Op 23 september opent de tentoonstelling Ω (Om, Ohm, Omega) in de
Electriciteitsfabriek. In een wandeling door de turbinehal van de fabriek,
overkomt de tentoonstelling de bezoeker, zoals het leven de mens overkomt. Bij
het eerste bezoek aan de oude turbinehal was het voor de makers meteen duidelijk
dat het gebouw een spektakel is. In plaats van het naar de achtergrond te duwen
met kunst, laten zij de kunstwerken ontstaan uit de ruimte.
De makers willen dat de bezoeker de tentoonstelling aan den lijve ondervindt,
zonder enige voorkennis, slechts met enkele associaties die belangrijk zijn
geweest in het maakproces. Zo spreken zij over de langste echo ter wereld, die
112 seconden duurt en te horen is in een ondergrondse brandstofopslagplaats in
Schotland. Vanaf seconde 113 blijft de echo imaginair in je hoofd hangen,
bedrieglijk, nooit helemaal weg, zachtjes klinkend, blijvend, achtervolgend. Een
andere echo is een roman waarvan de verhaallijn 75 bladzijden voor het einde van
het boek ophield. In de resterende 75 bladzijden galmden gedetailleerde
atmosferen, vochtigheid, kamertemperatuur, lichtval, wind, geluiden na.
Met het principe van een open muzieksessie of een spontaan samenspel door een
keur aan internationale kunstenaars en artiesten, is de tentoonstelling als een
echo in de ruimte, een soort post-narratief moment. Veel van de werken zijn
symbiotisch, waar bestaand werk wordt geherinterpreteerd of op een nieuwe manier
uitgevoerd. Het idee om kunstwerken samen te laten komen op een manier die
onderzoekt wat een groepstentoonstelling kan zijn, komt voort uit het verlangen
om als het ware samen composities te activeren. Iets dat je mee kunt maken, dat
ontdekt wordt. Iets dat de nieuwsgierigheid aanwakkert en niet het verlangen om
antwoorden te vinden bevredigt.
Er zijn eindeloos veel ongebruikte filmrollen die het moment vastleggen waarop
de scène is afgelopen, de acteurs uit beeld zijn gestapt, maar de camera abuis
is blijven staan om het verstrijken van de tijd vast te leggen. Er is een
vervallen fabriek in Den Haag, waar een binnenmeer de eindeloze neerslag van de
instortende hemel weerspiegelt, terwijl het opdroogt om slechts een glinsterend
spoor en een vage geur van ijzer achter te laten.
Beeld: persbericht Electriciteitsfabriek
Electriciteitsfabriek
Lieu
Événements à venir
Il n'y pas d'événements à venir
Événements passés