De fantasiewezens van Charlotte Schleiffert zijn in een kring bijeengekomen.
Gaat het om een rituele opvoering, om een verbroederende samenkomst of draait
het uit op een moordlustige knokpartij?
De tentoonstelling Tolerance Test brengt de monumentale tekeningen van
Schleiffert tot leven met licht en geluid.
In deze grote tekeningen − sommige meer dan 3,5 meter hoog − verbeelden grillige
en flamboyante mens-dierwezens maatschappelijk actuele thema’s als ongelijkheid,
macht, massamedia, consumentisme, erotiek, status en identiteit.
Het groepsportret toont ons de dynamiek die de samenleving maakt én breekt: een
krachtenspel dat onze wereld zo fascinerend, inspirerend en tegelijkertijd zo
verraderlijk maakt. Met deze tolerantietest kunnen we onszelf afvragen hoe ver
we willen gaan in het onrecht en de ongelijkheid die Schleifferts
fantasiefiguren – of zijn het gewoon mensen? − toont.
Beeld: Charlotte Schleiffert, Tolerance Test
Nieuw Dakota
Lieu
Événements à venir
Il n'y pas d'événements à venir
Événements passés
TAAK, Nieuw Dakota en JULIACKS nodigen je uit in de toekomst van (straf)recht,
waar de mensheid nieuwe manieren ontwikkelt om met de gevolgen van misdaad en
geweld om te gaan. Wat als we niet langer worden beperkt door methoden die
worden gedomineerd door politie en systemen van isolatie en opsluiting? Wat als
in plaats daarvan, heling en veiligheid centraal staan? Voor andere vormen, zijn
andere waarden nodig, bijvoorbeeld platforms voor verantwoordelijkheid, een
inclusieve geestelijke gezondheidszorg, gelijke toegang tot basisbehoeften en
daarmee samenhangende gemeenschappelijke normen en waarden.
The Future of Justice sluit een vijfjarig artistiek onderzoeksproject af met de
titel Transversal Scepters (2016-2021). Bij het project waren onder meer
pleitbezorgers voor herstelrecht, academici, rechters, politie,
gevangenisbewakers, gedetineerden en overlevenden van misdaad betrokken. In dit
speculatieve universum visualiseert JULIACKS hoe onregelmatig en rommelig
rechtvaardigheid vaak is, dat het geen vaste tijd en plaats kent, en hoe
‘justice’ altijd zowel een gedeeld maatschappelijk streven is als individuele,
innerlijke zoektocht.
De woorden Asbestos the Magic Mineral prijkten op de gevel van het
Jonh’s-Manville paviljoen tijdens de Wereldtentoonsteling in New York in 1939.
Destijds stond deze tekst voor de belofte van een materiaal dat welvaart en
veiligheid zou gaan bieden aan ons allemaal. Asbest werd onthaald alsof het goud
was. Vandaag, ruim 80 jaar later, is er weinig van het veelbelovende
wondermiddel over: asbest blijkt de sluimerende dood in ons midden.
In de tentoonstelling Asbestos the Magic Mineral stelt Anne-Jan Reijn de deuren
van zijn asbest-tempel open. De asbest mineralen die Reijn zelf uit een mijn
haalde, werpen vragen op over de dunne lijn tussen veiligheid en gevaar waar we
ons aan blootstellen. Vandaag de dag is een schone lucht zonder schadelijke
virussen en dodelijke stofdeeltjes niet vanzelfsprekend: ieder moment kun je
slachtoffer worden van onzichtbaar gevaar. Reijn vangt het asbest tussen lagen
plastic, glas en baksteen en markeert daarmee de dreiging. Eindelijk is het
mogelijk om de vijand terug in de ogen te kijken.
Anne-Jan Reijn (1983, Amsterdam) voltooide zijn Master aan de ArtScience
faculteit van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Het
werk van Reijn gaat over de perceptie van gevaar en speelt met de verwachtingen
en het comfort van de toeschouwer. Balancerend tussen conceptuele kunst en
performatieve installaties, plaatst het werk van Reijn het publiek in een
directe confrontatie met al dan niet fictieve risico’s.