Philippe (épisode 1)Comment spectaculariser le doute troublant de l’incompréhension ?

*** Français ***

En dépit de ses maladresses, Philippe n'a pas peur de dire ce qu'il pense. Seulement voilà, il n'est pas sûr de bien comprendre ce qu'il dit, parce qu'il n'est pas certain d'être à l'origine de sa propre pensée. Le spectacle nous invite à observer l’habituel, la solitude, le moindre geste, les faux-pas pour buter inlassablement sur le banal et embrasser toute l’ambiguïté de l’existence.

*** Nederlands ***

Ondanks zijn onhandigheid, is Philippe niet bang om te zeggen wat hij denkt. Het enige probleem is dat hij niet zeker weet of hij begrijpt wat hij zegt, omdat hij niet zeker weet of hij wel de bron is van zijn eigen gedachten. De opvoering nodigt ons uit om het alledaagse, de eenzaamheid, het kleinste gebaar of de misstap te observeren, om onvermoeibaar te struikelen over het banale en alle dubbelzinnigheid van het bestaan te omhelzen.

*** English ***

Despite his clumsiness, Philippe is not afraid to say what he thinks. Only as it happens, he’s not sure that he fully understands what he is saying, because he’s not sure that he’s at the origin of his own thought. This piece invites us to observe habitual things, loneliness, slight gestures, faux-pas that endlessly come up against the mundane and embrace all the ambiguity of existence.