Koninklijk Concertgebouworkest & Mäkelä

Mahler’s Symphony No. 1 was not an immediate hit with the audience: its widely diverging moods met with a fair degree of incomprehension. Today, the sharp contrasts are considered typical of Mahler. He tried to capture the entire world in his ten symphonies, simultaneously forging a way for himself from Romanticism into modernity. His First Symphony certainly does not lack ambition. It opens peacefully, with various motifs unfurling slowly into a sublime evocation of nature. All the classic ingredients soon join the fray, with a Ländler, or Austrian peasant dance, the Frère Jacques melody in an unusual guise and the requisite dose of sarcasm. In the finale, human struggle is expressed in inimitable music. Who better than the impassioned Klaus Mäkelä to evoke Mahler’s unique universe?

********** Français **********

La Première Symphonie de Mahler n'a pas immédiatement séduit le public : ses ambiances très divergentes ont suscité l'incompréhension. Cependant, les contrastes marqués sont typiques de Mahler. En effet, dans ses dix symphonies, il a tenté de saisir le monde entier tout en passant du romantisme à la modernité, et dans sa Première Symphonie, ses ambitions sont considérables. L'œuvre s'ouvre paisiblement. Lentement, divers motifs s'épanouissent en une sublime évocation de la nature. Puis, tous les ingrédients classiques entrent en jeu?au fil d’un Ländler (une danse paysanne autrichienne) ou d’une version inhabituelle de Frère Jacques, le tout relevé d’une pointe de sarcasme. Dans le final, la lutte de l'homme prend une voix inimitable. Qui de mieux que l'inspiré Klaus Mäkelä pour évoquer l'univers unique de Mahler ?

********** Nederlands **********

De Eerste symfonie van Mahler kon het publiek niet onmiddellijk bekoren: de sterk uiteenlopende stemmingen zorgden voor het nodige onbegrip. Ondertussen gelden de scherpe contrasten als typisch Mahler. In zijn tien symfonieën trachtte hij immers de ganse wereld te vatten én baande hij zich tegelijkertijd een weg van de romantiek naar de moderniteit. Ook in zijn Eerste zijn de ambities niet min. Het stuk opent vredig. Traag ontluiken verschillende motieven tot een sublieme natuurevocatie. Met een Ländler, een Oostenrijkse boerendans, de Broeder Jacobmelodie in een ongewoon jasje en het nodige sarcasme komen vervolgens alle klassieke ingrediënten aan bod. In de finale krijgt de worsteling van de mens een onnavolgbare verklanking. Wie beter dan de bevlogen Klaus Mäkelä om Mahlers unieke universum op te roepen?