Michaël Aerts & Vadim Vosters

Michaël Aerts
‘Onder de gedrapeerde stoffen zitten figuren, verhalen en onzekerheden. Je ziet een vorm, maar de inhoud is verborgen’, zegt Michaël Aerts. ‘Elk doek bevat iets herkenbaar maar ook een raadsel’. De schilderijen van Aerts zijn allegorieën op het niet-weten. De beelden voelen vertrouwd, en de titels zijn collectief gekend, maar uiteindelijk ziet iedereen een individuele waarheid. Onder het oppervlak zitten dus verschillende lagen. Elk schilderij ontstaat door wegwassen, veranderen en herbeginnen. Zo vertellen de doeken persoonlijke verhalen van de kunstenaar maar ook archetypische legendes. ‘Mijn schilderijen omarmen wat we niet kennen, wat we niet kunnen weten, wat we niet begrijpen’, besluit Aerts.
Vadim Vosters
De installatie Curtain is een transparant gordijn met 3.100 kleine ovale dia’s. Het lijkt de geschubde huid van een slang. Vadim Vosters: ‘Mijn werk gaat over het vervellen van onze beeldcultuur. Door digitale beelden zijn dia’s niet meer in gebruik. Het zijn dus verloren sporen uit de lessen kunstgeschiedenis’. Met de reeks kunstwerken die Vosters presenteert plaatst hij de toeschouwer ook voor een spiegel. Dit keer een ovale barokke spiegel die een zelfreflectie opdringt: hoe gaan we om met de bouwstenen van ons visueel DNA? Is het verrijkende bagage of een oude slangenhuid die we best afwerpen? De kunstenaar borduurt verder op de idee van das Ding an sich. Een beeld wordt pas begrepen binnen een context. Onze geschiedenis kleurt alles wat we zien.