Na het succes van ‘Agatha’ werken MATZER Theaterproducties en Liliane Brakema
opnieuw samen. De muzikale voorstelling ‘Blue hour’, met een tekst van Jibbe
Willems, is een ontdekkingsreis over je weg vinden in een veranderende wereld en
geïnspireerd op de met de Pulitzerprijs bekroonde roman ‘The Road’ van Cormac
McCarthy.
Als reactie op de huidige maatschappij, onderzoekt Blue Hour op een intuïtieve,
lichamelijke, en zintuiglijke manier de fundamenten waarop een nieuwe wereld
gebouwd kan worden. Blue Hour nodigt je uit om dieper in je lichaam te dalen en
de emoties te voelen die vaak onbenut blijven in onze snelle westerse wereld.
Welke rol heb jij in deze veranderende wereld en wat is jouw
verantwoordelijkheid als individu en als ouder?
Op de rok van het universum
18maart 2022
-19maart 2022
Theater Kikker
Theater Kikker, Ganzenmarkt 14, Utrecht, Utrecht 3512 GD, Pays-Bas
Description
In den beginne waren er verhalen. Een hele stoet. Afkomstig van het internet, weggestroomd uit boekenkasten, ontsproten aan de fantasie. Te midden van al die anekdotes is daar plots het verhaal van een enkeling: Roelof de Koning, in dit geval. Dierenarts. Hij leeft het leven dat wij allen leiden – hij wordt geboren en hij sterft. Daartussendoor groeit hij op en door en krimpt ten slotte in tot zakformaat.
P.C. Hooft-prijswinnaar Tonnus Oosterhoff schreef volgens pers en publiek een “absoluut droomboek”. Nu slaan ’t Barre Land en De Nwe Tijd de handen ineen om het te vertalen naar een lichtgevende vertelling vol humor, liefde en mededogen.
Terwijl de grens tussen dier en mens, mens en robot, fantasie en feit steeds meer vervaagt, wagen zij zich onbevreesd aan de grote vraag: wat is de waarde van een mensenleven? Of om de woorden van de dichter Lucebert te lenen: zijn wij iets anders dan een kruimel op de rok van het universum?
Information sur la date
vrijdag 18 maart: 20:00, zaterdag 19 maart: 20:00
Organisateur
Vous organisez cet événement ?
Contactez-nous si vous souhaitez mettre à jour les informations et autres.
Nous contacter1 Photo
Événements suggérés
In Do not look back with regret onderzoekt Pieters in haar kenmerkende stijl de
kwetsbaarheid van het lichaam en de eindigheid van onze aarde.
In deze beeldende en filmische voorstelling zien we twee vrouwen (gespeeld door
Marlies Heuer en Klára Alexová) in een proces van afscheid, rouw en de zoektocht
naar troost. Wat als je wordt geconfronteerd met verlies? Wat is de toevlucht
als het einde in zicht is? Do not look back with regret biedt de kans stil te
staan en te reflecteren op het verlies en de eindigheid van alles.
Do not look back with regret van Davy Pieters is opnieuw in het theater te zien
nadat het in 2021 genomineerd werd voor de VSCD-Mimeprijs. De jury schreef toen:
“De beeldtaal is uitgezuiverd en overrompelend: filmische taferelen,
donkerslagen die de tijd doen verspringen, een doorgaande regenval van zwarte
as en de magische belichting van Varja Klosse. Het geluidslandschap van Jimi
Zoet tintelt en dondert. Het (…) is een intiem samenkomen én een schrijnend
afscheid.”
Hitchcock meets Murakami: De Spreeuw is een verhaal over ontkenning in een
dystopische (nabije) toekomst, over de relatie tussen kunst en activisme en over
het belang van medestanderschap.
Welkom in de toekomst, waarin de nacht is afgeschaft, er zijn vegan
zeewierfarms, drooggelegde zeeën, en een Kunstmaan. Boswachter Berber ontdekt
dat een kolonie spreeuwen niet slaapt, maar eeuwig blijft zingen. Een
crècheleidster ziet haar kinderen wakker blijven in een kalme trance. Op een
eiland is het al weken eb, de vuurtorenwachter waarschuwt. Maar niemand vindt
het erg. Het is feest!
CQ. (als in: ‘seek you’) speelt zich af in en rond “Het Blok” – een even reëel
als mythisch flatgebouw dat zich in vergevorderde staat van verval bevindt. Een
post-apocalyptische omgeving van roest en woekering, waarin geheimen en rituelen
worden uitgewisseld onder de donkere mantel van een schijnbaar eindeloze nacht.
CQ. toont de verhalen en complicaties van verschillende bewoners van het gebouw
– onuitgesproken relaties in de trappenhal, generaties durende burenruzies, een
lift als transitplek voor verborgen liefde. Een wereld die op de onze lijkt,
waarin mensen buren zijn, maar elkaar niet kennen en niet zien. Hun verlangen
naar contact is groot, maar hun daadkracht klein.
Intussen vertelt Abattoir Fermé al een kwarteeuw verhalen over ‘de wereld achter
de wereld’. CQ. is een nieuw hoofdstuk in een boek met een stilaan enorme
impact.
De stad is oud, koud en donker.
Er staat een appartementsblok met onderin een nachtwinkel
die steevast wordt bevoorraad
maar waar nooit iemand is.
Er klinkt gefluister in de buizen op ’t toilet.
Een stem die spreekt in een vergeten taal
en om verboden dingen vraagt.
De onzichtbare buren zijn iets aan ‘t bouwen, ge kunt het horen.
Niemand weet wat.
Zij weten het ook ni.
Op een dag stond er een bouwdoos voor de deur
en de handleiding stak in de bus.
Niemand weet hoe kort de dag wordt
en hoelang de nacht gaat duren
en niemand wil alleen sterven dus –
Bon.
Ge weet wat doen.
Echte vrijheid, hoe ziet dat eruit? Iedereen wil het graag, maar vrij zijn en je
zo voelen is helemaal niet vanzelfsprekend. In ‘Birds’, een voorstelling vol
dans, spoken word en elektronische muziek, reflecteert choreograaf Dalton Jansen
op zijn jeugd in een woongroep van een gesloten zorginstelling. Hij keek er vaak
uit het raam naar de vogels buiten. Hoe zou het hem zelf vergaan als hij straks
vrij was? Zou hij het redden, daar in de buitenwereld? Dalton verbeeldt de
moeilijke weg naar volwassenheid van jongeren die niet thuis kunnen wonen. Hoe
deal je met de toekomst als je geen veilig nest hebt gehad? Dalton wil met
‘Birds’ laten zien dat het kan, al is het niet makkelijk. Hij won er in 2022 de
Zilveren Krekel en de Jonge Zwaan mee. “Een eerlijke, rauwe voorstelling over
een jeugd in de jeugdzorg”, schreef de Volkskrant **** en NRC zag “verplichte
kost voor jeugdhulpverleners”.
‘Toet.’ Het is Oekraïens voor ‘Hier.’ ‘Wij zijn hier.’ Dat zei president
Volodomyr Zelensky daags na de inval door de Russen in een filmpje op zijn
telefoon. ‘De president is hier, onze strijdkrachten zijn hier, de burgers zijn
hier.’ ‘Toet.’
Zelensky hier is een nieuwe én de eerste voorstelling over het leven van
Zelensky die voordat hij president van Oekraïne werd, acteur, auteur en komiek
was. De Spelersfederatie, cabaretier Patrick Nederkoorn en
theatermaker/historicus Arjen Arnoldussen delen een fascinatie voor de
onwaarschijnlijke carrière van hun voormalige collega. Hij was komiek, tv-kok,
de stem van Beertje Paddington, kandidaat bij Dancing with the Stars en acteur
in een serie waarin hij iemand speelt die president van Oekraïne wordt.
Op basis van speeches, interviews, liedjes van Zelensky’s cabaretgroep Kvartal
95 en nieuwe scènes van fictieve ontmoetingen tussen de spilfiguren van dit
verhaal, tonen we de mens achter de politicus. De Spelersfederatie is hier. Jij
bent hier en samen zoeken we in deze komische vaudeville voorstelling met
serieuze ondertoon uit wat die oorlog daar betekent voor ons hier.
“Wat hebben wij hier te maken met zij daar, hier ver vandaan. Niet zó ver. Maar
toch ver. 22 uur rijden. Het is nu 22.30 uur in Kyiv. Op 22 uur rijden liggen
mensen met hun ogen open te hopen op stilte. Een stille nacht. Kinderen dromen
geen kinderdromen. Op 22 uur rijden ligt een president met zijn ogen open naar
het plafond te staren. Zijn zoon, op een onbekende plek, hoeveel uur rijden
weten we dus niet, ligt ook naar het plafond te staren en prevelt zachtjes de
namen van de wapens die te kort komen. Wat heeft dat met ons te maken? Wij die
slapen zonder zorgen. Wij slapen in de aanloop naar deze voorstelling niet
zorgeloos maar wel met andere zorgen dan 22 uur rijden hiervandaan. Laten we
beginnen bij het begin.”
Twee oude vrouwtjes is een collectie van korte liefdesscènes over menselijk
verlangen in de nadagen van het leven. Een herkenbare, oergeestige en poëtische
voorstelling over eindigheid, gemis en dat liefde in vele vormen voorkomt, maar
boven alles universeel is.
Na vier voorstellingen naar zijn werk en een jarenlange samenwerking met
meesterverteller Toon Tellegen is Thomas, Sacha en Jos terug in het theater met
deze nieuwe voorstelling.
Twee oude vrouwtjes is een mozaïek van losse liefdestaferelen uit het dagelijkse
leven van verschillende oude vrouwen. De koppels kunnen niet zonder elkaar, maar
met elkaar is het zo nu en dan ook niet alles. Ze houden zoveel van elkaar dat
ze er bijna ongelukkig van worden. De twee vrouwtjes beminnen en bevechten
elkaar, ze hemelen elkaar op en verachten elkaar. Hoe het ze vergaat is in elke
scene, vol verlangen en weemoed, humor en tragiek, steeds verrassend anders.
‘a night with QUEEN ANGELITO’ wordt geschreven, gespeeld en gezongen door
‘Ntianu Stuger (Volkskrant-talent VAN 2023). De inspiratie komt van jazzlegende
Eartha Kitt; haar muziek, haar imago van onaantastbaarheid, maar ook haar
onstilbare honger naar erkenning en overgave. Stuger put uit interviews met
Kitt, uit de Bijbel, uit het boek ‘All bout Love’ van bell hooks, uit de
aesthetics van Jhené Aiko en uit de online-spiritualiteitsgemeenschap.
We zijn bij een legendarisch concert in een nachtclub. Vanavond neemt Queen
Angelito je mee naar de liefdes die ze verloor, de liefde die ze niet kon
verliezen omdat ze hem nooit had (yes you, daddy), maar bovenal naar de grootste
liefde die ze vond: de pure, schaamteloze, ongenuanceerde liefde voor zichzelf.
Want als de liefde die je voor jezelf voelt sterk genoeg is, overstijgt dat
uiteindelijk toch de behoefte aan liefde van anderen?
Een eclectische onewomanshow die de vraag stelt waarom overgave in de liefde
vaak voelt als zwakte, in plaats van een daad van hoop, moed of misschien zelfs
verzet.
Nina Bobo Siepa is een intieme muziektheatervoorstelling in de vorm van een
roadmovie. Een kwetsbaar duet tussen een jonge Indische Nederlander en haar
Javaanse voormoeder. Het decor is het onpeilbare Java, waar de oorsprong ligt
van veel Indische families.
In Nina Bobo Siepa reist de eigenzinnige Robijn met een backpack op haar rug en
met krampen in haar buik naar het land waar haar familie generaties lang heeft
gewoond. In dat land hoopt ze de bron van het diepe verdriet van haar familie te
vinden. De persoonlijke reis van Robijn wordt verweven met de strijd van haar
Javaanse voormoeder Siepa die er alles aan doet om bij haar pasgeboren kind te
blijven. Twee verhalen die onlosmakelijk verbonden zijn met de koloniale
overheersing van Nederland in Indonesië.
Voor deze voorstelling ging schrijver en regisseur Koen Verheijden voor het
eerst zelf naar Indonesië, met het doel antwoord te vinden op de vraag wie zijn
Javaanse voormoeder Siepa was en wat met haar is gebeurd.
Nina Bobo Siepa is het derde en laatste deel van de Nina Bobo trilogie waarin
regisseur en schrijver Koen Verheijden als derde generatie Indische Nederlander
zijn familiegeschiedenis centraal stelt om verschillende perspectieven op dit
verleden te onderzoeken.
Alle delen zijn afzonderlijk van elkaar te bekijken.
Een spannende performatieve installatie die onze vele manieren om ons tot de
wereld te verhouden terugbrengt tot één: aanraking met onze vingertoppen. Wat
betekenen handen voor ons en wat kunnen we via onze handen communiceren? Over
hoe ons gebruik van handen is veranderd en welke veranderingen de toekomst
brengt.