"Chansons de ma vie" Casimir Liberski

Mais sans doute une certaine approche du langage musical s’élève-t-elle au-dessus des goûts et des mémoires. Elle serait une « sound grammar » comme disait Ornette Coleman, une grammaire des sons, et elle emporterait avec elle une signification émotionnelle universelle. C’est du moins ce qu’espère Casimir Liberski, avec cette idée qu’un « chef-d’œuvre », petit ou grand et d’où qu’il vienne, gardera pour toujours en lui un mystère, inéluctable et précieux.

********** Nederlands **********

Het 'Chansons de ma vie'-repertoire omvat de 'kleine meesterwerken' die tot nu toe de persoonlijke geschiedenis van de pianist hebben getekend. Ze weerspiegelen zowel jeugdnostalgie als collectieve herinnering en zijn afkomstig uit jazz, filmmuziek, klassiek en pop. Maar er is ongetwijfeld een bepaalde benadering van muzikale taal die boven smaken en herinneringen uitstijgt. Het zou een “klankgrammatica” zijn, zoals Ornette Coleman het uitdrukte, een grammatica van klanken, en het zou een universele emotionele betekenis met zich meedragen. Tenminste, dat is wat Casimir Liberski hoopt, met het idee dat een 'meesterwerk', groot of klein en waar het ook vandaan komt, voor altijd een onontkoombaar en kostbaar mysterie zal behouden.

********** English **********

The ‘Chansons de ma vie’ repertoire includes the ‘little masterpieces’ that have so far marked out the pianist's personal history. They reflect both childhood nostalgia and collective memory, and are drawn from jazz, film music, classical and pop. But there is no doubt a certain approach to musical language that rises above tastes and memories. It would be a ‘sound grammar’, as Ornette Coleman put it, a grammar of sounds, and it would carry with it a universal emotional significance. At least, that's what Casimir Liberski hopes, with the idea that a ‘masterpiece’, big or small and wherever it comes from, will forever retain an inescapable and precious mystery.