La Grande Finale

Description

“Wat men wil is de beweging van het leven bevriezen en als dingen in de tijd rusten. Maar dan ontken je de dood. Bestaan is voorbijgaan. Zijn is tijdelijk. Niets blijft, niets.” 

“Wat men wil is de beweging van het leven bevriezen en als dingen in de tijd rusten. Maar dan ontken je de dood. Bestaan is voorbijgaan. Zijn is tijdelijk. Niets blijft, niets.” 

In La Grande Finale vragen Dinda en Emma naar de zin van de dood. Is de eindigheid van betekenis voor het leven? Wat is het gewicht van een leven dat voorbijgaat? Ze gaan te rade bij twee grote dode filosofen die op dit punt lijnrecht tegenover elkaar stonden. Martin Heidegger en Jean-Paul Sartre. Misschien weten zij inmiddels meer. In de houten hut van de Duitse Heidegger kruipen Dinda en Emma in de geest van de twee filosofen. Onder het genot van een Zuid-Duitse schnaps barst het los. Een filosofisch duel tussen twee herrezen wijsgeren over de zin of onzin van de dood. La Grande Finale is een voorstelling voor iedereen die ooit dood gaat.

Over de makers

Emma Linssen en Dinda Provily studeerden beiden af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Na de toneelschool begon Emma aan haar studie filosofie in Nijmegen. Ze schreef haar masterscriptie over de dood in het denken van twee existentialistische denkers, Martin Heidegger en Jean-Paul Sartre. Deze scriptie zette zij samen met Dinda om tot een script. Een toneelvoorstelling waar filosofie en verhalen samenkomen.

concept Emma Linssen | spel Emma Linssen en Dinda Provily | eindregie Babette Engels | advies Laura Minderhout, Paul Slangen, Jos Groenier, Martijn Niewerf, Jurjen Zeelen, Femke Arnouts

Dit project is mede mogelijk gemaakt door het Amsterdams Fonds voor de Kunsten en het Groeispurtfonds Nijmegen.

2 Pictures

Suggested events

HEAT
23apr.
-20:15
Hitte is overal. Voor hitte kan je onmogelijk wegvluchten en alle verzet is vergeefs. De almaar stijgende, oncontroleerbare temperatuur raakt ons allemaal. In HEAT zoomt theatermaker Davy Pieters in op de invloed die klimaatverandering heeft op de onderlinge verhoudingen binnen een familie. Pieters onderzoekt in deze apocalyptische voorstelling de manier waarop gedrag, patronen en trauma van generatie op generatie worden doorgegeven. Hitte is overal. Voor hitte kan je onmogelijk wegvluchten en alle verzet is vergeefs. De almaar stijgende, oncontroleerbare temperatuur raakt ons allemaal. In HEAT zoomt theatermaker Davy Pieters in op de invloed die klimaatverandering heeft op de onderlinge verhoudingen binnen een familie. Pieters onderzoekt in deze apocalyptische voorstelling de manier waarop gedrag, patronen en trauma van generatie op generatie worden doorgegeven. In HEAT breekt de jongste generatie van een familie radicaal met dat wat hen door hun (voor)ouders is doorgegeven. Het toont de worstelingen die gepaard gaan met die breuk én met het opnieuw vinden van je plek binnen het gezin. Zo staat deze familie als metafoor voor onze samenleving. Pieters maakt met HEAT haar debuut in de grote zaal en wordt daarbij ondersteund door een kolossaal vijftigkoppig koor in een koperen decor van monumentale afmetingen. De overweldigende koorzang stuwt de hitte naar ongekende hoogtes en creëert een vuurzee van geluid. OVER HET WERK VAN DAVY PIETERS De voorstellingen van Davy Pieters (1988) zijn onderzoeken naar de toekomstige mens en de manier waarop deze beïnvloed wordt door technologische ontwikkelingen en beeldcultuur. Haar voorstellingen kenmerken zich door een sterke beeldende, fysieke en filmische stijl. HEAT is het derde deel in Davy's vierdelige serie over opgroeien in een toekomstige wereld, waarin ze haar krachtige beeldtaal verbindt met verschillende levensfasen en de vier natuurelementen. Na CRISPR, waar het element water centraal staat, en Not all is lost, waar de aarde aan bod komt, gebruikt ze nu vuur als metafoor voor ons globale systeem en gedrag. Pieters kijkt in deze voorstellingen naar jeugd, volwassenheid, ouderdom en de dood tegen een achtergrond van sciencefiction. Hierin gebruikt ze performance, scenografie en soundscape als microscoop waarmee ze in het theater de invloed van klimaatverandering onderzoekt. Daarmee zoomt ze in op onze collectieve angsten, maar ook op menselijke hoop en veerkracht voor toekomstige tijden. For all our internationals, expats and Anglophiles: our No Dutch Required page. Our No Dutch Required programme consists out of performances that are either English spoken, sub- or surtitled or withou… Concept en regie Davy Pieters
Karel de Rooij, bij het grote publiek bekend als Mini van het legendarische duo Mini & Maxi, is 75 jaar geworden! Kleinkunst en varieté zitten nog altijd in zijn bloed. Reden genoeg voor een jubileumvoorstelling. De Rooij speelt zijn jubileumvoorstelling in de bovenzaal van de Koninklijke Schouwburg, het Paradijs. Nergens anders te zien in Nederland dan daar. En nu de allerlaatste voorstellingen! 
Dit voorjaar brengt Toneelgroep Maastricht de toneelversie van het succesvolle autobiografische boek Ik blijf bij je van Abbie Chalgoum, dat hij schreef samen met Alwin Grijseels. Abbie speelt zelf de hoofdrol en neemt ons mee naar zijn aangrijpende verleden waarin hij zich van jongs af aan staande probeert te houden tussen twee culturen. In een regie van Michel Sluysmans belooft Ik blijf bij je een troostrijke en ontroerende vertelling te worden over een man die zijn leven lang vecht om erbij te mogen horen en te worden gezien in wie hij is.    ★★★★ - de Volkskrant [https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/abbie-chalgoum-houdt-je-in-ik-blijf-bij-je-voortdurend-geboeid-met-zijn-strijd-als-marokkaanse-nederlander~b806f21b/]
De kracht en betekenis van herinnering. Daarover gaat Diederiks vijfde solo Bouwjaar '61. Hij vraagt zich af wat er, anno nu, over is van de verbazing, verwondering en bewondering van een ventje van bouwjaar ’61. Goed nieuws: meer dan genoeg om een avond mee te vullen. Na jarenlang zijn voorouders in het theater tot leven te hebben gewekt gaat Diederik nu eindelijk zijn eigen verleden te lijf. De kracht en betekenis van herinnering. Daarover gaat Diederiks vijfde solo Bouwjaar '61. Hij vraagt zich af wat er, anno nu, over is van de verbazing, verwondering en bewondering van een ventje van bouwjaar ’61. Goed nieuws: meer dan genoeg om een avond mee te vullen. Na jarenlang zijn voorouders in het theater tot leven te hebben gewekt gaat Diederik nu eindelijk zijn eigen verleden te lijf. Diederik was bijna 8 jaar toen de eerste mensen landden op de maan. De korrelige beelden van astronauten in witte pakken maakten een onuitwisbare indruk. Net als de beelden en geluiden van Vietnam en Cambodja. En Toppop niet te vergeten. Zijn wereldbeeld werd in hoge mate bepaald door Asterix, Kuifje en de kennis uit de Kijk. En misschien is dat nog wel steeds zo. Het jongetje van toen kijkt naar de wereld van nu. En andersom. Een halve eeuw terug in de tijd is voor meesterverteller Van Vleuten maar een kleine stap. Wat die kleine stap voor de mensheid betekent weten we na afloop.  OVER DIEDERIKS VORIGE PROGRAMMA MOEDIG VOORWAARTS:  "Sublieme verteller Van Vleuten ontroert met ode aan zijn moeder." - NRC ★★★★  "Wie door deze voorstelling niet wordt geraakt, is van steen." - EW ★★★★ "Van Vleuten pakt je bij de strot." - Dagblad van het Noorden ★★★★ 
OOK ZACHTHEID VEREIST TRAINING EN LENIGHEID. HOE GEEF JE DAT VORM ALS JE ONDERWEG GEDWONGEN VERHARD BENT GERAAKT? In Paradise Circus Now zien we zeven vluchtende personages dwalend in een woestijn. Opgejaagd door een verleden dat ze achtervolgt. De laatste die zich aansluit bij de groep is een jonge vrouw die naar Nederland is gevlucht, weg van geweld. Als een nieuwe en eigenzinnige familie trekken ze rond, in een voorstelling waarin gezongen, gedanst, gesproken en gespeeld wordt. De voorstelling wordt in verschillende talen gesproken en is voorzien van ondertiteling in zowel Nederlands als Engels. In English below ->
De kracht en betekenis van herinnering. Daarover gaat Diederiks vijfde solo Bouwjaar '61. Hij vraagt zich af wat er, anno nu, over is van de verbazing, verwondering en bewondering van een ventje van bouwjaar ’61. Goed nieuws: meer dan genoeg om een avond mee te vullen. Na jarenlang zijn voorouders in het theater tot leven te hebben gewekt gaat Diederik nu eindelijk zijn eigen verleden te lijf. De kracht en betekenis van herinnering. Daarover gaat Diederiks vijfde solo Bouwjaar '61. Hij vraagt zich af wat er, anno nu, over is van de verbazing, verwondering en bewondering van een ventje van bouwjaar ’61. Goed nieuws: meer dan genoeg om een avond mee te vullen. Na jarenlang zijn voorouders in het theater tot leven te hebben gewekt gaat Diederik nu eindelijk zijn eigen verleden te lijf. Diederik was bijna 8 jaar toen de eerste mensen landden op de maan. De korrelige beelden van astronauten in witte pakken maakten een onuitwisbare indruk. Net als de beelden en geluiden van Vietnam en Cambodja. En Toppop niet te vergeten. Zijn wereldbeeld werd in hoge mate bepaald door Asterix, Kuifje en de kennis uit de Kijk. En misschien is dat nog wel steeds zo. Het jongetje van toen kijkt naar de wereld van nu. En andersom. Een halve eeuw terug in de tijd is voor meesterverteller Van Vleuten maar een kleine stap. Wat die kleine stap voor de mensheid betekent weten we na afloop.  OVER DIEDERIKS VORIGE PROGRAMMA MOEDIG VOORWAARTS:  "Sublieme verteller Van Vleuten ontroert met ode aan zijn moeder." - NRC ★★★★  "Wie door deze voorstelling niet wordt geraakt, is van steen." - EW ★★★★ "Van Vleuten pakt je bij de strot." - Dagblad van het Noorden ★★★★ 
Je bent jong en haalt alles uit het leven. Heen en weer stuiterend van de ene grote gebeurtenis naar de andere. Alles dat je meemaakt is groots, groter dan het leven zelf. Totdat het leven besluit een andere wending te nemen. 
OOK ZACHTHEID VEREIST TRAINING EN LENIGHEID. HOE GEEF JE DAT VORM ALS JE ONDERWEG GEDWONGEN VERHARD BENT GERAAKT? In Paradise Circus Now zien we zeven vluchtende personages dwalend in een woestijn. Opgejaagd door een verleden dat ze achtervolgt. De laatste die zich aansluit bij de groep is een jonge vrouw die naar Nederland is gevlucht, weg van geweld. Als een nieuwe en eigenzinnige familie trekken ze rond, in een voorstelling waarin gezongen, gedanst, gesproken en gespeeld wordt. De voorstelling wordt in verschillende talen gesproken en is voorzien van ondertiteling in zowel Nederlands als Engels. In English below ->
Toneelgroep Maastricht brengt een toneelversie van het succesvolle autobiografische boek Ik blijf bij je van Abbie Chalgoum, dat hij schreef samen met Alwin Grijseels. Abbie speelt zelf de hoofdrol en neemt ons mee naar zijn aangrijpende verleden waarin hij zich van jongs af aan staande probeert te houden tussen twee culturen. In een regie van Michel Sluysmans belooft Ik blijf bij je een troostrijke en ontroerende vertelling te worden over een man die zijn leven lang vecht om erbij te mogen horen en te worden gezien in wie hij is.  Toneelgroep Maastricht brengt een toneelversie van het succesvolle autobiografische boek Ik blijf bij je van Abbie Chalgoum, dat hij schreef samen met Alwin Grijseels. Abbie speelt zelf de hoofdrol en neemt ons mee naar zijn aangrijpende verleden waarin hij zich van jongs af aan staande probeert te houden tussen twee culturen. In een regie van Michel Sluysmans belooft Ik blijf bij je een troostrijke en ontroerende vertelling te worden over een man die zijn leven lang vecht om erbij te mogen horen en te worden gezien in wie hij is.  In 1983 emigreert Abbie Chalgoum als peuter van Marokko naar Nederland. Dertig jaar later is hij dé knuffelallochtoon van Venlo; hij is een geliefd docent op het Valuascollege, speelt in de Venlose Revue, wordt Prins Carnaval, staat op de kieslijst van de PvdA in Venlo en kruipt in de huid van Jezus tijdens de Passiespelen. Hij is het toonbeeld van integratie en het leven lijkt hem toe te lachen. Maar dan, in 2013, beleeft hij de donkerste nacht van zijn leven. Hij onderneemt een zelfmoordpoging die hij ternauwernood overleeft. Want wat zijn buitenkant niet laat zien, zijn de destructieve demonen die hem van binnen verscheuren. Ik blijf bij je is een emotioneel en beklemmend verhaal over een alsmaar groter wordende dreiging. Abbie wordt gegrepen door een depressie die hem niet los wil laten. De verstoorde band met zijn vader, de stemmen in zijn hoofd en zijn overmatige drankgebruik vormen de basis van deze ongekende tragedie met een happy end. met Abbie Chalgoum | tekst Michel Sluysmans, Alwin Grijseels | regie Michel Sluysmans | decorontwerp Michel Voet | lichtontwerp Bart van den Heuvel | muziekontwerp Elisabeth De Loore | dramaturgie Paul Slangen | producent Toneelgroep Maastricht, Stichting Ik blijf bij je en De Maaspoort Events & Theater
Je bent jong en haalt alles uit het leven. Heen en weer stuiterend van de ene grote gebeurtenis naar de andere. Alles dat je meemaakt is groots, groter dan het leven zelf. Totdat het leven besluit een andere wending te nemen.  Je bent jong en haalt alles uit het leven. Heen en weer stuiterend van de ene grote gebeurtenis naar de andere. Alles dat je meemaakt is groots, groter dan het leven zelf. Totdat het leven besluit een andere wending te nemen.  Acteurs Adam Kissequel en George Elias Tobal zijn in het echte leven al sinds hun schooltijd bevriend. Zo’n hechte vriendschap waarbij je elkaar nooit uit het oog verliest. In LEVEN staan George en Adam als zichzelf op het toneel en worden we meegezogen in het verhaal over hoe zij bevriend raakten met Roos. We leren drie bruisende jongelingen kennen die alles uit het leven halen, geen minuut wordt verspild. We voelen de kracht van vriendschap en liefde op alle mooie momenten in het leven. Die kracht is nog veel belangrijker wanneer het niet zo goed gaat. In LEVEN komt menselijkheid in al haar facetten naar voren wat zorgt voor een intense herkenbaarheid. Een voorstelling waarbij een oprechte lach en een diepgevoelde traan heel dicht bij elkaar liggen.  Acteurs Adam Kissequel en George  Tobal | Violist Myrthe Helder | Cellist Leonard Besseling | Filmmaker Gijs Besselling | Regisseur Abdel Daoudi | Regieassistent Iris Vaessen