*** Français ***
Les photographies de Thomas Boivin à Belleville, Paris, montrent la ville à
l’état organique, désordonnée. Ces images sont délibérément dépourvues des
marqueurs habituels de la ville planifiée par Hausmann mais elles n'en sont pas
moins belles, parfois romantiques. Belleville est issue de l'expérience vécue de
Thomas Boivin, photographiant des lieux et des personnes proches de chez lui,
fixant les limites du projet au quartier qu’il pouvait parcourir lentement en
une journée.Belleville reflète le passage du temps, des saisons, le mouvement de
l'œil du sol à l'arbre, d’une clôture à un visage. Boivin reste dans les espaces
ouverts, en documentant les limites - clôtures, trottoirs, vitrines à rideaux à
travers lesquelles nous ne pouvons pas voir. Il capture des moments privés dans
des espaces publics, ses sujets savent qu'il est là et sont complices et
confortables même s’il reste toujours une distance. Les images collectées
dansent sur une ligne fine, suffisamment proche pour émouvoir, tout en évitant
l'intrusion.Place de la République est un travail en cours, montré publiquement
pour la première fois à la Fondation A. Contrairement à Belleville, ces
portraits de la jeunesse parisienne sont pris à partir d'une position fixe,
Boivin revenant encore et encore sur la même place, à une courte distance de son
domicile, avec un appareil photo monté sur trépied. Comme à Belleville, ses
sujets sont clairement au courant de la présence du photographe. Prises ensemble
comme série, ces oeuvres soulignent l'échange entre le sujet et l'artiste et la
profondeur de ce geste simple : témoigner de l’existence d’une personne en
demandant de faire son portrait.Les deux projets tiennent légèrement à distance
la nostalgie et la mélancolie profonde de Paris. Au contraire, en enracinant sa
pratique dans son propre quartier, les images de Thomas Boivin expriment plutôt
une curiosité pour son environnement immédiat, un désir d'une forme d'intimité
dans l'espace public et, surtout, un souci des autres.Tristan Lund, commissaire
de l’exposition.
*** Nederlands ***
Thomas Boivins foto’s van Belleville, in Parijs, tonen de stad in gebruik –
organisch, rommelig, ongeordend. Ze missen opzettelijk de stereotiepe kenmerken
van Hausmanns geplande visie op de stad, maar zijn nog steeds mooi, romantisch
zelfs. Belleville realiseerde Boivin op basis van zijn eigen ervaringen, hij
fotografeerde enkel plaatsen en mensen in de buurt van zijn huis: de grenzen van
het project waren bepaald door de afstand die hij op een dag tijd met gemak kon
afleggen.Belleville weerspiegelt het verstrijken van de tijd, de seizoenen, de
beweging van het oog van grond naar boom naar hek naar persoon. Boivin blijft
overal in de openbare ruimte, houdt zich aan de paden en documenteert de grenzen
– hekken, trottoirs, etalages met gordijnen waar we niet doorheen kunnen kijken.
Hij legt privémomenten vast in de openbare ruimte, zijn onderwerpen weten dat
hij er is, ze zijn medeplichtig en comfortabel, maar er zijn nog steeds
barrières. De verzamelde beelden balanceren op een dunne lijn, tussen dichtbij
genoeg om te ontroeren en ver genoeg om intrusie vermijden.Place de la
République is een work in progress, dat voor het eerst in het openbaar getoond
wordt bij Fondation A Stichting.In tegenstelling tot Belleville zijn deze
portretten van Parijse jongeren vanuit een vaste positie genomen. Boivin keert
telkens terug naar hetzelfde plein, niet ver van zijn woning, met een camera op
een statief. Net als in Belleville zijn zijn onderwerpen duidelijk gewillige
‘sitters’. Het geheel van foto’s benadrukt de relatie tussen onderwerp en
kunstenaar en de betekenis van de erkenning van het bestaan van de ander door te
vragen om zijn of haar portret te mogen maken.Beide projecten zijn lichtjes
getekend door de diep doordrongen nostalgie en melancholie van Parijs. Door zijn
praktijk te verankeren in zijn eigen buurt drukt Thomas Boivin met zijn beelden
vooral een nieuwsgierigheid naar zijn directe omgeving uit, een verlangen naar
een vorm van intimiteit in de openbare ruimte en vooral een bekommernis om de
anderen.Tristan Lund, curator van de tentoonstelling.
*** English ***
Thomas Boivin’s photographs of Belleville, Paris show the city in use - organic,
messy, disordered. They intentionally lack the stereotypical markers of
Hausmann’s planned vision for the city but are still beautiful, romantic even.
Belleville was created from Boivin’s lived experience, he only photographed
places and people near to his home, the boundaries of the project set by a
neighbourhood he would slowly walk in a day.Belleville reflects the passing of
time, the seasons, the movement of the eye from ground to tree to fence to
person. Boivin remains in public spaces throughout, keeping to the paths and
documenting the boundaries - fences, pavements, curtained shop windows we cannot
see into. He captures private moments in public spaces, his subjects know he is
there, they are complicit and comfortable but there are still barriers. The
collected images dance a fine line, close enough to feel soulful whilst avoiding
intrusion.Place de la République is still a work in progress, shown publicly for
the first time at A Foundation.In contrast to Belleville these portraits of
Parisian youth are taken from a fixed position, Boivin returning again and again
to the same square, a short distance from his home, with a tripod-mounted
camera. As in Belleville his subjects are clearly willing ‘sitters’. And as a
group these works emphasise the exchange between subject and artist and the
profundity of acknowledging a stranger’s existence by asking to take their
portrait.Both projects hold lightly Paris’ deep soaked nostalgia and melancholy.
Rather, by rooting his practice within his own neighbourhood, Thomas Boivin’s
images express a curiosity for his immediate surroundings, a desire for a form
of intimacy in public spaces and, above all, a concern for others.Tristan Lund,
curator of the exhibition.
