Robert Geveke – Maquillage

In zijn solotentoonstelling Maquillage – het Franse woord voor make-up – toont beeldend kunstenaar Robert Geveke (Heerenveen, 1973) een reeks nieuwe tekeningen en schilderijen. Geveke laat in zijn werk verschillende stijlen zien: aan de ene kant de snelle, associatieve en verhalende teken- en schilderstijl en aan de andere kant de bedachtzame, bijna statische pasteltekeningen. Het laat zich het best omschrijven als een samensmelting van biografische associaties, kunsthistorische referenties en beelden uit de massamedia/popcultuur waarin de mens in relatie tot zijn omgeving centraal staat. De tekeningen zijn het startpunt voor zijn schilderijen en pasteltekeningen.

Daarnaast toont Geveke pastelportretten die geïnspireerd zijn op de rococo en de figuratieve pasteltekeningen van Rosalba Carriera, een 17e en 18e-eeuwse Italiaanse kunstenares. Zij portretteerde haar modellen, met flink gepoederde gezichten, als een soort esthetisch masker. Mannen en vrouwen uit de hogere klasse droegen zoveel mogelijk make-up om zich te verhouden tot de adel. Een echo hiervan is voelbaar in de huidige maatschappij, waar het voornamelijk gaat om een digitaal masker. Denk maar aan de filters op sociale media apps en het nastreven van het ideaalbeeld van het ‘Instagrammodel’.

In zijn meer verhalende pasteltekeningen wordt het contrast van de intense kleuren en het licht dat de beelden domineert effectief ingezet als middel om existentiële gebeurtenissen – zoals verlies, verlangen, hoop en afscheid – te visualiseren. Het universele verhaal van afwezigheid en gemis wordt behandeld als een lichte, maar toch melancholische factor in Gevekes wereld.

In zijn schilderijen brengt de kunstenaar een combinatie van empathie en emotionele kracht in het genre van de figuratieve kunst samen. Soms onhandig, kwetsbaar en zoekend, maar ook zelfbewust. Gevekes schilderijen maken ons bewust van hoe verschijningen zorgvuldig worden geconstrueerd en gecodificeerd, of het nu op Instagram is of in een familiealbum. Ze maken ons attent op de eindeloze nuance van lichamelijke expressie; de talloze manieren waarop we onszelf maskeren, maar ook onthullen.

Beeld: Robert Geveke – Paris (2023)