Kunsthal Kade is overwoekerd. In de grote zaal barsten de bomen en varens van Lola Landscape Architects door de vloer en op de galerij is een ruimte overgenomen door een onbekend soort vegetatie van Tanja Smeets. Hoewel het werk van textiel is, beweegt en knispert het wanneer je de zaal binnenkomt.
Bomen barsten door de vloer, werk van Lola Landscape Architects
Dit alles gebeurt in het kader van de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’, waarvoor twaalf kunstenaars werden gevraagd hun visie te geven op de wereld van nu. De expositie sluit losjes aan bij het Mondriaan Jaar, dat stilstaat bij het feit dat Mondriaan 150 jaar geleden in Amersfoort is geboren.
Interieur van de Elleboogkerk met muurschilderingen van Gijs Frieling
Even verderop treft de Elleboogkerk hetzelfde lot. Daar heeft kunstenaar Gijs Frieling de muren overgoten met een grote muurschildering in roze, donkerblauw en turkoois. We zien engelen, vrouwen huppelend door tuinen, de mens in balans met de natuur. Maar vergis u niet, voordat u deze heerlijke bovenwereld bereikt ziet het leven in de onderste verflagen er heel anders uit: mensen trekken zich terug in zwarte gaten, vastgekleefd aan digitale schermen. De lamlendigheid spat ervan af. Wat in beide ruimtes duidelijk wordt: de wereld is niet meer zo utopisch als die waarnaar Mondriaan streefde begin vorige eeuw.
Detail muurschildering Gijs Frieling
Tekst en beeld: Jeanine Kribbe
Begin 2022 presenteert Kunsthal KAdE de tentoonstelling ‘Schurend Paradijs’, waarin twaalf hedendaagse kunstenaars worden uitgenodigd te reflecteren op het utopische ideaal van een maakbare wereld, binnen een wereld die allesbehalve maakbaar blijkt. In 2022 is het 150 jaar geleden dat Piet Mondriaan in Amersfoort geboren werd. De tentoonstelling ‘Schurend Paradijs‘ start vanuit zijn zoektocht naar een ‘Aards Paradijs’: een modernistische droom van een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit vrijheid naar het ware, goede en schone streven.Het lukte Mondriaan min of meer zijn paradijs te verwezenlijken, in zijn kunst en zijn ateliers. In zijn persoonlijke zoektocht naar zijn ideaal liet Mondriaan het natuurlijke achter zich, en bracht er geconstrueerde ordening voor in de plaats.In de hedendaagse kunst lijkt het ideaal van een maakbare wereld naar de achtergrond verdwenen. In plaats daarvan is er reflectie op de wereld en maatschappij. Honderd jaar na Mondriaans droom lijkt onze wereld namelijk allesbehalve een paradijs. Klimaatverandering, milieuvervuiling, virussen en onderlinge spanning zijn voelbare dreigingen. In plaats van dat kunstenaars ons een na te streven utopie voorspiegelen, proberen zij juist de huidige staat van zijn te analyseren, en de toeschouwer door middel van een ervaring te wijzen op de realiteit waarin wij leven. Heeft het nog zin te dromen over een ‘Aards Paradijs’? Hoe ziet zo’n paradijs er, met de realiteitszin van vandaag, uit?
Beeld: Tanja Smeets, installatie in Kunsthal Kade, Amersfoort
