Nemesis

Thomas Imbach n'a pas eu à chercher bien loin le sujet de "Nemesis". C'est sous sa fenêtre qu'il a patiemment filmé, sept années durant, la métamorphose de l'ancienne gare de marchandises de Zurich en commissariat de police ultramoderne, doté d'une prison destinée principalement à des détenus «étrangers». Le film multiplie les perspectives pour offrir une observation minutieuse de cet espace dont les usages s'avèrent variés, de sa condition de gare abandonnée à celle de terrain vague avec sa nature furtive, et enfin de gigantesque chantier. Tourné en 35mm, ponctué de séquences en stop motion qui modifient la vitesse des événements, "Nemesis" est bruité et mis en musique à la manière d'un Jacques Tati, créant un rapport au temps hypnotique et fascinant. Et alors que le ballet de bulldozers et de grues efface la mémoire des lieux et mène le cinéaste à narrer toutes sortes de pensées et de micro-récits, allant de bribes de son histoire personnelle à des témoignages de personnes emprisonnées pour avoir tenté de traverser le pays, cette fête pour les yeux et les oreilles prend une dimension supplémentaire : une réflexion sur une société toujours plus sécurisée et normalisée. Projeté en ouverture du PleinOPENair 2023 dans le cadre très adéquat du marais Wiels, "Nemesis" méritait bien quelques séances supplémentaires au Nova !

********** Nederlands **********

Thomas Imbach hoefde niet ver te zoeken naar het onderwerp van zijn film. Zeven jaar lang filmde hij vanuit zijn raam geduldig de metamorfose van een voormalig goederenstation in Zürich naar een ultramodern politiebureau, compleet met gevangenis voor voornamelijk 'buitenlandse' gedetineerden. De film maakt gebruik van verschillende perspectieven voor een nauwgezette observatie van de ruimte en de diverse invullingen ervan, van verlaten station tot geheimzinnig braakliggend terrein en gigantische bouwwerf. "Nemesis" is gefilmd op 35mm, wordt geregeld onderbroken door stop-motionscènes die de snelheid van de gebeurtenissen veranderen en heeft een soundtrack à la Jacques Tati, wat voor een hypnotiserende en fascinerende relatie met tijd zorgt. Terwijl bulldozers en kranen de herinnering aan de plek uitwissen, deelt de filmmaker allerlei gedachten en microverhalen, van fragmenten uit zijn persoonlijke geschiedenis tot getuigenissen van mensen die gevangen zitten omdat ze het land probeerden te doorkruisen. Zo krijgt dit feest voor ogen en oren geleidelijk aan een extra dimensie, en wordt het een reflectie op een steeds veiligere, meer gestandaardiseerde maatschappij. We vertoonden de film bij de opening van PleinOPENair 2023, in het zeer toepasselijke decor van het moeras aan Wiels. En nu zijn er dus eindelijk een aantal welverdiende extra vertoningen in Nova!