La Voix Humaine (Nederlands: De menselijke stem) is een toneelstuk uit 1930
geschreven door Jean Cocteau. Het ging in 1930 in première in de
Comédie-Française in Parijs vertolkt door Berthe Bovy. Het is een monoloog, die
zich afspeelt in Parijs. Een vrouw van middelbare leeftijd heeft haar ex aan de
telefoon, met wie ze vijf jaar lang een relatie heeft gehad. Hij zal de volgende
dag gaan trouwen met een andere vrouw, wat de hoofdpersoon tot wanhoop drijft.
De vrouw doet wanhopige pogingen om haar geliefde voor zich terug te winnen door
middel van een telefoongesprek. Het verloop van het telefoongesprek verloopt
soms moeizaam, oorzaken hiervan zijn verkeerde verbindingen, nummers die niet
kloppen en plotseling onderbroken gesprekken. De monoloog laat de mentale
aftakeling van de vrouw zien. Als de man ophangt ervaart de vrouw dit als een
executie.
In 1958 werd het stuk bewerkt door Francis Poulenc tot een opera in één acte.
Ekaterina Levental is een actrice met een sterk verbeeldingsvermogen, een groot
talent, geweldig om naar te luisteren (Tubantia). Ekaterina werd geboren in
Tasjkent, de hoofdstad van Oezbekistan, een republiek in de voormalige
Sovjet-Unie. Zij studeerde zang aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag en
harp aan de Conservatoria van Enschede, Detmold (Duitsland) en Rotterdam. Voor
beide behaalde zij het cum laude haar masterdiploma.
Ze begon haar carrière als harpiste en zangeres met het harp-duo Bilitis, samen
met Eva Tebbe, waarmee ze 18 jaar in binnen- en buitenland optrad en diverse
internationale prijzen won. Het duo maakte eigen arrangementen, gaf
compositieopdrachten en maakte muziektheater voorstellingen. Samen met pianist
Frank Peters vormt zij het Medtner Project, een meerjarig project waarin voor
het eerst alle liederen van de Russische componist Nikolai Medtner (1880-1951)
worden opgenomen. Ekaterina geeft ook solo concerten waarbij zij zichzelf
begeleidt op de harp.
De Utrechtse Muziekacademie (UMA) heeft een lange traditie met het spelen van
minder gangbaar of nieuw repertoire. Naast eigen opdrachtcomposities speelde het
orkest vorig jaar nog de Nederlandse première van Michael Nyman’s Strong on
Oaks. In het voorjaar van 1994 kwamen een aantal Utrechtse studenten bij elkaar
om een nieuw orkest op te richten: ze hadden hun studietijd achter zich gelaten
(en dus hun studentenorkesten) maar wilden toch op hoog niveau blijven
musiceren. De oprichting van het UMA Kamerorkest (formeel Stichting Utrechtse
Muziekacademie) was een feit, dit jaar dus al 30 jaar geleden. Muzikaal leider
werd -en is nog steeds- Marco Bons.
