PILAR ASAP: Zvizdal

*** Nederlands ***

1986. Zo’n 90 steden rond de stad Pripyat worden geëvacueerd. Door het mislukken van een kernproef neemt het leven van de inwoners een drastische wending. Ze verlaten hun huizen om nooit meer weer te keren.Zvizdal is een filmisch portret over twee mensen die in een spookstad wonen. Een voorstelling (deels film, deels installatie) over eenzaamheid en overleving die je sinds de pandemie wellicht met iets andere ogen bekijkt. Teruggeworpen op elkaar - in een doorgedreven zelfisolatie - leiden Pétro en Nadia schijnbaar onverstoord hun leven. Maar als dan eenmaal per jaar - met Allerzielen - een karavaan auto’s op doortocht langs de hoofdweg passeert, leven ze op. De sociale hunkering is nooit helemaal verdwenen.Verhuizen naar de nabije stad, omringd door anonieme zielen of blijven? Voor Pétro en Nadia was de keuze destijds snel gemaakt. Gedurende de periode 2011 tot 2016 volgde BERLIN volgde het koppel om een evolutie over de jaren heen te kunnen schetsen. Hoe draagt men een afzondering van jaren, afgesneden van niet enkel menselijk contact maar ook van elektriciteit, water en elke vorm van modern comfort? Zvizdal is een portret over eenzaamheid, overleving, armoede, hoop en liefde tussen twee oudere mensen met rondom hen het kleurloze, geurloze maar permanente stralingsgevaar.

*** English ***

1986. About 90 towns and villages around Pripyat are evacuated. The failure of an atomic experiment causes a drastic change in the lives of the locals. They leave their houses never to return.Zvizdal is a cinematic portrait of two people living in a ghost town. A performance (part film, part installation) about loneliness and survival that you might look at with different eyes since the pandemic. Having only each other - and in a state of isolation - Pétro and Nadia lead their lives seemingly undisturbed. But when, once a year - on All Souls' Day - a caravan of cars passes by on the main road, they feel joyous. The social longing has never quite subsided.Move to the nearby city, surrounded by anonymous souls, or stay? For Pétro and Nadia, the choice was quickly made at the time. Between 2011 and 2016, BERLIN follows Pétro and Nadia in an effort to portray the evolution of their story over the years. How does one bear seclusion of years, cut off not only from human contact but also from electricity, water and every form of modern comfort? Zvizdal draws a portrait of solitude, survival, poverty, hope and love between two elderly people in their eighties surrounded by colourless, odourless but omnipresent radiation.