Marin Driguez présente "Prendre soin"

A dive into a world apart

The hospital is a microcosm of pain, healing and hope. Photographer Marin Driguez spent more than 25 months on a daily basis at the Saint-Pierre, Brugmann and Institut Jules Bordet hospitals. These historic Brussels institutions employ over 6,500 people and represent a major part of the region's hospital sector.

Two complementary projects: exhibition and book

The immersive and sensitive exhibition will feature a selection of photographs representing various hospital departments. Visitors will be accompanied by testimonials from caregivers and patients in the form of audio or written capsules.

The exhibition will open in March 2025 at the “Marquis”, a 700 m² space on Place Sainte-Gudule in the heart of Brussels. Open free of charge for four weeks, it invites a wide public to discover this universe.

At the same time, a book published by Gallimard, with a foreword by French philosopher and psychoanalyst Cynthia Fleury, will extend the experience. The book will feature images taken during the five years of immersion, with numerous testimonials from caregivers and patients. The launch of the book will coincide with the opening of the exhibition on March 13, 2025.

An invitation to reflect

“Prendre soin” is an exploration of the human condition and care as a common good. The hospital is a place where we all end up, whoever we are, at one time or another in our lives. This project therefore has a universal scope: we can all find ourselves in these images.


The fruit of 5 years' immersion in Brussels' public hospitals, Prendre soin is a documentary investigation that confronts us with our relationship to care.


By combining photographs and interviews with the men and women who provide and receive care, this slow, meticulous work takes us on a journey into the intimacy of the hospital, restoring this world in all its complexity, between gift and sacrifice, struggle and resignation, weariness and conviction.


Here, "Prendre soin" is first and foremost a demonstration of love and humanity. And the public hospital is in essence a place of this humanism, where care is understood as a common good - a sanctuary built on the promise to welcome each and every person without distinction of any kind, with equal consideration and equal care for their dignity, however difficult this promise may be to keep. In this sense, the care shown to others is also a reflection of the care that society shows to itself.

The hospital is a world that is hard and violent, attentive and delicate, noisy or silent - at once a world apart, a world in itself, and a universal image of the totality of the world, from birth to death, through the experience of pain, illness and the end of life. A world where the possibility of humanity stubbornly resists.

********** Français **********

Une plongée dans un monde à part

L’hôpital est un microcosme où se croisent douleur, guérison et espoir. Le photographe Marin Driguez a passé plus de 25 mois de présence quotidienne au sein des hôpitaux Saint-Pierre, Brugmann et l’Institut Jules Bordet. Ces institutions historiques bruxelloises comptent plus de 6 500 collaborateurs et représentent une part majeure du secteur hospitalier de la région.

Deux réalisations complémentaires : exposition et livre

L’exposition, immersive et sensible, proposera une sélection de photographies représentant divers services hospitaliers. Les visiteurs seront accompagnés par des témoignages de soignants et patients sous forme de capsules sonores ou écrites.

L’exposition se tiendra à partir du mois de mars 2025 au « Marquis », un espace de plus de 700 m² situé place Sainte-Gudule, en plein coeur de Bruxelles. Accessible gratuitement pendant quatre semaines, elle invite un large public à découvrir cet univers.

Parallèlement, un livre édité chez Gallimard, avec une préface de Cynthia Fleury, philosophe et psychanalyste française, prolongera cette expérience. L’ouvrage reprendra les images de ces cinq années d’immersion, avec pour fil conducteur de nombreux témoignages de soignants et patients. Le lancement de l’ouvrage coïncidera avec le vernissage de l’exposition, le 13 mars 2025.

Une invitation à la réflexion

« Prendre soin » est une exploration de la condition humaine et du soin en tant que bien commun. L’hôpital est un lieu ou nous atterrissons tous, qui que nous soyons, à un moment ou un autre de nos vies. Ce projet a ainsi une portée universelle : nous pouvons tous nous retrouver dans ces images.


Fruit de 5 années d’immersion dans les hôpitaux publics Bruxellois, Prendre soin est une enquête documentaire nous confrontant à notre rapport au soin.


En faisant dialoguer photographies et entretiens recueillis auprès des femmes et des hommes qui y dispensent et y reçoivent le soin, ce travail lent et méticuleux propose un cheminement dans l’intimité de l’hôpital, afin de restituer ce monde dans toute sa complexité, entre don et sacrifice, lutte et résignation, lassitude et conviction


Prendre soin est ici, et d’abord, une preuve d’amour et d’humanité. Et l’hôpital public constitue le lieu par essence de cet humanisme où le soin est compris comme un bien commun – un sanctuaire édifié sur la promesse d’accueillir chacune et chacun sans distinction d’aucune sorte, avec une égale considération, une égale précaution de sa dignité, quelque difficile à tenir que soit cette promesse. En ce sens, le soin témoigné envers autrui est aussi un reflet du soin que la société s’accorde à elle-même.


L’hôpital est un monde dur et violent, attentif et délicat, bruyant ou silencieux – à la fois monde à part, monde en soi, et image universelle de la totalité du monde, depuis la naissance jusqu’à la mort en passant par l’expérience de la douleur, de la maladie et de la fin de vie. Un monde où résiste obstinément la possibilité d’une humanité.

********** Nederlands **********

Een duik in een wereld apart

Het ziekenhuis is een microkosmos van pijn, genezing en hoop. Fotograaf Marin Driguez bracht meer dan 25 maanden dagelijks door in de Sint-Pieters- en Brugmannziekenhuizen en het Instituut Jules Bordet. Deze historische Brusselse instellingen stellen meer dan 6.500 mensen te werk en vertegenwoordigen een belangrijk deel van de ziekenhuissector in de regio.

Twee complementaire projecten: tentoonstelling en boek

De meeslepende en gevoelige tentoonstelling toont een selectie foto's van verschillende ziekenhuisafdelingen. Bezoekers worden vergezeld door getuigenissen van verzorgers en patiënten in de vorm van audio- of schriftelijke capsules.

De tentoonstelling vindt plaats vanaf maart 2025 in de “Marquis”, een ruimte van 700 m² aan het Sint-Goedeleplein in hartje Brussel. De tentoonstelling is vier weken lang gratis toegankelijk en nodigt een breed publiek uit om deze wereld te ontdekken.

Tegelijkertijd zal een boek, uitgegeven door Gallimard, met een voorwoord van Cynthia Fleury, Frans filosofe en psychoanalytica, de ervaring uitbreiden. Het boek zal beelden bevatten van de vijf jaar onderdompeling, met veel getuigenissen van verzorgers en patiënten. De lancering van het boek zal samenvallen met de opening van de tentoonstelling op 13 maart 2025.

Een uitnodiging tot reflectie

“Prendre soin” is een verkenning van de menselijke conditie en zorg als een gemeenschappelijk goed. Het ziekenhuis is een plek waar we allemaal, wie we ook zijn, op een bepaald moment in ons leven terechtkomen. Dit project heeft daarom een universele reikwijdte: we kunnen onszelf allemaal terugvinden in deze beelden.


Prendre soin is het resultaat van 5 jaar onderdompeling in de Brusselse openbare ziekenhuizen en is een documentair onderzoek dat ons confronteert met onze relatie tot zorg.


Door het samenbrengen van foto's en interviews met de mannen en vrouwen die zorg verlenen en ontvangen, neemt dit trage en nauwgezette werk ons mee op een reis naar de intimiteit van het ziekenhuis, en herstelt het deze wereld in al zijn complexiteit, tussen geschenk en opoffering, strijd en berusting, vermoeidheid en overtuiging...


Hier is “Prendre soin” in de eerste plaats een demonstratie van liefde en menselijkheid. En het openbare ziekenhuis is in essentie de plaats voor dit humanisme, waar zorg wordt opgevat als een gemeenschappelijk goed - een toevluchtsoord gebouwd op de belofte om iedereen te verwelkomen zonder enig onderscheid, met gelijke aandacht, met gelijke zorg voor hun waardigheid, hoe moeilijk het ook is om deze belofte na te komen. In die zin is de zorg voor anderen ook een weerspiegeling van de zorg die de samenleving voor zichzelf heeft.

Het ziekenhuis is een wereld die hard en gewelddadig is, aandachtig en delicaat, lawaaierig en stil - tegelijk een wereld apart, een wereld op zichzelf, en een universeel beeld van de totaliteit van de wereld, van geboorte tot dood, inclusief de ervaring van pijn, ziekte en het einde van het leven. Een wereld waarin de mogelijkheid van menselijkheid hardnekkig weerstand biedt.