********** Nederlands **********
Op een zomerochtend in 2021 ontvangen 422 arbeiders van een Italiaanse fabriek een e-mail: ze zijn op staande voet ontslagen. Sindsdien bezetten de arbeiders de fabriek en organiseren ze kantine- en bewakingsshifts om te verhinderen dat de productie wordt verhuisd naar landen met lagere loonkosten. Theatergroep Kepler-452 woonde een van de eerste solidariteitsmeetings bij. Aanvankelijk om materiaal te verzamelen voor een stuk geïnspireerd op Karl Marx’ Het Kapitaal, maar al snel blijkt hoe groot de kloof is tussen de theorie en het echte leven. Na maanden samen in de bezette fabriek te hebben doorgebracht, ontstaat er een nieuw stuk: Het Kapitaal. Een boek dat we nog niet gelezen hebben. Een voorstelling gemaakt met en gespeeld door de arbeiders, die vertellen hoe ze hun identiteit terug proberen op te bouwen na het verlies van hun job. Ze verweven hun persoonlijke levens met een reflectie op het leven na het stopzetten van de productie. Hoeveel tijd hebben we niet op het werk doorgebracht in plaats van met onze geliefden? Hoe vaak hebben we solidariteit ingeruild voor een promotie? Bovenal gaat Il Capitale over tijd: over het voortdurend productief maken ervan, over een heden dat smelt als ijs, en de tijd die ons rest. Een lofzang op de waardigheid van werk en leven.
********** Français **********
Un matin d’été de 2021, 422 travailleur∙euses d’une usine italienne reçoivent un e-mail leur annonçant qu’iels sont licencié·es, avec effet le lendemain. Dès cette annonce, iels occupent l’usine pour empêcher la délocalisation des machines et de la production vers des pays où le travail coûte moins cher. La compagnie Kepler-452 s’est jointe de manière solidaire à l’occupation lors de l’une des premières réunions, avec l’idée initiale d’y puiser matière pour une performance inspirée du Capital de Karl Marx. Mais très vite est apparu le gouffre entre la théorie et la vie. Après des mois à occuper l’usine ensemble, a émergé une performance conçue avec les travailleur·euses : Le Capital. Un livre que nous n’avons pas encore lu. Iels y entremêlent leur vie personnelle, un questionnement sur la reconstruction d’une identité après la perte de leur emploi et une réflexion sur la vie qui surgit dès que s’interrompt la production. Combien de temps avons-nous passé au travail plutôt qu’avec nos êtres cher·ères ? Combien de fois avons-nous bradé la solidarité au profit de notre propre avancement ? Il Capitale parle avant tout du temps : le temps rendu productif en permanence, le temps présent qui fond comme neige au soleil et le temps qu’il nous reste. Un hymne à la dignité du travail et de la vie.
********** English **********
One morning in the summer of 2021, 422 workers from an Italian factory receive an email: don't come to work tomorrow, you’re fired. From that day on, the workers have occupied the factory, organising canteen and guard shifts to prevent machinery and production from being relocated to countries with cheaper labour costs. Theatre group Kepler-452 entered the factory during one of the first solidarity meetings. Initially, they imagine collecting material for a performance inspired by Karl Marx's Das Kapital, but they quickly become aware of the distance between theory and life. After months spent in the occupied factory, something new emerges; the story of workers proudly rebuilding an identity after losing their jobs. Das Kapital. A book we haven't read yet is a performance conceived with these workers, and with them on stage. In a precise structure, they interweave their personal lives with a reflection on the life that emerges when production stops. How much time have we not spent with our loved ones because of work? How often have we traded solidarity for personal gain? Il Capitale speaks to us, above all, about time, about making it continuously productive; about a present that melts like ice, and the time that remains. A powerful hymn to the dignity of work and life.
