Net iets anders; Het Wim Sonneveld-Complex
We halen met het Wim Sonneveld-Complex geen reguliere hommagevoorstelling in huis. Maar een voorstelling die prikkelt, die de nostalgie herbeleeft, maar ook waar dat wringt, juist bevraagd. Want hoe zou Sonneveld zijn liedjes schrijven als hij in deze tijd had geleefd en hoe klinken ze eigenlijk in de huidige context? Zo een vraagstuk is in goede handen bij de twee muzikale performers Tarik Moree en Tim Olivier Somer die op geheel eigenwijze deze sprankelende voorstelling hebben gemaakt. Dus geen ode aan, maar wel een voorstelling die uitnodigt om na afloop na te bespreken. Tot dan!
Susanne Visser (hoofd programmering De Klinker)
***
In een muzikale voorstelling over h…
Net iets anders; Het Wim Sonneveld-Complex
We halen met het Wim Sonneveld-Complex geen reguliere hommagevoorstelling in huis. Maar een voorstelling die prikkelt, die de nostalgie herbeleeft, maar ook waar dat wringt, juist bevraagd. Want hoe zou Sonneveld zijn liedjes schrijven als hij in deze tijd had geleefd en hoe klinken ze eigenlijk in de huidige context? Zo een vraagstuk is in goede handen bij de twee muzikale performers Tarik Moree en Tim Olivier Somer die op geheel eigenwijze deze sprankelende voorstelling hebben gemaakt. Dus geen ode aan, maar wel een voorstelling die uitnodigt om na afloop na te bespreken. Tot dan!
Susanne Visser (hoofd programmering De Klinker)
***
In een muzikale voorstelling over het leven en werk van Wim Sonneveld strijden twee jonge mannen om de beste vertolking van de legende. Maar mag je in tijden van woon-, stikstof-, asiel- en klimaatcrises nog wel theater maken puur vanuit romantische en nostalgische overwegingen?
Met wijd gespreide armen in zijn ruim zittende bruine pak, heet Wim Sonneveld (1917-1974) het publiek welkom. Niet één keer, maar liefst tweemaal: theatermakers Tarik Moree en Tim Olivier Somer vertolken beiden de cabaretier. Gaandeweg ontstaat er wrijving tussen de twee en komen heden en verleden op gespannen voet met elkaar. De strijd mondt uit in een duel. Met feitenkennis, conferences en liedjes proberen de twee elkaar te overtroeven. Samen met de driekoppige band The Sunfields gaan Tim en Tarik de confrontatie aan.
Na succesvolle optredens op De Parade komen zij met een avondvullende voorstelling, begeleid door de driekoppige band The Sunfields. “Geestig en knap” (de Volkskrant)
In de pers:
de Volkskrant:
“Wat op deze allereerste avond meteen al duidelijk werd, is dat de voorstelling ‘Het Wim Sonneveld-complex’ een van de Parade-hits van dit jaar gaat worden. Geestig en knap.”
Theaterkrant
“Het levert hilarische imitaties en pastiches van Sonneveld-evergreens op, waarbij je gaandeweg steeds meer aanvoelt dat er iets wringt. (…) Boeiend theatraal vuurwerk af dat onderzoekt of en hoe het verleden vorm kan krijgen in het nu.”
De Volkskrant
“Soms krijgen we commentaar van hardnekkige Sonneveld-fans. Zeker wanneer ze hun vraagtekens zetten bij Margootje (‘nu psychisch echt een zootje’) en Het dorp (‘Het raadhuis is van bol.com, die dorpen groeien langzaam krom, alleen nog stikstofboerderijen’).
Leuk juist, die frictie, vindt Moree: ‘Een deel van het publiek komt echt voor de nostalgie, en een ander deel denkt na een kwartier: nee toch, ze gaan toch niet écht alleen maar Sonneveld doen? Beide groepen worden bediend.”
Lees het hele interview hier.
Trouw
“Ik ben opgegroeid met Sonneveld, omdat mijn grootvader hem geweldig vond. Met kerst luisterden we altijd met de familie naar Frater Venantius of een andere sketch. Elke kerst weer moest iedereen lachen.” – Tim Olivier Somer
Lees het hele interview hier.
Haarlems Dagblad
“Hij verstond de kunst om een zaal op te tillen en helemaal om zijn vinger te winden. Als acteur ga je dan opzoek naar de diepere laag achter zijn aanpak.”
Lees het hele interview hier.
Over de makers:
Tim Olivier Somer (1993) en Tarik Moree (1996) studeerden in 2018 af aan de Toneelacademie Maastricht met de voorstelling My Dinner With… waarmee zij werden geselecteerd voor Het Debuut, een tournee voor pas afgestudeerd theatertalent van Via Rudolphi Producties. In 2019 maakten ze de succesvolle Paradevoorstelling KUNST, in 2022 Het Wim Sonneveld-Complex en in 2023 GEBR. GRIMM. Voor deze voorstellingen werkten zij samen met regisseur en medemaker Daniël ’t Hoen (1993). In hun werk zoeken ze naar absurditeit, maar ook naar een manier om het publiek een spiegel voor te houden. Dankzij hun vriendschap bestaat er een diepe verbinding die altijd voelbaar is. In 2022 maakten Tarik en Daniël samen met Laura De Geest de voorstelling Fun and Games bij Via Rudolphi Producties, het eerste deel van een drieluik over de liefde.
Tarik Moree speelde na zijn studie ook bij Toneelgroep Maastricht in Zwart water en Een Meeuw, bij Frascati Producties in Enter Medea (2019), bij Via Rudolphi Producties in Fun and Games, bij De Toneelschuur in Hamlet en Opheilia en op De Parade in onder meer de solovoorstelling De Voyeur. Hij was daarnaast te zien in de speelfilms Tonio, Limburgia en Doris en tv-series zoals Lieve mama, Deep Shit en Het Verhaal van Nederland.
Tim Olivier Somer speelde na zijn studie bij Theater Oostpool in Allemaal mensen en Laura H., bij Frascati Producties in Enter Medea en bij Via Rudolphi Producties in De Kont Monologen. Hij was daarnaast te zien in speelfilms zoals Tonio, Hemelrijken, De Oost en Forever Rich en tv-series zoals Het Verhaal van Nederland, De Mannentester, Flikken Maastricht en Judas.
Daniël ‘t Hoen studeerde in 2017 af aan de regieopleiding van de Toneelacademie Maastricht. Zijn affiniteit met taal ontwikkelde hij verder als vast regieassistent bij Internationaal Theater Amsterdam (ITA). In zijn werk zoekt hij naar manieren om spannende intermenselijke relaties op scherp te zetten. Naast zijn werk bij ITA werkte hij aan diverse projecten, onder meer met Tarik Moree en Tim Olivier Somer aan My Dinner With…, Kunst, De Voyeur en Het Wim Sonneveld-Complex. Ook regisseerde en schreef hij mee aan Fun and Games bij Via Rudolphi Producties.
Via Rudolphi Producties produceert nieuwe producties van zelfstandige theatermakers van alle generaties, van net afgestuurde toptalenten tot door de wol geverfde professionals. En dan het liefst samen in een productie. Makers met een missie: ze vertellen eigen verhalen die nog niet genoeg verteld worden en pogen daarop een nieuwe licht te laten schijnen. De voorstellingen zijn herkenbaar, aansprekend, prikkelend, emanciperend, confronterend, soms ongemakkelijk, quasi realistisch, met een beetje tragiek en veel humor.
