Museum Jan Cunen

Lieu

Événements à venir

Il n'y pas d'événements à venir

Événements passés

Een intrigerende mix aan tekst en tekening, aan taal, associaties, weetjes en waarheden. Als kunstenaar Jan Rothuizen (Amsterdam, 1968) door de stad wandelt, vangt hij van alles uit de lucht dat hij samenbrengt in één tekening. Zijn plattegronden zijn bundelingen van persoonlijke verhalen, herkenbare punten, bezienswaardigheden en historische feiten. Zelfs als je nog nooit op de plek geweest bent, geeft hij je het gevoel dat je het kent, dat je er eerder al eens was. Zijn tekeningen hebben veel lagen informatie die hij op zijn eigen manier ordent. Door zijn oprechte kijk en scherpe grafische stijl hebben zijn tekeningen een bijzondere helderheid. Voor het project Camping Cunen voegt Rothuizen nu ook Oss toe aan zijn grotere serie De Zachte Atlas. Maar niet alleen zijn eigen belevingswereld komt aan bod tijdens zijn ontdekkingstochten. Hij verruimt zijn blikveld door de mensen die hij ontmoet een stukje mee te laten wandelen op zijn associatieve reis. Deze liefdevolle en nieuwsgierige weergaven van mensen in hun meest persoonlijke omgeving – een kamer in hun huis- noemt hij ‘portretten’. Zo neemt hij je mee naar de woonkamer van ‘Kinky Denise’, een webcamgirl of van zijn oude benedenbuurvrouw. Beeld: Jan Rothuizen, Javaplein
Erwin Wurm – Am I a House?
29januari 2022
-
28augustus 2022
Vanaf 29 januari 2022 presenteert Museum Jan Cunen met trots een grote solotentoonstelling van Erwin Wurm (Bruck an der Mur, Oostenrijk 1954). Voor het eerst toont de kunstenaar een dwarsdoorsnede van zijn werk, van Narrow Furniture tot One Minute Sculptures, in de context van een monumentaal pand. Het voormalige woonhuis Villa Constance, waarin het museum is gevestigd, is daarbij niet alleen locatie, maar ook gesprekspartner. Want wat is eigenlijk een huis? Voor Erwin Wurm is een huis als een tweede huid, een laag om onze eigen huid heen. ‘Het huis biedt bescherming en geeft ons zekerheid, maar is ook een statussymbool waarmee we pronken. Kijk maar naar de rijkgedecoreerde hal van de villa. Het zegt iets over onze identiteit; misschien gaan we er – net als bij een auto of een hond – zelfs een beetje op lijken. Met alle technologische ontwikkelingen kun je je afvragen hoe dat in de toekomst zal zijn; worden we dan echt één met onze bezittingen? Kan een lichaam ook een huis zijn?’ Beeld: Erwin Wurm, The Idiot II, 2003, mixed media, performed by the artist © Erwin Wurm, Pictoright Amsterdam 2022
Wanneer kom je dichter bij iemand dan in zijn badkamer? Ondanks dat we in het hyperrealistische schilderij Zelfreflectie in badkamerspiegel het gezicht van de kunstenaar niet zien, is het onmiskenbaar een zelfportret. Op de wastafel zien we welke handzeep, tandenborstel en tandpasta de kunstenaar gebruikt. In de spiegel – een eeuwenoud compositorisch trucje om de kijker de voorstelling in te trekken – zien we het donkerblauwe T-shirt én de zorgvuldig geschilderde borstharen van de maker: Thijs Jansen (1986). Best intiem. Wie verder gluurt, heeft het genoegen hem uiteindelijk tóch te kunnen aankijken. Want wat de spiegel niet prijsgeeft, onthult het reflecterende chroom van de kraan. Beeld: website Museum Jan Cunen
Beeldend kunstenaar en acrobaat: Isabelle Wenzel (1982) is het allebei. Het is dan ook niet gek dat haar lenige lichaam het onderwerp is van haar eigenzinnige foto’s, waarop zij zichzelf in de meest lastige posities wringt. Voor deze nieuwe fotoserie ‘Bored in the house’ vouwt Wenzel zichzelf over een kledingrek, raakt ze verstrikt in toiletpapier of balanceert zij op een wankele tuinstoel. En dat allemaal in en rondom haar eigen huis: de plek waar zij de afgelopen anderhalf jaar – net als menig ander – noodgedwongen veel tijd heeft doorgebracht. Geheel toepasselijk zijn meer dan honderd foto’s uit de serie, aangevuld met werken van lokale kunstenaars die reageren op de lockdown, te zien in Museum Jan Cunen, gevestigd in een voormalige woonvilla. Mede dankzij deze surrealistische, vervreemde en soms zelfs humoristische beelden, is het er in het museum – anders dan de titel van Wenzels’ fotoreeks doet vermoeden – allesbehalve saai. Zaaloverzicht Museum Jan Cunen ‘I’m bored in the house, and I’m in the house bored.’ De tekst van het nummer van Tyga en Curtus Roach beschrijft zo’n beetje ieders mood van het afgelopen jaar. Zo ook die van Isabelle Wenzel (Wuppertal, Duitsland 1982). Niet door eenzaamheid, stilte of verveling, maar door een aanhoudende herhaling van de dagelijkse drukte van een jong gezin binnen de muren van een appartement. ‘Deze fotoserie ontstond door de behoefte om in alle luidruchtigheid een momentje voor mezelf te vinden. Op ieder moment dat zich daarvoor leende, maakte ik werk.’ Haar werkwijze bleef even intuïtief als anders. Met het grote verschil dat alles zich nu in haar woning afspeelt. ‘In ieder werk zie je hoe ik me op dat moment voelde. Als een kamerplant, die eigenlijk buiten in de natuur zou moeten staan, maar binnen wordt gehouden. Of dat je soms gewoon even met je hoofd tegen de muur zou willen bonken.’ In de opgelegde bescherming van het huis klimt ze tegen de muren op of hangt ze lusteloos over een open deur gedrapeerd. Vervreemdende taferelen, die tegelijk zo herkenbaar zijn en uitdrukking geven aan hoe we ons soms allemaal voelen. Werk van Isabelle Wenzel was eerder te zien in de tentoonstelling Naakt of bloot?. In de solo Bored in the House toont ze meer dan 100 recente werken, die gemaakt zijn in haar appartement en nu voor het eerst als serie tentoongesteld worden op de zolder van Villa Constance.
Jan Cunen blijft thuis
13februari 2021
-
16januari 2022
De dagen in lockdown zijn door Jan Cunen benut om in zijn eigen collectie en geschiedenis te duiken. Wat doet reclameverlichting van Unox in museaal bezit? Wat heeft Blue Band te maken met Oss? Wie waren Jan Cunen en Constance, de naamgevers van het museum en de villa? Waarom is Oss de archeologische schatkamer van Nederland en hoe komen we aan topstukken van Isaac Israels, Jan Toorop en Hendrik Willem Mesdag? Deze tentoonstelling neemt je mee op reis door de verhalen achter de werken uit de omvangrijke verzameling. Hoogtepunten uit de collectie, minder bekende vondsten en een paar bijzondere logees vertellen samen ontelbare bijzondere verhalen. Over de oudste bewoners van Oss en het Maasland, maar ook over de rijke lokale industriële geschiedenis, nauw verbonden met de oud-bewoners van Villa Constance. Over de functies van de kamers van het voormalige woonhuis en de kunst die er wordt getoond en verzameld: van Haagse School en Nederlands impressionisme tot uitdagend hedendaags, dat vaak weer op een spannende manier verwijst naar het verleden. Jan Cunen blijft thuis is een plezierig bonte tentoonstelling die past bij deze roerige tijd. We zoeken het dicht bij huis, maar dat blijkt een garantie voor inspiratie en vele onverwachte ontmoetingen. Je komt oog in oog met enorme mammoetbotten, worstmachines, ontwerptekeningen van tapijtenfabriek Bergoss of kunstwerken van Hendrik Willem Mesdag, Thérèse Schwartze, Jan Toorop en David Bade.
Kunst op de wc
25november 2020
-
31oktober 2021
We hebben een onverwachte tentoonstellingsruimte toegevoegd aan de historische Villa Constance: onze toiletten. Kunstenaar Koos Buster is de eerste die de ruimtes transformeert met zijn keramieken voorwerpen. Het lijkt wat apart, kunst op de wc. Maar in de tijd dat stadsarchivaris Jan Cunen, naamgever van het museum, begon met de aanleg van een gemeentelijke collectie, verzamelde hij die op de plek waar zich nu de toiletten bevinden. Genoeg reden om de kleinste kamertjes om te toveren tot tentoonstellingsruimten; een plek waar je een-op-een tijd doorbrengt met de kunstwerken. Kunst op de wc biedt meerdere jonge kunstenaars een podium voor deze tentoonstellingsreeks. Koos Buster (1991) neemt de eerste editie voor zijn rekening. De wc-thematiek is hem op het lijf geschreven. Koos studeerde in 2018 af aan de Gerrit Rietveld Academie met een levensgrote schoonmaakkar, compleet met flessen reinigingsmiddel, een mop in de hoek en een ‘klassieke’ gele vaatdoek op de vloer. Alles gemaakt van keramiek. Door het gewone, onopgemerkte te reproduceren in keramiek viert hij het banale. ‘De wc is een van de beste plekken om werk te hebben hangen, want daar nemen mensen echt de tijd.’ – Koos Buster Koos Buster vestigt de aandacht op alles wat er in deze ogenschijnlijk saaie ruimten maar te zien is. Luchtverfrissers, brandmelders of stopcontacten: Koos dupliceert ze in zijn eigen, ietwat wiebelige handschrift, waarmee hij ieder object een eigen karakter geeft. De bril van Jan Cunen, het collectiestuk dat het verhaal achter deze alledaagse plek prijsgeeft, wordt door hem onder een handgemaakte glazen stolp geplaatst. Koos slaat zo de brug naar het verleden en maakt op eigenzinnige wijze een stukje Osse geschiedenis zichtbaar. Beeld: persbericht Jan Cunen