Downstage: Sweeping Promises

Ondanks dat ze al aan het album waren begonnen voordat de eerste wintersporter met een griepje terug was in Nederland, hadden Sweeping Promises geen beter passende titel voor hun debuutalbum kunnen bedenken. Hunger For A Way Out was in het covidjaar 2020 bij uitstek het motto voor vermoedelijk een groot deel van de aan huis gekluisterde muziekliefhebbers, zo niet voor het gros de wereldbevolking. Het geeft gelijk een vertekend beeld, want met de exploderende huizenprijzen in hun toenmalige thuisstad Boston, het steeds hardnekkigere klinkende domrechtse geluid onder Trump en de gevolgen van late capitalism in het algemeen, is de drang naar een uitweg op wel meer fronten aanwezig.

Het album is het resultaat van een …

Ondanks dat ze al aan het album waren begonnen voordat de eerste wintersporter met een griepje terug was in Nederland, hadden Sweeping Promises geen beter passende titel voor hun debuutalbum kunnen bedenken. Hunger For A Way Out was in het covidjaar 2020 bij uitstek het motto voor vermoedelijk een groot deel van de aan huis gekluisterde muziekliefhebbers, zo niet voor het gros de wereldbevolking. Het geeft gelijk een vertekend beeld, want met de exploderende huizenprijzen in hun toenmalige thuisstad Boston, het steeds hardnekkigere klinkende domrechtse geluid onder Trump en de gevolgen van late capitalism in het algemeen, is de drang naar een uitweg op wel meer fronten aanwezig.

Het album is het resultaat van een jarenlange samenwerking tussen Lira Mondal en Caufield Schnug, die catchy liedjes maken met een DIY aanpak (een beetje gekscherend hun ´patented single mic technique´ genoemd). Sinds de release van de plaat vliegen er behoorlijk wat lofuitingen in het rond, met vergelijkingen die gemaakt worden met bands als Kleenex en Pylon. De NME sprak al van ´raw and urgent basement bangers´. Mooie afspraak zou ik zeggen. Wij zorgen voor de kelder, zij voor de bangers. Hoeven jullie alleen nog jullie goede humeur mee te nemen.|Robert