

Het is waarschijnlijk nauwelijks iemand opgevallen, maar Rob Møhlmann heeft een handicap: zijn vingers zijn te kort. Het is een erfelijke aandoening, brachydactylie. ,,Ik heb me er altijd voor geschaamd. Ik moest van mijn moeder, die het nog erger had dan ik, zes jaar lang op accordeonles. Met die korte vingers. Maar nu treed ik ermee naar buiten.’’

Aansluitend op dit thema heeft hij talloze kunstenaars gevraagd, of zij hun eigen hand wilden schilderen. ,,‘Geef mij je hand’, heb ik ze gevraagd.’’ Daarop hebben 88 kunstenaars gereageerd. Hun hand-werken zijn nu te zien in de Galerij der Meesterhanden.

Op de bovenverdieping hangt Møhlmanns laatste schilderij, Gebroken blauw (2012), een eerbetoon aan zijn vrouw. Tegen de achtergrond van een afbladderende deur zien we een vroege tekening die Møhlmann in 1978 van zijn muze maakte. ,,De vaas die je er op ziet, vond ik twee weken na haar overlijden op de grond. Kapot. Hoe die gevallen is, weet ik niet.’’

Møhlmann wist op zijn 16de al dat hij kunstenaar was. Als je kunstenaar bént, kun je daar toch niet mee stoppen? ,,Dat is zo. Maar toen Laura overleed, miste ik letterlijk mijn muze. Ondertussen vroeg het museum dat wij samen hadden opgebouwd steeds meer aandacht en tijd. Ik stond voor een keuze: de schilderkunst of het museum. Het werd het laatste. Eigenlijk is dit museum nu mijn kunstwerk.’’

Vrijdag t/m zondag 13:00 17:00 uur
Entree: € 8,00 | € 4,00 (kinderen)