Carne Viva

Premier long-métrage de Jean-Charles Hue au Mexique et plus précisément à Tijuana, "Carne Viva" s'apparente avant tout à une tentative de brosser des vies, connectées entre elles par un étrange couteau qu'il glisse à chacun de ces personnages. Dans le quartier, on raconte que ce couteau, dont le manche a été sculpté dans l'os d'un chien, servait à sacrifier des chiens lors de messes noires. Le guérisseur affirme qu'il ignore si cet outil "magique" a des vertus bénéfiques ou maléfiques. Et c'est justement ce flou qui est entretenu tout au long du récit, cet objet tranchant étant tout à la fois capable d'exorciser les pensées étranges d'Yvòn, sauver Angel d'une agression sexuelle que de servir les desseins politiques du maire de la ville. Néanmoins, bien que la mort rôde en permanence, Hue parsème son film de moments d'absolu montrant avant tout des personnes désirant plus que tout vivre, à l'image de ce personnage inoubliable et incandescent de Dave.

********** Nederlands **********

Carne Viva is de eerste speelfilm van Hue in Mexico en om precies te zijn in Tijuana. Hij geeft een dwarsdoorsnede van mensenlevens die enkel met elkaar verbonden zijn door een vreemdsoortig mes dat van de een naar de ander wordt doorgespeeld. In de buurt wordt beweerd dat dit mes, waarvan het heft uit een hondenbot is gesneden, tijdens zwarte missen voor het offeren van honden werd gebruikt. De heler zegt niet te weten of dit magische gebruiksvoorwerp een weldoende of juist kwalijke werking heeft. Die onzekerheid loopt als een rode draad door het hele verhaal, omdat dit mes net zo goed dient om de zonderlinge gedachten van Yvon uit te snijden als om Angel van een seksuele agressie te redden en om de politieke ambities van de burgemeester van de stad waar te maken. Toch bezaait de regisseur zijn film met momenten van het Absolute, ook al is de dood nooit ver, door bij voorkeur mensen in beeld te brengen die vooral willen leven. Dave is daarvan het onvergetelijke en stralende voorbeeld.