Het gaat niet goed met Günther.
Wat en hoe hij ook probeert, alles lijkt te mislukken.
Vroeger leek de toekomst beter, terwijl het heden ook niet meer is wat het
geweest is.
Zijn slapeloosheid en twijfel nemen exponentieel toe
en daardoor ook zijn angstaanvallen en onzekerheid.
Uitgeput door de vruchteloze zoektocht naar een oplossing,
besluit hij zich over te geven aan het toeval.
Wanneer hij op een avond een briefje vindt onder de ruitenwisser van zijn auto
lijkt er een doorbraak te komen in het moeras van twijfel en rusteloosheid.
Maar op weg naar het licht aan het einde van de tunnel
lijkt de uitkomst heel anders dan verhoopt…
Foto's: Guy Kokken & Raymond Mallentjer
'Alles wat hij vertelt, komt eruit met een enorme naturel. Bovendien bevat zijn
verhaal ook een diepere laag, die toont hoe het is om in een sector te werken
waarvoor maandenlang geen perspectief was.'
Magali Degrande – Het Nieuwsblad
Trailer 'Vroeger was de toekomst beter.'
Theater Antigone
Locatie
Aankomende evenementen
Er zijn geen aankomende evenementen
Evenementen in het verleden
Dat is nogal n’n hof, jong!
Uwen hof, dat is uw leven zeker. Meneer Dokteur!
6 maart 1945
8.00 groot-alarm.
Er komen geweldig veel vliegers over.
Im bed bleiben!
Sie hören mich? Im bed bleiben!
Tien classeurs, honderden pagina’s. Een letterzetter houdt zijn leven
krampachtig bij door te schrijven en te herschrijven. Zijn kleindochter reist
zijn schrijfsels achterna, samen met haar vader. Met de fiets en de trein door
Duitse velden op zoek naar het verleden. Een confrontatie. Een hoop vragen. Laat
je het verleden rusten? Of ga je ermee aan de slag?
Zoutmijnen en Zenuwlijders is een muzikale trein van stemmen, gedachten en
verhalen, geschreven en geregisseerd door MARLIES TACK. Met zang- en
tekstpartituur als een reis naar de waarheid. De familiegeschiedenis van een
grootvader, een vader en een kleindochter. Alle drie vertolkt door KRISTIEN DE
PROOST, met naast haar twee zangers/muzikanten: JAKOB AMPE en ANU JUNNONEN.
Foto's: Kurt Van der Elst
Teaser
Een sociaal-artistieke voorstelling over de kracht van samenkomen en elkaar
vinden
Kijk daar!
Daar loopt een man.
Hij draagt een vlag.
- Wat staat erop?
- Is het van links of van rechts?
Dat weet ik niet, dat kan ik niet zien.
- Waartegen is hij?
- Tegen de boskap?
- Tegen de lage-emissiezone?
“Verenig u” staat er op zijn vlag.
- Ja, maar waartegen protesteert hij?
Dat weet ik niet. Er staat gewoon “verenig u”.
- Als ge protesteert, zorg dan dat uw boodschap helder is.
Verenig u! Wat is dat nu voor een boodschap?
- Laat hem maar lopen!
In ons nieuwe sociaal-artistiek project Verenig u! gaan de spelers aan de slag
met de rijke geschiedenis en toekomst van het verenigingsleven. Wat verenigt de
mens en waar vinden we elkaar? Een hobby, een sport, de liefde voor de kunst,
een religie, een ideologie. Loop je achter een vlag of loop je ervan weg? Is het
samenkomen in parochiezalen iets folkloristisch of krijgt het een nieuwe vorm?
En kan het groepsgevoel standhouden in onze individualistische maatschappij?
De ultieme les van het Darwinisme is dat de natuur knutselt en improviseert. Er
is geen Evolutie: catastrofes en verbroken evenwichten zijn onderdeel van de
natuurgeschiedenis; op ontelbare momenten in het verleden had het leven een
volledig andere richting kunnen nemen. (Slavoj Žižek)
Voor de voorstelling MANNAHATTA transformeert theatermaker Renée Goethijn -
samen met scenograaf Stefan Jakiela - de scène in een magisch-realistisch en
artificieel natuurtafereel. Drie figuren, voor wie de natuurlijke wereld slechts
een vage herinnering is, zijn overgeleverd aan elkaar. Maar hoe reageren ze
wanneer dat bizarre landschap aan een absurde rebellie begint? Hoe gaan ze om
met het gevoel van ontheemding en vervreemding wanneer hun vertrouwde omgeving
plots onvoorspelbaar handelt?
MANNAHATTA is een voorstelling die balanceert tussen theater, performance en
beeldend werk, waarin Renée Goethijn op zoek gaat naar de verbanden tussen
klimaat, technologie en paternalisme. Ze plaatst de spelers in een tegelijk
nostalgische, futuristische en utopische wereld, waarbij de grenzen tussen
natuur en technologie vervaagd zijn. MANNAHATTA toont op die manier een
landschap dat danst op de ruïnes van de wereld zoals we hem kennen. Een
landschap dat de mens uiteindelijk misschien wel helemaal opslokt.
Wij hebben altijd onze plan moeten trekken.
We zijn altijd op ons best in tijden van ellende.
Geploeter in de modder heeft ons groot gemaakt.
Sterk. Gedisciplineerd.
Ook nederig en bescheiden.
Maar die tijd is nu voorbij.
Nu moeten we vaste grond onder de voeten krijgen.
We moeten kijken naar wat we waren, om de beste versie van onszelf te worden.
Op de 35ste wereldtentoonstelling in Dubai realiseert een groep artiesten een
project rond Vlaams Meesterschap — van ‘Vlaams Primitief’ Jan Van Eyck tot
choreografe Anne Teresa De Keersmaeker, van Brueghel en Rubens tot Platel en Van
Noten, van ambacht tot hightech. En niet zonder neveneffect: hun verblijf in het
Arabische emiraat brengt hen tot schijnbaar sluitende inzichten over de
maakbaarheid van succes.
Terug op vruchtbare Vlaamse bodem neemt men de proef op de som. De centrale
vraag: “Wie wordt de Vlaamse Meester van morgen?”. Onder het toeziend oog van
het publiek ondergaan acht jonge Vlamingen, die enkel hun drang naar succes én
hun migratieachtergrond delen, een reeks experimenten. Wie trekt zich terug uit
de ratrace? Wie bestendigt het geloof in de survival of the fittest? Hoe
verhouden nature en nurture zich in hun strijd om succes, nu sociale
wenselijkheid ook menselijke genen steeds meer naar haar hand zet?
Flemish Primitives schijnt nieuw licht op flitsende talentenjachten en de
maakbaarheid van succes. Samen met acht jonge performers onderzoekt regisseur
Chokri Ben Chikha de relatie tussen thema’s als excelleerdrang, culturalisme en
het definiëren van identiteit in een spektakelsamenleving.
Foto: Nick Hannes
The first human is pretty lost.
The second is smiling.
The third is bungeejumping.
The fourth really hates babies.
The fifth is watching scary shit.
The sixth is refusing to eat.
The seventh is proud of his body
The eight is tearing up old pictures.
The ninth is an old guy tapdancing.
The tenth wants to kill the third.
The eleventh would like to have at least one friend.
The twelfth is crying softly.
The thirteenth almost died but is ok now.
The fourteenth is not masturbating
The fifteenth has started a blog about emotions.
The sixteenth is spitting on all the dead corpses.
The seventeenth is looking at the twelfth.
The eighteenth can’t believe this is happening.
And then they all played.
In de voorstelling FUN LOVING HUMANS wordt op een liefdevolle manier onderzocht
hoe ziek normaal alles en iedereen is.
Dit gebeurt op uiterst gedetailleerde en totaal willekeurige wijze.
Elke gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen is treffend.
Voor iedereen vanaf 12 jaar. Taal: eenvoudig Engels.
Foto's: Phile Deprez
Teaser 'Fun Loving Humans'
Het project met Ictus en Eva Reiter heeft ook een theatrale insteek waarbij
muzikanten en acteurs het podium delen, woord en muziek elkaar versterken. Het
podium wordt omgetoverd tot een wereld vol vreemde elementen die actief gebruikt
worden bij de creatie van muziek. In tegenstelling tot een ‘standaard' klassiek
concert, is er dus veel werk gestoken in scenografie. Dit project wilt de
grenzen van hedendaags klassieke muziek opentrekken naar andere werelden en
andere continenten. De niche waarbinnen hedendaags klassieke muziek vandaag
gepresenteerd wordt dient opengebroken te worden. Dit project maakt dan ook deel
uit van het Europees Project Sounds Now, een initiatief om diversiteit binnen de
hedendaags klassieke muziek en geluidskunst te stimuleren aan de hand van
producties en curatorschap. (https://www.sounds-now.eu)
Gratis inleiding om 16u15 door Tom De Cock in dialoog met Tom Pauwels en Eva
Reiter.
Tickets via Festival Kortrijk, aan de balie van UiT in Kortrijk of telefonisch:
056 23 98 55.
Reserveren kan NIET via Theater Antigone.
Are they fake news or are they the new fakes?
Iedereen lijkt vandaag de dag politicus, academicus, consument, producent,
activist, nihilist, kapitalist, terrorist, racist, journalist, idealist. En dat
allemaal terzelfdertijd.
In The happy few doen vijf acteurs een poging om de maakbaarheid van hun
identiteit te toetsen aan de realiteit.
Wie zijn ze echt en wie willen ze zijn?
Zitten ze in een luxepositie als acteurs of hebben ze een grotere
verantwoordelijkheid naar de wereld toe?
Zullen hun nobele intenties verder reiken dan de theaterzaal of blijft het bij
een verwoede poging? Voor de wereld? Voor de generaties die volgen? Voor wie
zoekende blijft?
Zijn het stand-upcomedians? Martelaren? Snobistische wannabe’s?
Zijn het bovenmenselijke dansvirtuozen of raaskallende pamflettisten die je een
geweten willen schoppen tot je bang in een hoekje wegkruipt.
En maakt het allemaal iets uit?
Voor iedereen vanaf 12 jaar.
Foto's: Clara Hermans
Teaser 'The happy few'
Een bitterzoete voorstelling over sociale ongelijkheid van de makers van
Bekdichtzitstil
Op een dag kwam ik thuis en waren mijn ouders weg.
Het is te zeggen, zij waren gekrompen en alles rondom hen leek plots
gigantisch.
Ik begreep het niet.
Mijn pa zat op de rand van een bloempot en mijn ma was verdwaald in het tapijt.
En toen was het hek van de dam.
Woestzoeker is een bitterzoete, maar vrolijke, van de pot gerukte voorstelling
over hoe een groeiende sociale ongelijkheid ook het onderwijs aantast. Twee
woeste zoekers trekken hartstochtelijk ten strijde tegen een vijand waarvan
iedereen zegt dat hij niet te kloppen is: armoede.
Na het hyperkinetische Bekdichtzitstil (2014) schrijven Raven Ruëll en Jan
Sobrie opnieuw een lofzang op het roekeloze en losbandige kind dat anders is.
Sophie Warnant en Dries Notelteirs spelen twee kinderen die elkaar vinden in
eenzelfde situatie. Met (geïmproviseerde) instrumenten brengen Keimpe De Jong en
Arend Niks een soundscape live op de scène.
Woestzoeker is een voorstelling van Theater Antigone en Theater Artemis over
verwoed tegen de stroom in zwemmen. Want tegen de stroom in heeft wel degelijk
zin.
Leeftijd: 8+
NIEUWS: WOESTZOEKER WINT EERSTE PRIJS IN DUISBURG
Zondag 17 februari 2019 heeft Woestzoeker, de voorstelling die we samen maakten
met Theater Artemis, de eerste prijs gewonnen op het Nederlands-Duitse Kinder-
en jeugdtheaterfestival KAAS & KAPPES. Een vierkoppige jury koos de theatertekst
van schrijversduso Jan Sobrie en Raven Ruëll als de beste uit 107 inzendingen.
Er dongen gezelschappen mee uit Duitsland, Nederland, België, Oostenrijk en
Zwitserland. De jury looft Woestzoeker om de emotionele en toch humoristische
tekst die uit het leven gegrepen is en je meeneemt in de magische denkwereld van
twee kinderen.
De mens is echt een succesverhaal. Sinds hij 2,5 miljoen jaar geleden de vlaktes
van Oost-Afrika verliet is zijn opmars niet meer te stuiten. Door zijn
aanpassingsvermogen, communicatievaardigheden en uitzonderlijke
oplossingsgerichtheid heeft hij zich opgewerkt tot hét zoogdier om rekening mee
te houden. Maar dit succesverhaal begint zichzelf met scherpe tanden in zijn
weke staart te bijten. De planeet is kaalgegraasd en de mens staat voor de
grootste uitdagingen in zijn relatief korte geschiedenis; hoe gaat hij zichzelf
te lijf? Hoe gaat hij dit varkentje wassen? Hoe lost hij dit nu weer op?
We kennen Vincent Rietveld van Theatergroep De Warme Winkel maar hij bevrijdt
zich nu van dat conceptuele en kunstzinnige juk en laat zich van zijn grappigste
kant zien. Hij is absurd, onvoorspelbaar en ongekend grappig. Maak kennis met
Vincent en zijn unieke oplossingen voor onze problemen.
De voorstelling is het derde deel van een serie waarin Vincent Rietveld van De
Warme Winkel overbevolking onderzoekt. Wat moet je als individu met zo’n
oeverloos probleem? En hoe kan je je wapenen tegen het besef van overtolligheid?
Word je de beste, en onttrek je je daarmee aan de soep van middelmatigheid:
Vincent Rietveld gaat voor de Louis d’Or (2019, geselecteerd voor het Vlaams én
het Nederlands Theaterfestival). Zoek je de schoonheid in ascese en verklein je
hiermee jouw ecologische voetafdruk: Afscheidstournee (2020, een spraakmakende
tournee per fiets, met het decor in fietstassen). Of moeten we verder met
minder: Met Voorbedachten Rade (2021).
"Of excelleren in je superindividuele eentje het uitgelezen instrument is om
je definitief te onderscheiden van de massa moet hier nog even in het midden
blijven. Maar dat het onderzoek ernaar heerlijk theater oplevert, is alvast een
feit."
- De Volkskrant over Vincent Rietveld gaat voor de Louis d’Or
Foto: Sofie Knijff