Expositie Middagmaal

Bijzonder bewaard gebleven kookgerei uit de 18e en 19e eeuwse keuken. Het hoofdvoedsel in de 19e eeuw bestond voornamelijk uit aardappelen, of in het Gronings 'eerabbels' of 'eerappel'. Als pap of stamppot, of als beleg op brood, vaak op smaak gebracht met azijn.

Het Nederlandse maaltijdpatroon was in de 19e eeuw anders dan nu. Het belangrijkste verschil zat hem in de warme hoofdmaaltijd. Die heette, wat ons op zich niet vreemd aandoet, middagmaal en werd gegeten om een uur of vijf. De benamingmiddagmaal voor de warme avondmaaltijd bleef nog lang bestaan. In de jaren dertig duikt hij in diverse kook- en huishoudboeken nog op. Zo waren er meer termen die iets anders betekenden dan je zou denken. Vroeg eten was niet het tijdstip van de maaltijd vervroegen, maar hield in dat er tussen de middag warm werd gegeten – wat in de bovenlaag duidelijk een uitzondering was. Gewone mensen, van boer tot kruidenier en vooral plattelandsbewoners, aten tot lang na de Tweede Wereldoorlog warm rond het middaguur.