La Voix Humaine

La Voix Humaine (Nederlands: De menselijke stem) is een toneelstuk uit 1930 geschreven door Jean Cocteau. Het ging in 1930 in première in de Comédie-Française in Parijs vertolkt door Berthe Bovy. Het is een monoloog, die zich afspeelt in Parijs. Een vrouw van middelbare leeftijd heeft haar ex aan de telefoon, met wie ze vijf jaar lang een relatie heeft gehad. Hij zal de volgende dag gaan trouwen met een andere vrouw, wat de hoofdpersoon tot wanhoop drijft. De vrouw doet wanhopige pogingen om haar geliefde voor zich terug te winnen door middel van een telefoongesprek. Het verloop van het telefoongesprek verloopt soms moeizaam, oorzaken hiervan zijn verkeerde verbindingen, nummers die niet kloppen en plotseling onderbroken gesprekken. De monoloog laat de mentale aftakeling van de vrouw zien. Als de man ophangt ervaart de vrouw dit als een executie.

In 1958 werd het stuk bewerkt door Francis Poulenc tot een opera in één acte.

Ekaterina Levental is een actrice met een sterk verbeeldingsvermogen, een groot talent, geweldig om naar te luisteren (Tubantia). Ekaterina werd geboren in Tasjkent, de hoofdstad van Oezbekistan, een republiek in de voormalige Sovjet-Unie. Zij studeerde zang aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag en harp aan de Conservatoria van Enschede, Detmold (Duitsland) en Rotterdam. Voor beide behaalde zij het cum laude haar masterdiploma.

Ze begon haar carrière als harpiste en zangeres met het harp-duo Bilitis, samen met Eva Tebbe, waarmee ze 18 jaar in binnen- en buitenland optrad en diverse internationale prijzen won. Het duo maakte eigen arrangementen, gaf compositieopdrachten en maakte muziektheater voorstellingen. Samen met pianist Frank Peters vormt zij het Medtner Project, een meerjarig project waarin voor het eerst alle liederen van de Russische componist Nikolai Medtner (1880-1951) worden opgenomen. Ekaterina geeft ook solo concerten waarbij zij zichzelf begeleidt op de harp.

De Utrechtse Muziekacademie (UMA) heeft een lange traditie met het spelen van minder gangbaar of nieuw repertoire. Naast eigen opdrachtcomposities speelde het orkest vorig jaar nog de Nederlandse première van Michael Nyman’s Strong on Oaks. In het voorjaar van 1994 kwamen een aantal Utrechtse studenten bij elkaar om een nieuw orkest op te richten: ze hadden hun studietijd achter zich gelaten (en dus hun studentenorkesten) maar wilden toch op hoog niveau blijven musiceren. De oprichting van het UMA Kamerorkest (formeel Stichting Utrechtse Muziekacademie) was een feit, dit jaar dus al 30 jaar geleden. Muzikaal leider werd -en is nog steeds- Marco Bons.