Het Maliebaanstation in Utrecht bestaat dit jaar precies 150 jaar. Dit jubileum
wordt door het Spoorwegmuseum gevierd met een boeiende tentoonstelling. In
diverse ruimtes van het station wordt teruggeblikt op de bouw, de verschillende
functies die het station door de jaren heen had en de mensen die er werkten.
Op 10 juni 1874 opende de Hollandsche IJzeren Spoorwegmaatschappij een zijtak
van de Oosterspoorlijn die liep van Hilversum naar Utrecht. Aan de Maliebaan
verrees een monumentaal station als opstapplaats voor de Utrechtse reizigers.
Aanvankelijk floreerde het station – je kon er opstappen op de trein naar
Parijs- maar gaandeweg verloor het station zijn belangrijke functie en werd het
stil. Dichter F. Bordewijk omschreef in 1935 de sfeer in het station treffend
als “een lijk boven aarde, dat vaak nog beklemmend onzen droom zal beheerschen”.
In 1939 viel het doek en sloot het station voor reizigersvervoer. Het
grotendeels verlaten Maliebaanstation wordt nog als rangeer- en goederenstation
gebruikt, ook vindt het Bureau van Gevonden Goederen een onderkomen in het
station. In de Tweede Wereldoorlog namen de Duitsers bezit van het
Maliebaanstation met als zwarte bladzijde de deportatietransporten van Utrechtse
Joden. Na de oorlog werd besloten dat het Maliebaanstation de “blijvende
behuizing” zou worden van het Spoorwegmuseum. Op 28 november 1953 was het zover,
voor een kwartje entree konden bezoekers een gedeelte van het nieuwe museum
bezoeken. Pas in november 1954 was het gehele museum klaar en vond de officiële
opening plaats. In 2005 werd het station weer in authentieke staat teruggebracht
en sindsdien fungeert het als monumentaal entreegebouw van het vernieuwde
Spoorwegmuseum.
Van Gogh en de olijfgaarden
Description
Voor Vincent van Gogh (1853-90) waren de olijfgaarden rond de inrichting van Saint-Rémy-de-Provence als een tuin van Getsemane. De bomen symboliseren gevoelens van troost, vrede en hoop. In het jaar dat hij er vanwege zijn mentale gezondheid doorbracht, schilderde hij een serie van vijftien olijfgaarden waarvan de meeste nu voor het eerst zijn herenigd in het Van Gogh Museum.Doordat de olijfgaarden in één ruimte hangen, zijn de onderlinge variaties goed te zien. Van Gogh schilderde ze eerst buiten, maar ging daarna naar binnen. Buiten bleef hij trouw aan wat de natuur hem voorschotelde: de schaduwen variëren in kleur en de bomen hebben grilligere, natuurlijke vormen. Zelfs de pootafdrukken van een door de natte verf gelopen insect zijn te zien. Binnen maakte hij de boomgaarden af door figuren toe te voegen, zoals bij de ‘Olijvenpluksters’, en ze te onderwerpen aan zijn hypnotiserende penseelstreken. Zo laat Van Gogh je ogen over het beeld kronkelen en opgaan in zijn gemoedstoestand.
‘Olijvenpluksters’, november 1889, Basil & Elise Goulandris Foundation, Athene
In 2022 organiseren het Van Gogh Museum in Amsterdam en The Dallas Museum of Art een tentoonstelling over de belangrijke groep schilderijen van olijfgaarden die Van Gogh maakte in het jaar dat hij in de inrichting in Saint-Rémy-de-Provence verbleef.
Van Gogh en de olijfgaarden brengt de reeks werken met dit onderwerp die de kunstenaar tussen juni en december 1889 vervaardigde voor het eerst weer bij elkaar.
Daarnaast presenteert de tentoonstelling nieuwe inzichten in Van Goghs schildertechniek, materialen en kleurgebruik naar alle vijftien schilderijen van olijfgaarden.
Beeld: Olijfgaarden, Van Gogh Museum
Info & Réservation
Lieu
Organisateur
Vous organisez cet événement ?
Contactez-nous si vous souhaitez mettre à jour les informations et autres.
Nous contacter