When you’re alone in your for­est always remem­ber you’re not alone - Vilma Pitrinaitė

A solo performance as a defiant act of protest. A raw cry against the brutality of our times. With indignant voices rising one after another, fragmented movements evolve into a ritual against helplessness. The space resonates with polyphonic sounds; a Lithuanian song of resistance fills the air. The collective voices amplify the individual power of the dancer, who stands steadfast, unfurling with relentless determination and strength.

Unexpected and thought-provoking, Vilma Pitrinaitė’s work features dynamic, fearless movement that combines the spontaneity of indignation with an intensely charged soundscape. Uncompromising and liberating, this work is as vital as it is empowering.

********** Français **********

Le solo comme un acte de contestation et de révolte. Un acte obligé face à la brutalité de notre monde. Mus par des voix indignées qui s’élèvent une à une, les mouvements brisés se transforment en un rituel contre l’impuissance. La polyphonie envahit l’espace. Un chant de résistance lituanien résonne. Les voix du collectif exacerbent la force individuelle de la danseuse qui, sans relâche, se dresse et se déploie avec force et obstination.

Inattendue et déconcertante, Vilma Pitrinaitė use d’une écriture de mouvement, énergique et courageuse, où la spontanéité de l’indignation se conjugue à une composition sonore portée à son paroxysme. Une œuvre sans concession, aussi libératrice qu’impérative.

********** Nederlands **********

De solo als een daad van protest en opstand. Een noodzakelijke daad tegenover de wreedheid van onze wereld. Gedreven door verontwaardigde stemmen die één voor één weerklinken, worden de gebroken bewegingen getransformeerd tot een ritueel tegen de machteloosheid. De ruimte wordt ingenomen door polyfonie. Een Litouws lied van verzet weerklinkt. De stemmen van het collectief versterken de individuele kracht van de danseres, die vastberaden opstaat en zich met kracht en volharding ontplooit.

Op een verrassende en onthutsende manier, maakt Vilma Pitrinaitė gebruik van energieke en moedige bewegingen, waarbij de spontaniteit van de verontwaardiging wordt gecombineerd met een geluidscompositie die tot het uiterste gaat. Een compromisloos werk, even bevrijdend als gebiedend.